Σεσουάρ για δολοφόνους

Περισσότεροι από 700.000 θεατές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και στην Κύπρο έχουν υπάρξει αυτόπτες μάρτυρες του πιο απίθανου φόνου που παρουσιάστηκε σε σκηνή θεάτρου. Κι όμως το σεσουάρ για δολοφόνους ωχριά μπροστά στην κωμωδία που κάθε χρόνο ανεβαίνει

Παραμονές του ντέρμπι των "αιωνίων" (δεν έχει σημασία αν πρόκειται για τελικούς, για κύπελλο, για πρωτάθλημα) οι παράγοντες των δύο ομάδων ξιφουλκούν μπροστά στα μέλη της ΚΕΔ/ΕΟΚ, προκειμένου να δημιουργήσουν κλίμα, για να τρέχουν μετά να μαζέψουν έντρομοι τους καρπούς της άθλιας σποράς τους.

Το να τύχει κάποια χρονιά, κάποια χρονική στιγμή μέσα στην αγωνιστική περίοδο, να είναι ένας εκ των δύο διαμαρτυρόμενος είναι απόλυτα λογικό. Το να συμβαίνει κάθε φορά είναι πιο αστείο από τη θεατρική παράσταση και πιο γραφικό από το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη.

Δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να ασχοληθούμε με τις άναρθρες κραυγές. Άλλωστε, από τη στιγμή που κατηγορήθηκε ο Σχινάς για αγώνα στον οποίο δεν ήταν καν διαιτητής, ακόμα και η πλάκα έχασε την αξία της.

Θεωρούμε πως οι παράγοντες των δύο ομάδων, των δύο Πρωταθλητών Ευρώπης, κάτι έπρεπε να είχαν διδαχθεί από τα επιτεύγματά τους (το αγώι ξυπνά τον αγωγιάτη) και να διδάξουν με τη σειρά τους κάτι τους νεαρούς οπαδούς τους. Φευ.

Όταν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ο αθλητισμός είναι σε κίνδυνο. Κάποια στιγμή καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.