ΑΝ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΜΕΣΙΤΗΣ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΗΣ ΚΑΙ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΟΣ…

Προχθές βράδυ, έκανε τόση ζέστη στην Αθήνα που είπαμε με κάτι φίλους να πάμε σε μια ψαροταβέρνα στη Γλυφάδα, που ‘ναι ακριβώς πάνω στο κύμα, μήπως και δροσιστούμε λίγο, αλλά και επειδή ο ένας φίλος, ο Βαγγέλης, επέμενε ότι έχει καλό ψάρι.

Κατεβήκαμε τη Βουλιαγμένης και για να βγούμε στην παραλιακή σκεφτήκαμε να περάσουμε από το χώρο του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, για να δούμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται.

Σε έπιανε η ψυχή σου. Μαύρη μαυρίλα και εγκατάλειψη. Μια τεράστια έκταση, μεγαλύτερη από 6.000 στρέμματα,

να χάσκει σαν μαύρη τρύπα, στο καλύτερο ίσως κομμάτι της αττικής γης. Για περισσότερο από μία δεκαετία, το Ελληνικό, με εξαίρεση τις μέρες της Ολυμπιάδας, μαραζώνει. Όπως η Ελλάδα. Σκουπιδότοπος. Γυφταριό. Παράγκα κι απομόνωση.

Το καλύτερο φιλέτο της παραλιακής έχει καταλήξει να είναι ο κατιμάς της αβελτηρίας, της ηλιθιότητας και των ιδεοληψιών κράτους, κομμάτων, τοπικής αυτοδιοίκησης και περιοίκων. Μια δημόσια περιουσία αξίας περίπου 10 δις. ευρώ δεν λιμνάζει απλώς, αλλά έχει μετατραπεί σε χέστρα και ουρητήριο αδέσποτων ζώων και «αδέσποτων» ανθρώπων κάθε λογής, εθνικότητας και παραβατικότητας.

Τα τελευταία χρόνια όλο ακούμε περί της επικείμενης αξιοποίησης του οικοπέδου -γιατί πραγματικά περί ενός οικοπέδου, προνομιακού και μοναδικού, όσα λίγα ίσως και στην Ευρώπη, πρόκειται. Ακούμε και διαβάζουμε για σχέδια, για μελέτες, για διαγωνισμούς, για αρχιτεκτονικές προτάσεις, για επενδυτικό ενδιαφέρον. Μέχρι και φορέα φτιάξαμε, και fast track διαδικασίες υιοθετήσαμε, αλλά το Ελληνικό εκεί.

Ίδιο κι απαράλλαχτο, όπως όταν απογειωνόταν και το τελευταίο αεροπλάνο από την πίστα του. Σεληνιακό τοπίο και παράγκα του Καραγκιόζη, να μας θυμίζει την ανημπόρια μας, να ρευστοποιήσουμε, ακόμη και σε καιρό κρίσης, τις «λίρες» που ‘χουμε κρυμένες στο σεντούκι της χώρας.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά, χθες, με αφορμή τον πολιτικό σάλο που ξεσήκωσε η δήλωση Σαμαρά, στη γαλλική εφημερίδα Monde, για την εμπορική εκμετάλλευση βραχονησίδων και ακατοίκητων μικρών νησιών. Σύσσωμη η αντιπολίτευση τον κατήγγειλε, επειδή δήθεν προτίθεται να εκποιήσει τον εθνικό πλούτο. Μόνον εθνικό κτηματομεσίτη δεν τον αποκάλεσαν, αλλά δεν αποκλείεται κι αυτό να γίνει.

Και ερωτώ εγώ ο αφελής: Γιατί είναι κακό να εκμεταλλευτούμε εμπορικά ένα ερημονήσι, μια βραχονησίδα, μια ακατοίκητη ή έστω ήκιστα κατωκημένη περιοχή; Γιατί συνιστά έγκλημα, και μάλιστα εθνικό, να δοθούν όλα αυτά για να φτιαχτούν μαρίνες, μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, εργοστάσια αφαλάτωσης, παραθεριστικοί οικισμοί ή οτιδήποτε άλλο που θα αποφέρει έσοδα στο κράτος; Είναι καλύτερα να έχουμε μια σχολάζουσα περιουσία, παρά να την αξιοποιούμε επ’ ωφελεία του δημοσίου;

Όσοι αντιδρούν τι θέλουν; Να μείνουν εκεί για να τα αντικρύζουμε μόνα, ξερά, αφιλόξενα; Για να τα βλέπουμε και να κλαίμε βράχο-βράχο τον καϋμό μας; Αν δεν αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο, τι θα αξιοποιήσουμε; Την εθνική μας ορφάνια ή την εθνική μας δυστυχία; Πως θα ανακάμψουμε, πως θα βγούμε από την κρίση αν δεν εξεύρου