Ο Έλληνας «Κριστιάνο Ρονάλντο» και ο «από χέρι χαμένος» κόουτς!

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσης μεταγραφής ολοκληρώθηκε χθες για τον Ολυμπιακό, με τον Παναγιώτη Βλαχοδήμο, τον κατά τεκμήριο πιο ταλαντούχο μεσοεπιθετικό της ηλικίας του στην Ελλάδα, να ρίχνει άγκυρα στο λιμάνι για τα επόμενα 5 χρόνια.

Έχω την αίσθηση ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε δρομολογήσει τις εξελίξεις

καιρό τώρα. Φάνηκε από τον τρόπο που μιλούσε για τον 20άχρονο άσο, αλλά και τη σιγουριά που έδειξε για την απόκτησή του, στο τραπέζι που παρέθεσε προς τους ρεπόρτερ της ομάδας πριν λίγο καιρό.

Ο γεννημένος στη Γερμανία πιτσιρικάς, χαρακτηρίζεται έστω και με μεγάλη δόση υπερβολής ως ο Έλληνας «Κριστιάνο Ρονάλντο». Είναι, βέβαιο πως έχει κάποια από τα προσόντα και τις κινήσεις του διάσημου Πορτογάλου, αλλά για να του μοιάσει στο μέλλον, πρέπει να έχει κάτι ακόμη πιο σημαντικό: Μυαλό! Αυτό που δεν είχε ένας άλλος ομογενής με περίσσιο ταλέντο, ο Κώστας Μήτρογλου, ο οποίος χρειάστηκε να κάνει -με επιτυχία- το... αγροτικό του, μακριά από το Ρέντη έως ότου πείσει ότι αξίζει μία ακόμη ευκαιρία, την οποία και θα έχει την επόμενη σεζόν...

Όσοι έχουν δουλέψει με τον Βλαχοδήμο επιμένουν ότι θα κάνει σπουδαία καριέρα, αρκεί να δουλέψει ακόμη πιο σκληρά και να μην κάνει του κεφαλιού του. Στο χέρι του είναι να το καταφέρει και να ανταποκριθεί στις μεγάλες προσδοκίες. Θα είναι κρίμα κι άδικο, άλλωστε, ένα παιδί με τέτοιες δυνατότητες να μην πιάσει... ταβάνι.

Το άλλο μεγάλο θέμα των ημερών, έχει να κάνει με τον πάγκο του Θρύλου. Μέσα από τη διαρκή προσπάθεια και συνεχή αναζήτηση που κάνουν στη διοίκηση να φέρουν έναν προπονητή που να συνεχίσει το επιτυχημένο έργο του Βαλβέρδε, ένα είναι το συμπέρασμα που προκύπτει. Είναι ελάχιστοι οι προπονητές που δεν θα θεωρηθούν «από χέρι χαμένοι», έστω για μια μερίδα των οπαδών, ακριβώς λόγω της σύγκρισης με τον Βάσκο προκάτοχό του!

Ιδανική περίπτωση θα ήταν ο Έμερι, αλλά πως να έρθει από τη στιγμή που στη Ρωσία θα πάρει μίνιμουμ 2,5 εκατομμύρια το χρόνο, ενώ με τα μπόνους θα ξεπεράσει τα 3 εκατ. ανά σεζόν; Πόσοι προπονητές άραγε, τέτοιου βεληνεκούς, θα έρχονταν στην Ελλάδα, υπό τις συνθήκες που όλοι βιώνουμε τελευταία, αν έχουν ανάλογη πρόταση ακόμη και από «μικρότερη» ομάδα, η οποια, όμως, συμμετέχει σε προηγμένο πρωτάθλημα;

Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον Ραούλ Γκαρσία, δεν υπάρχει! Προτίμησε να μείνει στη... Χετάφε, περιμένοντας στο μέλλον μια πιο μεγάλη ισπανική ομάδα, από το να έρθει στον Πειραιά να κατακτήσει τίτλους και να πάρει μέρος στο Champions League.

Μια ανάσα από τον Πειραιά βρέθηκε ο Πορτογάλος Ντομίνγκος Πασιένσια. Κι εκείνος, όμως, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, είτε θέλουν κάποιοι να το παραδεχθούν είτε όχι, “έδειξε” με τον τρόπο του ότι επιδιώκει να κερδίσει χρόνο, μπας και προκύψει κάτι καλύτερο. Δεν εξηγείται, αλλιώς, το ότι ξαφνικά ζήτησε πέντε βοηθούς, 200 χιλιάδες επιπλέον για κάθε χρόνο συνεργασίας και να του πληρώσει ο Ολυμπιακός και κάτι... ρέστα που του οφείλει η Σπόρτιγκ. Κι εγώ αν ήμουν στη θέση του Μαρινάκη, την ίδια απάντηση θα του έδινα: