Whateverland | Review

Αν δεν γνωρίζατε το Whateverland, δε θα σας μαλώσουμε. Πρόκειται άλλωστε για μια μικρή indie παραγωγή από την Caligari Games, που κατάφερε ανέλπιστα να συγκεντρώσει ένα μικρό ποσό (20,000 ευρώ) στο Kickstarter, με την υπόσχεση ότι θα έδινε ένα point & click adventure διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Και θα πρέπει να παραδεχθούμε πως τουλάχιστον σε αυτό, οι δημιουργοί τα κατάφεραν, μιας και το Whateverland ξεχωρίζει από

Η ιστορία του περιστρέφεται γύρω από τον Vincent, έναν επαγγελματία κλέφτη, ο οποίος είχε την κακή έμπνευση να ληστέψει τη λάθος γυναίκα, μια πανίσχυρη μάγισσα με το όνομα Beatrice. Γελώντας με το θράσος του, τον μεταφέρει σε ένα αποκομμένο και τρελό σύμπαν και τον αιχμαλωτίζει εκεί, μαζί με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους που επιχείρησαν να τη βλάψουν. Ένα σύμπαν σαπίλας και αποσύνθεσης, στο οποίο ναι μεν δεν μπορείτε να πεθάνετε ποτέ, αλλά που όσο περνάει ο καιρός, τόσο θα μεταλλάσεστε και εσείς ανάλογα με τις πράξεις και τις σκέψεις σας.

Όμως υπάρχει μια ελπίδα. Ένας άλλος αιχμάλωτος (ο Nick), o οποίος έχει αρχίσει να μεταλλάσεται σε φάντασμα, μίλησε για ένα μυστικό ξόρκι το οποίο μπορεί να καλέσει την Beatrice πίσω σε αυτό το σύμπαν για να σας δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, το ΅Whateverland προσφέρει ένα ικανοποιητικά γραμμένο, σκοτεινό, “Burton-ικό” παραμύθι, πλαισιωμένο από ένα μεγάλο cast περίεργων χαρακτήρων. Αν υπάρχει ένα ελάττωμα, είναι ότι η επιλογή των δημιουργών να προσφέρουν έναν πιο ανοιχτό κόσμο (τύπου Leisure Suit Larry), όπου μπορείς να αφήνεις μια περιοχή/ γρίφο και να μεταβαίνεις σε κάποια άλλη, είναι μια επιλογή που βλάπτει σίγουρα τη ροή της ιστορίας.

Πηδώντας μία στο ένα μέρος και μία στο άλλο, μπορεί να βοηθάει να μη κολλάτε για πολύ ώρα σε ένα σημείο, αλλά είναι ένα κλασικό πρόβλημα όλων αυτών των τίτλων, δηλαδή ότι χάνεται μια πιο καθαρή ροή στην ιστορία, γεγονός που το καθιστά περισσότερο «τμηματικό παιχνίδι» και λιγότερο μια συγκροτημένη εμπειρία.

Burton-ικό είναι και το art direction του τίτλου, στοιχείο που είχε διαφημίσει έντονα το Kickstarter campaign και που ξέραμε ήδη από το prologue demo που είχε κυκλοφορήσει. 2D σχέδια χαρακτήρων και background με πενάκι στο χέρι, δείχνουν παντού το μεράκι μιας πιο ερασιτεχνικής indie προσπάθειας. Ναι, το animation είναι αρκετά φτωχό και ξεκάθαρα υπήρχαν πολλοί περιορισμοί στο budget, αλλά όπως και στο Zniw Adventure, βλέπουμε και εδώ μια προσπάθεια που η δημιουργός πραγματικά αγάπησε αυτό που έδωσε στο τέλος -η καρδιά και το μεράκι φαίνονται παντού.

Από την άλλη, το μέτριο voice acting δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφτεί από το εν λόγω μεράκι. Με εξαίρεση τον σχετικά συμπαθητικό σε εκτέλεση πρωταγωνιστή, αλλά και έναν ή δυο ακόμα χαρακτήρες, οι υπόλοιποι αφήνουν αυτήν την αίσθηση Conspiracies 2, δηλαδή ότι οι δημιουργοί κάλεσαν φίλους και συγγενείς για να συμπληρώσουν το καρέ.

