Όπου φτωχός και η μοίρα του…

Αν υπάρχει ακόμη «λίπος», όλα καλά. Αν υφίσταται μια θέση στο Δημόσιο είναι μια θέση εργασίας, ως επί το πλείστον εξασφαλισμένη, έστω και με λιγοστά λεφτά: Αν δεν υπάρχει τίποτε από τα δύο, αλλά έχεις κρατήσει την δουλειά σου στον ιδιωτικό τομέα, χάνεις το μέτρημα σε ώρες εργασίας για να βγάλεις τα προς το ζην και είσαι στο έλεος του εργοδότη. Σε τιμωρεί το Κράτος δια της φορολογίας που παίρνεις μισθό και οι τιμές στην αγορά μοιάζουν απλησίαστες. Αν είσαι άνεργος; Προσπαθείς να επιβιώσεις με κάθε τρόπο. Και με

την κοινωνία ούτε λίγο, ούτε πολύ έτσι διαρθρωμένη, η πολιτική ζωή του τόπου περιστρέφεται γύρω από την παραπομπή Παπακωνσταντίνου και το «ξεκατίνιασμα» ανάμεσα σε πρώην Πρωθυπουργούς και τέως υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που ως αρχηγοί κόμματος πλέον, θυμούνται ότι ήταν αντίθετοι με το Μνημόνιο.

Την «μετωπική» Κυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ για «οικιακά σκεύη» και «τσελεμεντέδες αναρχικών». Την έξαρση της ρατσιστικής βίας. Την λίστα Λαγκάρντ που θα γίνει «φύλλο και φτερό» από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς μήπως και αποδώσει κάτι στα κρατικά Ταμεία. Και κοντά σε αυτήν ένα «κάρο» λίστες που δυνητικά μπορεί να αποφέρουν χρήματα στον δημόσιο κορβανά. Η λίστα με τους 54.000 που έστειλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, η λίστα του Λιχτεστάιν, Λουξεμβούργου, Λονδίνου, Ολλανδίας, «μαϊμού» συντάξεων, που προς το παρόν βέβαια έχουν μείνει στο «ξεψάχνισμα». Το «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε να βάλει η τρομοκρατία: Εκρηκτικός μηχανισμός, έστω και με προειδοποιητικό τηλεφώνημα, τοποθετημένος νωρίς το πρωί σε εμπορικό κέντρο που συχνάζουν συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν υποστεί τα πάνδεινα όλα αυτά τα χρόνια του μνημονίου, βρέθηκαν σε κατάσταση πανικού. Δεν τους έφτανε ο πανικός και η σύγχυση που τους προκαλεί η οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, ήρθε και αυτό να «δέσει το γλυκό»… «Όπου φτωχός και η μοίρα του», έλεγε ο σοφός λαός, το στοίχημα όμως είναι αυτό να αλλάξει.