Ζητείται… Μοντεγκρίλο

Του Αλέξανδρου Βέλιου

ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ δημοσκοπήσεις είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές – όχι για το όποιο κόμμα, αλλά για το πολιτικό σύστημα συνολικά. Ολοι φθείρονται. Ή παραμένουν καθηλωμένοι στα ασάλευτα νερά της κοινής γνώμης. Συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, πατριώτες και επαναστάτες, μεταρρυθμιστές και λαϊκιστές, μετριοπαθείς και ακραίοι…
ΕΙΝΑΙ ΩΣΑΝ το θέαμα του πολιτικού μας σκηνικού να έχει κουράσει σε βαθμό κορεσμού το φιλοθεάμον κοινό, και το όλον

έργο (όπως λέμε το όλον ΠΑΣΟΚ) να παίζεται ενώπιον ολοένα και περισσότερο κενών καθισμάτων. Στην προβλέψιμη πολυλογία των πολιτικών, οι πολίτες απαντούν με αδιάφορη σιωπή. Σιωπή της αποξένωσης. Ούτε χειροκροτήματα, ούτε κραυγές, ούτε υψωμένες γροθιές – μόνο κατεβασμένα κεφάλια στους δρόμους.
ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ κουζίνας, χωρίς καρυκεύματα, το ελλαδικό σκηνικό έχει αρχίσει να θυμίζει πολύ έντονα Ιταλία. Τα δύο προπορευόμενα (και ασύμβατα για συγκυβέρνηση) κόμματα ακινητοποιημένα σε χαμηλά ποσοστά, πίσω από αυτά ένας κατακερματισμός σε μονοψήφια ποσοστά όλων των εν δυνάμει συμμάχων σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, η προδιαγραφόμενη βεβαιότητα αδυναμίας σχηματισμού ισχυρής κυβέρνησης, η ανυπαρξία εναλλακτικής προοπτικής.
ΛΕΙΠΕΙ ΑΣΦΑΛΩΣ ΕΝΑΣ Μπέπε Γκρίλο. Λείπει; H Χρυσή Αυγή ίσως παίζει έναν ρόλο αντίστοιχο από το άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Είναι το αναφαίρετο αντισυστημικό αγκάθι σε ένα πολύ εύθραυστο και αποστεωμένο σύστημα.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ κάλπη της 6ης Μαΐου του 2012, η λαϊκή ψήφος επέφερε την αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος των τελευταίων 30 ετών. Ομως, από την επαναληπτική κάλπη της 17ης Ιουνίου προέκυψε μια εκβιασμένη πολιτική ανασύνθεση, με κύριους άξονες πάλι τη ΝΔ και αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ, που απορρόφησε το μεγαλύτερο μέρος του κρατικίστικου εθνοπατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Τα δύο αυτά κόμματα έχουν απολέσει σήμερα τα κινητήρια πλεονεκτήματά τους.
Η ΝΔ ΕΧΑΣΕ το πλεονέκτημα του φόβου, αφού δηλώνει ότι εξασφαλίστηκε η παραμονή μας στο ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το πλεονέκτημα της άρνησης, αφού όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι μνημονιακές πολιτικές έχουν δημιουργήσει μια απαράγραπτη πραγματικότητα. Και οι δύο πρωταγωνιστές του πολιτικού μας συστήματος αντιμετωπίζουν την ανάγκη ενός δομικού αναπροσανατολισμού. Απευθύνονται, όμως, σε ένα συνολικά αποπροσανατολισμένο εκλογικό σώμα, που μοιάζει με κινούμενη άμμο. Οι πολίτες θέλουν να ελπίσουν, αλλά έχουν πάψει να πιστεύουν.
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ σκηνικό αβεβαιότητας, με την οικονομία να βρίσκεται ακόμη στην κόψη του ξυραφιού, αν όχι στο χείλος του γκρεμού, κάθε πρόβλεψη είναι επισφαλής και κάθε τερατογένεση πιθανή. Ιδανικά, η αιωνία Ελλάς σήμερα έχει ανάγκη ενός… Μοντιγκρίλο! Είναι σαν να λέμε ότι κάποιος πρέπει να τετραγωνίσει τον κύκλο.