Τσίπρας: Η αποθέωση του ετσιθελισμού στην πολιτική

Σε μια διόλου τυχαία αποστροφή του λόγου του στην συνέντευξη τύπου στην Θεσσαλονίκη, απαντώντας σε δημοσιογράφο, ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε: «θα επανιδρύσουμε την Ευρώπη, θα επανιδρύσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση: αυτός είναι ο ρόλος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».

Σε αυτήν την πρόταση κρύβεται και εκφράζεται ένα από τα πιο προβληματικά στοιχεία της συλλογιστικής του ΣΥΡΙΖΑ,

το οποίο συνοψίζεται στην αντίρρηση/διαπίστωση: «…τους Ευρωπαίους τους ρώτησε;»

Τί εννοούμε: ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με τις δημόσιες τοποθετήσεις του, έχει ένα σενάριο στο μυαλό του για το τί θα γινότανε αν… Πώς θα αντιδρούσαν οι εταίροι σε μια ακύρωση του Μνημονίου…. Tί θα απαντούσαν στο αίτημα (γιατί περί αιτήματος πρόκειται) περί επαναδιαπραγμάτευσης, και γενικώς φαντάζεται μια ενδεχόμενη έκβαση για κάθε πιθανή ενέργεια της Ελλάδος.

Το μέγα πρόβλημα είναι ότι θεωρεί δεδομένο, αυτονόητο ότι τα πράγματα θα συνέβαιναν έτσι όπως τα φαντάζεται και όχι αλλιώς, και με αυτήν την παραδοχή/βεβαιότητα δομεί την πολιτική του πρόταση και αφήγηση. Η οποία είναι περίπου η εξής:

Μην ανησυχείτε, διότι σύμφωνα με την ανάγνωσή μας τους συμφέρει να δεχθούν τις πιέσεις μας, άρα θα τις δεχθούν. Εμείς θεωρούμε ότι τους συμφέρει να μας κρατήσουν στην «παρέα» της Ευρωζώνης, άρα θα μας κρατήσουν. Πιθανολογούμε ότι θα δεχθούν μονομερή (…σάμπως υπάρχει και διμερής;) ακύρωση του Μνημονίου, άρα θα την δεχθούν.

Επί παραδείγματι, στην προεκλογική συνέντευξη τύπου στο Βερολίνο, ομού μετά του κόμματος Die Linke, ο Τσίπρας απάντησε στην ερώτηση τί θα γίνει σε περίπτωση ακύρωσης του Μνημονίου με το Ευρώ και την Δραχμή περίπου ως εξής: «το Ευρώ είναι κοινό μας νόμισμα, δεν ανήκει στην κυβέρνηση της Γερμανίας ή στους εταίρους για να εκδιώξουν μονομερώς τον οποιονδήποτε. Επίσης, μια έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ δεν συμφέρει κανέναν τους».

Αυτό όμως αποτελεί περισσότερο ηθικολογικό κήρυγμα στους εταίρους παρά πολιτική εκτίμηση, ενώ σερβίρεται ως τέτοια. Ο Τσίπρας προκαταλαμβάνει τους εταίρους, ότι σίγουρα θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως είναι συμφερότερο να μην εκδιωχθεί η Ελλάδα, ή ότι σίγουρα δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εκδιωχθεί η Ελλάδα από το Ευρώ ό,τι κι αν συμβεί (που ο πλέον προφανέστερος είναι η οικονομική ασφυξία που θα πετάξει το μπαλάκι της πρωτοβουλίας στην Ελλάδα).

Δεν απαντά στο τί θα έκανε αν οι εταίροι απαντούσαν «όχι»: τους νουθετεί ότι δεν τους συμφέρει να επιλέξουν το «όχι», άρα δεν επεξεργάζεται καν το ενδεχόμενο. Φυσικά και ταυτίζεται η πραγματικότητα με την κομματική γραμμή, με τα συμπεράσματα των επιτροπών μας. Αν δεν ταυτίζεται…. τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!

Το σφάλμα αυτής της συλλογιστικής είναι προφανές από την αρχή, όμως όσο μακροημερεύει και κακοφορμίζει ο παραλογισμός μεγαλώνει: σήμερα μας είπε ότι… θα επανιδρύσει την Ευρώπη…

Την Ευρώπη την ρώτησε;

Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης