Δεκατέσσερις Χιονάτες στην πλατεία Αριστοτέλους

Δεκατέσσερις Χιονάτες στην πλατεία Αριστοτέλους13.10.2018Τέχνες

Η υπαίθρια «Snow white» της Catherine Bay εξέπληξε το κοινό για τρεις ολόκληρες ώρες, στο πλαίσιο των 53ων Δημητρίων

Από την
Ελένη Σκάρπου

Ηταν η πρώτη φορά που είδαμε την πλατεία Αριστοτέλους να γεμίζει Χιονάτες. Ηταν η πρώτη φορά στην πόλη μας που μικροί και μεγάλοι είδαν το γνωστό παραμύθι να ξεδιπλώνεται μπροστά τους έχοντας μια προσέγγιση καλλιτεχνική.

Η υπαίθρια performance

«Snow white» της Γαλλίδας Catherine Bay εξέπληξε κοινό και περαστικούς την περασμένη Πέμπτη, για τρεις ολόκληρες ώρες, στο πλαίσιο των 53ων Δημητρίων. Από τις 19.00 έως τις 22.00 μυηθήκαμε σε κάτι εντελώς διαφορετικό και γοητευτήκαμε από τη γλώσσα του σώματος.

H performance βασίστηκε στο project «Blanche Neige», με ειδική χορογραφία σε πρώτη παρουσίαση για τα Δημήτρια και σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και το γαλλικό προξενείο. Οι 14 Χιονάτες μαγείρεψαν, έφαγαν, σκούπισαν, έπλυναν ρούχα, άπλωσαν μπουγάδα, κοιμήθηκαν, έπαιξαν σχοινάκι και δεν μας άφησαν σε χλωρό κλαρί. Ο κόσμος τις φωτογράφιζε και τις παρακολουθούσε με έκπληξη, τα παιδάκια τις κοιτούσαν με ενθουσιασμό και θαυμασμό ταυτόχρονα κι εκείνες συνέχιζαν τη βουβή παράστασή τους δίνοντας τα δικά τους μηνύματα μέσα από τη φορεσιά και το στήσιμο μιας σύγχρονης Χιονάτης. Η ίδια η Catherine Bay, που βρέθηκε αρκετές μέρες στη Θεσσαλονίκη για να στήσει το σχετικό workshop από όπου προέκυψαν οι Χιονάτες, μιλά για τη Θεσσαλονίκη, την performance της στα 53α Δημήτρια και τους καλλιτέχνες εν γένει.

«Δεν είχα έρθει ποτέ στην Ελλάδα. Για μένα η Ελλάδα είναι ο τουρισμός, οι καλοκαιρινές διακοπές, τα ακριβά σπίτια που μπορούν να αντέξουν μόνο οι Παριζιάνοι. Στο βάθος, όλα κλισέ και προκαταλήψεις! Πριν από δύο χρόνια με προσκάλεσαν να δημιουργήσω μια performance για το φεστιβάλ. Μου άρεσε πραγματικά η Θεσσαλονίκη, γιατί βγαίνει από τα κλισέ της Ελλάδας.

Μου αρέσει ο αστικός ιστός αυτής της πόλης που, παρά τη μερική ακαμψία του (έχει εν μέρει ανακατασκευαστεί από έναν Γάλλο), παραμένει πολύ ζωντανή, σαν η ενέργεια των Ελλήνων να εισχώρησε ανάμεσα στα στενά κενά που υπάρχουν μεταξύ των κτιρίων. Αν υποθέσουμε ότι η πόλη συμβολίζει την ολοκλήρωση... τι θα συμβεί αν κλείσει τα σύνορά της, εμποδίζοντας οποιαδήποτε ανταλλαγή, οποιαδήποτε κυκλοφορία ιδεών, γνώσεων και ανθρώπων; Αυτό είναι το ερώτημα που είναι πρόθεσή μου να φέρω στο προσκήνιο με την performance. Εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε de facto μετανάστες. Φέρνουμε μια στροφή, μια νέα ματιά, μια ποίηση που επιτρέπει στην ανθρωπότητα να μείνει ζωντανή. Είμαστε το βασικό στοιχείο για να παραμείνει ζωντανός αυτός ο κόσμος» εξομολογείται.

Στόχος της, η ομαδική έκφραση

Σε σχέση με το workshop που πραγματοποιήθηκε από τις 7 έως τις 10 Οκτωβρίου, εκείνο ήταν αφιεωμένο στη σωματική εκπαίδευση που αναπτύσσει την ομαδική έκφραση και την παρουσία του ατόμου στην ομάδα, σύμφωνα με τη μέθοδο Jacques Lecoq.
Οι σπουδάστριες δούλεψαν με τη Γαλλίδα καλλιτέχνιδα με σκοπό να αποκτήσουν εκφραστικά μέσα κατάλληλα για τον έλεγχο της σκηνικής παρουσίας τους στον χώρο, όσο και στον ρυθμό της performance. Το εργαστήριο ήταν δωρεάν.
Το αποτέλεσμα δικαίωσε την Catherine Bay, μια και της αρέσει να αξιοποιεί το δυναμικό κάθε τόπου που επισκέπτεται για κάθε performance, μπαίνοντας στη νοοτροπία, στα ερεθίσματα και στην ευρύτερη κουλτούρα των ανθρώπων.