Journey to the Savage Planet - Review

Ένας περίεργος, χρωματιστός πλανήτης.

Με μία πρώτη ματιά θα μπορούσε κάποιος να παρεξηγήσει το Journey to the Savage Planet ως άλλο ένα ακόμα indie FPS ή ως έναν κλώνο του No Man's Sky, και απλά να το προσπεράσει. Το πρώτο, όμως, βήμα της Typhoon Studios

απέχει αρκετά από τους συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς, παρά τις όποιες επιφανειακές ομοιότητες παρουσιάζει με άλλους τίτλους του είδους, όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια.

Στο Journey to the Savage Planet, λοιπόν, αναλαμβάνουμε τον ρόλο ενός αστροναύτη, μέλος του Pioneer προγράμματος της εταιρείας Kindred, ενός project που έχει ως στόχο την εξερεύνηση του διαστήματος για την εύρεση πλανητών τους οποίους μπορεί να αποικήσει η ανθρωπότητα. Μετά από μια δύσκολη προσγείωση στον πλανήτη AR-Y 26, κατά την οποία το διαστημόπλοιο μας -με την ονομασία Javelin- παθαίνει ζημιές, ανακαλύπτουμε ότι στο κέντρο του υπάρχει ένας τεράστιος πύργος, γεγονός που αποτελεί απόδειξη ύπαρξης ζωής στο σύμπαν για πρώτη φορά στα χρονικά του προγράμματος. Με βάση λοιπόν τα νέα δεδομένα, λαμβάνουμε εντολή από τον CEO της Kindred να εξερευνήσουμε τον πλανήτη, να στείλουμε πίσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε για τη χλωρίδα και την πανίδα, και να ανακαλύψουμε ποιος κρύβεται πίσω από την κατασκευή του προαναφερθέντος πύργου.

Στο Journey to the Savage Planet αναλαμβάνουμε τον ρόλο ενός αστροναύτη που έχει ως στόχο την εξερεύνηση του διαστήματος για την εύρεση πλανητών τους οποίους μπορεί να αποικήσει η ανθρωπότητα.

Σύντροφος μας στην περιπέτεια αυτή είναι η E.Κ.O., μια A.I. που μας παρέχει πληροφορίες και βοήθεια με τον δικό της χαρακτηριστικό τρόπο και ύφος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ευτυχώς, οι developers έχουν προσθέσει μια επιλογή που αλλάζει το πόσο πολύ ή λίγο θέλουμε να μιλάει η E.K.O., οπότε μπορούμε να τη φέρουμε στα μέτρα μας αν νιώσουμε ότι μας κουράζει μετά από λίγο. Το σενάριο, σε γενικές γραμμές, είναι απλό, αλλά γεμάτο ιδιαίτερο χιούμορ που θα το χαρακτηρίζαμε ως ένα μείγμα Guardians of the Galaxy με δόσεις από Paul Verhoeven.

Ο συγκεκριμένος συνδυασμός, αν και ακούγεται περίεργος, δουλεύει αρκετά καλά στην πράξη, αφού ο πλανήτης και το γενικότερο στήσιμο του τίτλου έχει το ανάλαφρο παρουσιαστικό και την ατμόσφαιρα τύπου Guardians of the Galaxy, ενώ οι διαφημίσεις που παίζονται στο διαστημόπλοιο κάθε φορά που επιστρέφουμε σε αυτό έχουν μια 80’s και over the top αισθητική, με επιρροές από αντίστοιχες που είχε δημιουργήσει ο Verhoeven σε ταινίες του όπως το Robocop. Η κριτική που ασκούν οι developers μέσα από αυτές αφορά σε διάφορα θέματα, όπως τη νοοτροπία των πολυεθνικών, τον υπερκαταναλωτισμό και την Black Friday, αλλά περιέχουν και καυστικό σχολιασμό για τη βιομηχανία των video games και την πρακτική των microtransactions, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά και πολύ εύστοχα το σλόγκαν «It’s not in the game», παραφράζοντας το αντίστοιχο της γνωστής σε όλους μας EA.

