Πέθανε ο Λένιν

Οι φήμες έλεγαν ότι ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάσταση έπασχε από σύφιλη. Η επίσημη αιτία θανάτου ήταν εγκεφαλικό επεισόδιο (το τέταρτο ).

Όμως από τους 27 παθολόγους που τον εξέταζαν, μόνο οκτώ υπέγραψαν το συμπέρασμα στην έκθεση νεκροψίας.

Αυτό τροφοδότησε διάφορες θεωρίες για το θάνατό του. Δύο ψυχίατροι και ένας νευρολόγος δημοσίευσαν πρόσφατα σε ευρωπαϊκό περιοδικό νευρολογίας, μελέτη από την οποία προέκυπτε ότι ο Λένιν πέθανε από τη σύφιλη.

Τον περασμένο Μάιο έρευνα καθηγητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ κατέληξε στο συμπεράσματα

Σύμφωνα με έγγραφα που δημοσιεύτηκαν μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ. και τα απομνημονεύματα των παθολόγων του Λένιν, ο πρώτος ηγέτης της ΕΣΣΔ, θεραπεύθηκε από τη σύφιλη το 1895.

Το 1923, οι γιατροί χορήγησαν στον Λένιν το φάρμακο «Σαλβαρσάν», που τότε χρησιμοποιούνταν για την θεραπεία της σύφιλης, η οποία ήταν συνηθισμένη ασθένεια στη Ρωσία, εκείνη την εποχή.

Οι περισσότεροι ιστορικοί, πάντως, συμφωνούν ότι η πλέον πιθανή αιτία θανάτου ήταν το τραύμα που προκλήθηκε από τη σφαίρα που υπήρχε ακόμα στο λαιμό του μετά την απόπειρα δολοφονίας.

Ο βαλσαμωμένος Επαναστάτης

Τη δεκαετία του 1920 ήταν πολύ δημοφιλές στη Ρωσία το κίνημα του «κοσμισμού» και όταν πέθανε ο Λένιν υπήρξε πρόθεση να συντηρηθεί το σώμα του με κρυοστατικό τρόπο, ώστε να μπορέσει να επανέλθει στη ζωή, όταν θα το επέτρεπαν οι συνθήκες. Μάλιστα αγοράστηκε ο απαραίτητος εξοπλισμός, αλλά τελικά το σχέδιο δεν προχώρησε.

Αντί γι’ αυτό αποφασίστηκε η σορός του να βαλσαμωθεί και να εκτεθεί μόνιμα στο μαυσωλείο Λένιν, στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας.

Πριν βαλσαμωθεί το σώμα αφαιρέθηκε ο εγκέφαλος και η σοβιετική ηγεσία ανέθεσε στο γνωστό Γερμανό νευρολόγο Όσκαρ Φογκτ να τον μελετήσει για να βρει τα κύτταρα που ήταν υπεύθυνα για τη μεγαλοφυΐα του. Γι αυτό το λόγο, μάλιστα, δημιουργήθηκε στη Μόσχα το Ίδρυμα Εγκεφάλου.

Ο Φογκτ δημοσίευσε το 1929 τα συμπεράσματα του σύμφωνα με τα οποία μερικοί πυραμιδικοί νευρώνες, στο τρίτο στρώμα του εγκεφαλικού φλοιού του Λένιν, ήταν πολύ ανεπτυγμένοι, αλλά το συμπέρασμα ότι μπορεί αυτό να σχετίζεται με τη μεγαλοφυΐα του, αμφισβητήθηκε.

Οι Σοβιετικοί θεώρησαν ότι η εργασία του Φογκτ ήταν ανεπαρκής και ανέθεσαν την έρευνα σε σοβιετική ομάδα, η οποία ωστόσο δεν δημοσιοποίησε ποτέ τα συμπεράσματα της.

Μέχρι σήμερα η σορός του φυλάσσεται στο μαυσωλείο όπου επιστήμονες – συντηρητές ελέγχουν το σώμα του δύο φορές την εβδομάδα για τυχόν φθορές.

Κάθε 18 μήνες μεταφέρεται σε ένα εργαστήριο κάτω από το μαυσωλείο του, εξετάζεται και βυθίζεται σε χημικές ουσίες για συντήρηση.

Απεχθάνονταν την κολακεία

Παρά το γεγονός ότι σε προσωπικό επίπεδο ο Λένιν ήταν μετριόφρων και αποδοκίμαζε την κολακεία, μετά το θάνατό του έγινε αντικείμενο προσωπολατρίας, που διήρκεσε μέχρι το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης.

Ανεξάρτητα πάντως από το αν οι έρευνες στο εγκέφαλο του απέδειξαν την ευφυΐα του, ο Λένιν υπήρξε μεγάλος επαναστάτης, στρατηγική ιδιοφυΐα, σημαντικός επιστήμονας και στοχαστής.