Πώς ο Καμμένος βγήκε μπροστά και απέκτησε το πλεονέκτημα

Πώς ο Καμμένος βγήκε μπροστά και απέκτησε το πλεονέκτημα14.10.2018Πρόσωπα

Η πρωτοβουλία του να προτείνει Plan B για τα Σκόπια δημιούργησε αναταραχή σε κυβέρνηση - Ν.Δ. και έδειξε ότι είναι συνεπής στις «κόκκινες γραμμές» για τα εθνικά

Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη

Οσοι είχαν βιαστεί να προεξοφλήσουν το πολιτικό τέλος του Π. Καμμένου

λόγω της συνεργασίας του με τον ΣΥΡΙΖΑ και των εξελίξεων στο μέτωπο της οικονομίας τα προηγούμενα χρόνια είναι σίγουρο ότι τις τελευταίες ημέρες απογοητεύτηκαν. Αυτό φαίνεται και από την αναταραχή που προκλήθηκε ύστερα από τις πρόσφατες κινήσεις του και ιδιαίτερα την πρωτοβουλία του να παρουσιάσει το επονομαζόμενο «Plan B» για το θέμα των Σκοπίων ύστερα από τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στη γειτονική χώρα.

Η αναστάτωση αυτή δεν εκδηλώνεται μόνο στον χώρο της Ν.Δ., που παρουσιάζει αρκετές αντιφάσεις στην τακτική με την οποία αντιμετωπίζει το όλο θέμα. «Θύελλα» έχει ξεσπάσει και σε ένα μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, που αίφνης ανακαλύπτει πάλι την «αριστερή ορθοδοξία», αφού έχει συνυπάρξει και συμπορευθεί πλήρως με τον κ. Καμμένο και το κόμμα του από το 2015.

Ανεξάρτητα από την τελική τύχη που θα έχει η πρόταση Καμμένου για το λεγόμενο «μικρό ΝΑΤΟ», δηλαδή τη σύναψη ενός συμφώνου με τις βαλκανικές χώρες που θα εγγυάται την ασφάλεια των Σκοπίων χωρίς να έχει επιλυθεί το ονοματολογικό, ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. κατάφερε να ανακατέψει την πολιτική τράπουλα στο εσωτερικό σκηνικό και να επανέλθει διεκδικώντας ρυθμιστικό ρόλο στις περαιτέρω εξελίξεις.

Πολλοί ήταν εκείνοι που θεωρούσαν ότι η πορεία των πραγμάτων είναι «δεδομένη» για τον υπουργό Αμυνας, προφητεύοντας μάλιστα ότι θα κάνει κωλοτούμπα και στο θέμα των Σκοπίων, παρά τις διαβεβαιώσεις του ότι δεν πρόκειται να αποδεχτεί με τίποτε την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας. Το αρνητικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος διέψευσε καταρχάς το σενάριο αυτό και πρόσφερε μια πρώτη δικαίωση για τον κ. Καμμένο.

Ως προς την ουσία, το θέμα τώρα εξαρτάται από τις διεργασίες στα Σκόπια και από το εάν ο κ. Ζάεφ θα βρει τελικώς τους βουλευτές που του λείπουν για να περάσει τη συνταγματική αναθεώρηση από τη Βουλή ή εάν θα προκηρυχθούν εκλογές. Τόσο στη μία όσο και στην άλλη περίπτωση δεν πρόκειται να υπάρξουν συγκεκριμένα αποτελέσματα νωρίτερα από τους πρώτους μήνες του 2019. Ο πολιτικός χρόνος που μεσολαβεί, ωστόσο, μέχρι τότε είναι μεγάλος σε ό,τι αφορά (και) τα εντός Ελλάδος δρώμενα.

Η παρουσίαση «εναλλακτικών λύσεων», έστω κι αν αυτές βάλλονται ή αμφισβητούνται, προσφέρει ήδη τη δυνατότητα στον κ. Καμμένο να απευθυνθεί εκ νέου στο ακροατήριο, που, ακόμη κι αν δέχτηκε τους επώδυνους και ισοπεδωτικούς συμβιβασμούς για τα Μνημόνια και τις περικοπές, αντιμετωπίζει με κυριολεκτική σημασία τις «κόκκινες γραμμές» για τα εθνικά θέματα. Με αυτήν την τακτική ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. βγαίνει από τα δεξιά στη Ν.Δ., η οποία καιροφυλακτούσε περιμένοντας ότι θα κάνει στροφή (και) για το Σκοπιανό, ώστε να του δώσει τη χαριστική βολή εν όψει των εκλογών. Η αξιωματική αντιπολίτευση εστιάζει τώρα τη συζήτηση στην εσωτερική διγλωσσία της κυβέρνησης και στο εφαρμόσιμο ή μη των προτάσεων Καμμένου, αλλά στο καθ’ αυτό θέμα των Σκοπίων η αμηχανία και η πολυγλωσσία είναι μεγαλύτερες στο «γαλάζιο» στρατόπεδο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αναγκασμένος να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, την ώρα που ο Αντ. Σαμαράς επανεμφανίζεται δυναμικά απορρίπτοντας τη σύνθετη ονομασία, η Ντόρα Μπακογιάννη τού απαντά ότι δεν υιοθετεί τίποτε από αυτά που λέει και ότι η κεντρική γραμμή της Ν.Δ. θα φανεί στην περίπτωση της επαναδιαπραγμάτευσης αυτής της συμφωνίας, ενώ η επίσημη κομματική θέση δέχεται το «Βόρεια Μακεδονία», αλλά καλύπτεται πίσω από την απόρριψη των υπόλοιπων παραμέτρων της Συμφωνίας των Πρεσπών...