Στα του gameplay, όμως, το Whateverland ανήκει στην σπάνια υποκατηγορία των adventures που προσφέρουν διαφορετικές λύσεις στους περισσότερους (χαμηλής προς μέτριας δυσκολίας) γρίφους. Μάλιστα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπάρχουν δύο εντελώς διαφορετικά paths για το πώς θα αντιμετωπίσετε το κάθε πρόβλημα. Στο πρώτο θα συμπεριφερθείτε σαν τον ληστή που είστε, θα πείτε ψέματα, θα κλέψετε και γενικά θ απρέπει να μην έχετε ηθικούς φραγμούς στο πώς θα προχωρήσετε παρακάτω. Στο δεύτερο, θα προσπαθήσετε να βρείτε τη λύση παραμένοντας ηθικοί, δίχως να βλάψετε άλλους.

Δεν είναι εντελώς διαφορετικά paths και περιοχές, όπως π.χ. στο Fate of Atlantis, καθώς οι περιοχές και οι χαρακτήρες είναι οι ίδιοι, αλλά αλλάζει αρκετά ο τρόπος προσέγγισης του κάθε προβλήματος και οι γρίφοι που θα αντιμετωπίσετε. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο βλέπετε την ιστορία του Vincent, αλλά και να οδηγήσει σε ένα διαφορετικό τέλος, ανάλογα με τις επιλογές σας. Και δεν χρειάζεται πάντα να έχετε κλειστεί στο ένα μονοπάτι ή το άλλο, μπορείτε να αλλάξετε ανά πάσα στιγμή, γνωρίζοντας φυσικά ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά το τέλος σας.

Πέραν αυτού όμως, ένα άλλο πολύ ιδιαίτερο στοιχείο του παιχνιδιού είναι ότι περιέχει και ορισμένα mini-games. Και δεν μιλάμε για puzzle sliders, λαβύρινθους, box placement και άλλα κλασικά (και πολλές φορές βαρετά) adventure mini-games, αλλά για mini-games πιο περίεργα σε στυλ, πιο κοντά σε κάτι που θα περίμενε κανείς να δει σε παιχνίδι Yakuza παρά σε P&C adventure. Σε γενικές γραμμές, δεν είμαστε οπαδοί τέτοιων μηχανισμών σε adventures, αλλά εδώ πρέπει να παραδεχθούμε πως το Bell & Bones είναι μια αναπάντεχα ωραία και φρέσκια προσθήκη.

Το υποτιθέμενο αγαπημένο παιχνίδι των κατοίκων της Whateverland, το Bell & Bones είναι ένα tactica, turn-based strategy, δεμένο όμορφα με τον κόσμο του παιχνιδιού και αποτελεί μια σπάνια και ωραία αλλαγή ρυθμού έναντι της κλασικής δυσφορίας που συνοδεύει τα περισσότερα mini-games στα περισσότερα παιχνίδια. Στα αρνητικά, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο χειρισμός είναι λιγάκι δύστροπος και απαιτεί ένα-δυο κλικ παραπάνω απ’ ό,τι θα έπρεπε σε ορισμένες επιλογές, στοιχείο που κουράζει λιγάκι όσο προχωρά η ιστορία.

Μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, λοιπόν, είναι το Whateverland, το οποίο μπαίνει και αυτό στη λίστα των «επιτυχημένων» kickstarter τίτλων. Διαφέρει κάπως από τη μάζα, έχει ορισμένες έξυπνες ιδέες και παρά το εμφανώς χαμηλό budget και τα προβλήματα που αναφέραμε, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια. Δοκιμάστε τουλάχιστον το demo και αποφασίστε μετά εσείς το αν θα ασχοληθείτε.

Το Whateverland κυκλοφορεί από τις 15/9/22 για PC. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Caligari Games.

The post Whateverland | Review appeared first on GameOver.