ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΤΩΜΑΔΑΚΗ

Το σκληρό αντίο του Μπάτμαν στους τρομοκράτες της Γκόθαμ Σίτι και η ανώνυμη καλοσύνη της Κατγούμαν

Εφιαλτική αλληγορία και σαρκαστική αναφορά στο σήμερα, η νέα ταινία Μπάτμαν ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που περιβάλλονται από ένα μύθο.

Η αιματηρή πρεμιέρα της 20ης Ιουλίου στο Ντένβερ παραπέμπει σε αξιόλογες επιστημονικές αναλύσεις για το πως ένα κλασικό κόμικ ή μια ταινία επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.

Ο Σκοτεινός ιππότης αξιοποιεί στο έπακρον την επικαιρότητα, φυτρώνοντας στο εύφορο έδαφος  της κοινωνίας της κρίσης, φέρνοντας στο φως  το εφιαλτικό σενάριο ενός ζοφερού κόσμου που χτίζεται πάνω στη βία και το μίσος.

Ο Μπέιν, ο «κακός», ξεφεύγει από το αρχετυπικό πρότυπο του Τζόκερ και μεταμορφώνεται σε έναν εφιαλτικό ήρωα βγαλμένο θαρρείς από κάποιο  σκληρό σαδομαζοχιστικό πορνό. Ο άνθρωπος χωρίς πρόσωπο, κρυμμένος πίσω από μια τερατόμορφη δερμάτινη μάσκα, μιλάει μέσα από ένα σωλήνα ή μάλλον φτύνει τις απειλές τους προς το σύστημα στραμμένος στην μεγάλη  ιδέα της εξέγερσης. Το ότι δεν βλέπουμε το πρόσωπο του Μπέιν-τον υποδύεται ο Τομ Χάρντι- κάνει ακόμη πιο τρομακτικό το ιδεολογικό οικοδόμημα που στηρίζεται σε μεθόδους καταστολής και απόλυτης βίας.

Είναι άραγε ο Μπέιν ο σύγχρονος εξτρεμιστής  τρομοκράτης; Στο κλασικό κόμικ συναντάμε τον `κακό` ως τον ονειροπόλο εκκεντρικό , το alter ego του Μπάτμαν που μένει εγκλωβισμένος στην ατέλειωτη μοναξιά του.

Η καταστροφή – ληστεία στο χρηματιστήριο της Γκόθαμ Σίτι από τον τρομοκράτη Μπέιν  και τους εκατοντάδες οπαδούς του , αποτελεί την ακρογωνιαία σεκάνς της ταινίας γιατί αποκαλύπτει όχι μόνο τη δύναμη της τεχνολογίας πάνω στην κινηματογραφική εικόνα αλλά κυρίως τη δύναμη , την τάση των εικόνων να χαλιναγωγούν τις μάζες .

Οι επαναστάτες της Γκόθαμ Σίτι- έτσι  τουλάχιστον αυτοχαρακτηρίζονται- οι τύποι με τη στρατιωτική πειθαρχία που μιλούν φωνακτά και επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες, επιδίδονται σε βασανισμούς, ξυλοδαρμούς  και κάθε μορφή βίας.

Η αυτοδικία είναι ηθικώς κατοχυρωμένη στον κόσμο τους  και το λαϊκό δικαστήριο βρίσκει  χώρο σε μια πόλη που καταρρέει. Σε αυτόν τον βίαιο κόσμο επιστρέφει ο Μπάτμαν – ένα είδος κόλασης όπου η βία έχει καταλύσει όλες τις κοινωνικές σταθερές. Ο Κρίστοφερ Νόλαν προβοκάρει κάθε απλουστευτική ερμηνεία.

Ο κινηματογράφος δεν οφείλει να εξηγεί . Οφείλει να δείχνει. Ανάμεσα στην αιτία και το αποτέλεσμα κυριαρχεί η εικόνα. Ο Κρίστοφελ Νόλαν θεωρεί τον εαυτό του οραματιστή. Η αίσθηση μελαγχολίας και παρακμής που πλημμυρίζει ολόκληρη τη Γκόθαμ Σίτι θυμίζει κάθε σύγχρονη μεγαλούπολη που μαστίζεται από την ανεργία, την εγκληματικότητα και τη βία. Αξίζει άραγε αυτός ο κόσμος να σωθεί;

Στην πραγματική ζωή δύσκολο να συναντήσεις σούπερ ήρωες. Όταν συμβαίνει νομίζεις ότι βλέπεις ταινία.

Καθώς η νύχτα πέφτει, μια τριαντάχρονη γυναίκα, ντυμένη με μαύρη ολόσωμη στολή, στερεώνει τη μάσκα στο όμορφο πρόσωπό της και βάζει τα μαύρα μακριά γάντια της.

Η αμερικανίδα Nicole Abramovici μ