Οι ευμετάβλητοι συσχετισμοί που υπάρχουν στο πολιτικό πόκερ που παίζεται φάνηκαν και με την προς στιγμήν αποσταθεροποίηση που προκλήθηκε από τη δήλωση του εκπροσώπου των ΑΝ.ΕΛ., ότι θα μπορούσαν να ψηφίσουν και μια πρόταση μομφής εάν η Ν.Δ. αποδεχόταν να μην υπάρχει σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια. Οι περαιτέρω διευκρινίσεις που δόθηκαν, ότι η Ν.Δ. δεν πρέπει να περιμένει την υπερψήφιση μιας πρότασης μομφής, συνιστούν μεν αναδίπλωση, αλλά ερμηνεύονται ταυτόχρονα και ως μια κίνηση τακτικής με πολλούς αποδέκτες.

Υποκρισία από τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει εναλλακτικές επιλογές για συμμαχίες

Στον αντίποδα της Ν.Δ., που επιχειρεί να εξουδετερώσει την προσπάθεια επαναδιείσδυσης του κ. Καμμένου στον σκληρό εκλογικό πυρήνα της, ο ΣΥΡΙΖΑ διακατέχεται από περισσή «ιερή οργή» για τα ανοίγματα του υπουργού Αμυνας προς τις ΗΠΑ, όταν όμως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είναι εκείνος που σηματοδότησε πρώτος τη συμμόρφωση της κυβέρνησής του προς τα αμερικανικά κελεύσματα.

Η υποκρισία αυτή υποκρύπτει και τη μεγάλη σκοπιμότητα που συνδέεται με τους προεκλογικούς σχεδιασμούς. Η κάμψη που σημειώνει δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ μεγαλώνει το άγχος σε πολλά στελέχη του παραδοσιακού χώρου του, που θεωρούν ότι η ρητορική της σύγκρουσης με τους ΑΝ.ΕΛ. ηχεί, εν όψει των εκλογών, ευχάριστα στα αυτιά του αριστερού ακροατηρίου τους.

Ούτως ή άλλως πάντως, το διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛ. έχει προαναγγελθεί για την ημέρα που θα προκηρυχθεί η προσφυγή στις κάλπες. Ομως, υπάρχουν και οι βιαστικοί. Αλλοι γιατί έτσι βάλλουν εμμέσως κατά των επιλογών του κ. Τσίπρα -τον οποίο εσωκομματικά αντιπολιτεύονται- κι άλλοι γιατί επενδύουν στην προοπτική της «μεγάλης Κεντροαριστεράς» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και πιέζουν να μπει πρόωρο τέλος στη συγκατοίκηση με τον κ. Καμμένο. Ομολογουμένως, μεγαλύτερη αφορμή για να ενταθούν αυτές οι πιέσεις δεν θα μπορούσε να υπάρξει έως τώρα από το συγκεκριμένο θέμα αναφορικά με τα Σκόπια και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.

Το πολύ απλό αλλά καίριο πλεονέκτημα του κ. Καμμένου, όμως, είναι ότι -με όρους πολιτικού κυνισμού- η τύχη της κυβέρνησης και η περαιτέρω διάρκεια του βίου της εξαρτώνται από τον ίδιο και μόνο. Εναλλακτικές λύσεις δεν υπάρχουν στον κοντινό ορίζοντα, αφού με τις σημερινές συνθήκες ούτε το Κίνημα Αλλαγής ούτε οι εναπομείναντες βουλευτές του Στ. Θεοδωράκη (με μοναδική εξαίρεση τον κ. Δανέλλη) μπορούν να συμπράξουν κυβερνητικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, με την τακτική που ακολουθεί ο επικεφαλής των ΑΝ.ΕΛ. δυσχεραίνει τις φυγόκεντρες τάσεις στο κόμμα του, υποχρεώνοντας κάποιους και από τους βουλευτές του που ερωτοτροπούσαν με τον ΣΥΡΙΖΑ να πατήσουν φρένο. Επομένως, όσο κι αν σηκώνεται σκόνη, τα πράγματα είναι απολύτως δεδομένα και ο άξονας Τσίπρας - Καμμένου, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας από τα Σκόπια, δεν υπάρχει περιθώριο να σπάσει, έστω και υπό αναγκαστικές συνθήκες.

Πόσο, βέβαια, αυτή η τακτική θα αποδώσει -ή και θα διασώσει- τον κ. Καμμένο στις εκλογές, δεν θα φανεί παρά μόνο στις κάλπες. Αλλωστε, και τον Σεπτέμβριο του 2015, αν και τα προγνωστικά ήταν σε βάρος του, έκανε την έκπληξη. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι γύρισε και θα μείνει στο παιχνίδι μέχρι να λήξει και η τελευταία παρτίδα.