Χρυσή Αυγή και Αριστερά

Η Αριστερά στην Ελλάδα και μαζί με αυτήν το απομεινάρι του ΠΑΣΟΚ όταν αναφέρονται στη Χρυσή Αυγή χρησιμοποιούν τον όρο «ακροδεξιά» οργάνωση. Ας δούμε αν λένε τα πράγματα με το όνομά τους.

Τι “δεξιό” έχει η Χρυσή Αυγή

έστω και καθ’ υπερβολή; Μήπως ο υπερεθνικισμός της σε σημείο εθνοφυλετισμού;  Η Δεξιά διαχρονικά τον πατριωτισμό τον θεωρούσε συνυφασμένο με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση επομένως δεν θα μπορούσε ποτέ να ταυτίσει τη φιλοπατρία με τον εθνοφυλετισμό (και την αυτοδικία που συνεπάγεται) που αποτελεί απαράδεκτη απόκλιση, αίρεση. Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως δεξιοί Έλληνες κατά πλειοψηφία θεωρούν τους άλλους λαούς ίσους με το δικό μας, απλώς στα θέματα παιδείας και πίστης προτάσσουν την εθνο-θρησκευτική τους ταυτότητα έναντι των διεθνιστικών προτύπων και επιθυμούν να υπάρχει μια ενσωμάτωση των μεταναστών στην κοινωνία πάνω σε αυτή τη βάση, πράγμα όχι αυτονόητο, ιδίως τώρα σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης. Κανείς όμως από αυτή την πλειοψηφία δεν θεωρεί ότι οι μετανάστες είναι «υπάνθρωποι» και άλλα τέτοια τσιτάτα.

Πού άλλου θα μπορούσε να είναι ακραία «δεξιές» οι θέσεις της Χρυσής Αυγής;  Μήπως, στην μετά πάθους υποστήριξη της ιδιωτικής οικονομίας της αγοράς έναντι του κρατισμού; Εδώ γελάμε. Η Χρυσή Αυγή ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές δηλώνει ότι πιστεύει στην οικονομία με ισχυρό κρατικό κεντρικό σχεδιασμό και θεωρεί σχεδόν όλες τις ιδιωτικές επενδύσεις ως ξεπούλημα στους νταβατζήδες και τους ξένους προστάτες που μας επέβαλαν το μνημόνιο και άλλα τέτοια που λέγονται στα καφενεία.

Τα παραπάνω απλά συμπεράσματα έχουν κατά «περίεργο» λόγο διαλάθει της αντίληψης της εν Ελλάδι Αριστεράς. Γεγονός που προκαλεί απορία.

Η Χρυσή Αυγή είναι ο συνδυασμός της σοσιαλιστικού τύπου αντίληψης της οικονομίας με τον ακραίο εθνικισμό. Ο κρατισμός κυριάρχησε ως ιδεολογία μετά το ’81 με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Στηρίχτηκε, όμως, αποφασιστικά από την Αριστερά η οποία ως το στελεχιακό συμπλήρωμα της κρατικιστικής δομής του κράτους πέρασε στην ελληνική κοινωνία τον κρατισμό της ως «ιδανικό». Με αιχμή του δόρατος τον αριστερό συνδικαλισμό ύψωσε σε τέτοια επίπεδα το «ιδανικό» της αυτό που κάθε άλλη γνώμη βαπτίστηκε «αντίδραση» και «ξεπούλημα»  και ο φιλελευθερισμός κατασυκοφαντήθηκε ταυτιζόμενος με τον ανθρωποφάγο νεο-φιλελευθερισμό.  Εκτός από τους συνδικαλιστές, να θυμίσω την περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου που κατέλαβε στην κυριολεξία τη δημόσια διοίκηση, το δημοσιογραφικό χώρο, τη μέση εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια – με τις αριστερές φοιτητικές νεολαίες να κάνουν σχεδόν ό,τι θέλουν, κ.α. Επίσης, την πλειοψηφία των καλλιτεχνών (πάντοτε με την αρωγή του Υπουργείου Πολιτισμού), και πολλούς άλλους που δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι επηρέαζαν τη σκέψη της κοινωνίας αφού είχαν καταλάβει τους τομείς της ενημέρωσης, της παιδείας και του πολιτισμού.

Το άλλο σκέλος του μείγματος της ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής, ο υπερεθνικισ