Όσον αφορά στο gameplay, το Journey to the Savage Planet θυμίζει το Far Cry σαν λογική, γεγονός απολύτως λογικό, αφού στους ιδρυτές της Typhoon Studios ανήκει και ο πρώην creative director του Far Cry 4, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ο τίτλος έχει το ίδιο μέγεθος και ποικιλία. Ο κόσμος είναι ανοιχτός, αλλά πολύ πιο μικρός, με verticality, και ως επί το πλείστον γραμμικός, αφού αρκετές περιοχές είναι κλειστές για εξερεύνηση αν δεν έχουμε πρώτα στην κατοχή μας το κατάλληλο upgrade στον εξοπλισμό μας (θυμίζοντας έτσι τη λογική των παιχνιδιών Metroid Prime, από τα οποία δανείζεται και στο scanning του περιβάλλοντος), ενώ έχει ως βασικό στοιχείο του την εξερεύνηση και τα puzzles, τα οποία είναι εύκολα στην επίλυση τους. Το FPS κομμάτι του τίτλου θα λέγαμε ότι παίζει ρόλο κομπάρσου, αφού ουσιαστικά ο παίκτης έχει στη διάθεσή του ένα και μόνο όπλο με «βαριά» αίσθηση στον χειρισμό.

Στη διάθεση μας, πέρα από το προαναφερθέν όπλο, έχουμε ένα scanner, ένα grapple και διάφορα άλλα gadgets, που τα κατασκευάζουμε μέσω του 3D printer που βρίσκεται εντός του διαστημόπλοιού μας. Για να ξεκλειδώσουμε αυτά, πρέπει να βρούμε τα αντίστοιχα shrines, να περισυλλέξουμε δείγμα ή να ολοκληρώσουμε συγκεκριμένες science αποστολές ώστε να ανέβουμε rank. Η αναβάθμιση του εξοπλισμού γίνεται με συγκεκριμένα resources που συλλέγουμε από τον κόσμο, και τα οποία πρέπει να καταθέτουμε κάθε φορά στο διαστημόπλοιο. Η συγκεκριμένη βέβαια επιλογή των developers μπορεί να γίνει κουραστική μετά από λίγο, όπως συμβαίνει εξάλλου σε παρόμοιες περιπτώσεις άλλων τίτλων που χρησιμοποιούν τον μηχανισμό των resources στο gameplay τους.

Ο κόσμος είναι ανοιχτός, με verticality, και ως επί το πλείστον γραμμικός, αφού αρκετές περιοχές είναι κλειστές για εξερεύνηση αν δεν έχουμε πρώτα στην κατοχή μας το κατάλληλο upgrade στον εξοπλισμό μας.

Οι εχθροί έχουν πρωτότυπο σχεδιασμό, μπορούμε να αλληλοεπιδράσουμε μαζί τους με χιουμοριστικά αποτελέσματα, αλλά σαν μηχανισμοί δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξανασυναντήσει, αφού οι μάχες, ακόμα και για τα ελάχιστα bosses που συναντούμε στο δρόμο μας, συνοψίζονται στο να πετύχουμε τα αδύναμα σημεία τους -που "φωνάζουν", όντας σχεδιασμένα με πορτοκαλί χρώμα- και να αποφύγουμε τυχόν εμπόδια ή επιθέσεις που κάνουν. Η δυσκολία τους γενικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, όμως λόγω της αίσθησης που αφήνει γενικά ο χειρισμός, μπορεί να γίνουν λίγο πιο απαιτητικά σε κάποια σημεία από όσο θα έπρεπε.

Αν αναλογιστούμε και ότι κάθε φορά που χάνουμε, ξαναγεννιόμαστε στο διαστημόπλοιο και πρέπει να κάνουμε πάλι teleport πίσω στην περιοχή όπου χάσαμε (για να συλλέξουμε τα χαμένα resources μας και να θάψουμε το παλιό σώμα μας αν το θέλουμε), καταλαβαίνετε ότι μετά από λίγο η όλη διαδικασία μπορεί να καταντήσει λίγο κουραστική. Τέλος, τo Journey to the Savage Planet διαθέτει και ένα online co-op mode, το οποίο επιτρέπει σε δύο παίκτες να εξερευνήσουν μαζί τον πλανήτη. Ωστόσο, όλο το progress και τα αντικείμενα από το sessions τα διατηρεί στο save του μόνο ο host, με τον guest δυστυχώς να μην αποκομίζει κάτι από την όλη συνεργασία.

Στον τεχνικό τομέα, ο τίτλος της Typhoon Games τρέχει απροβλημάτιστα σε PS4 Prο και PC όπου κάναμε το playthrough μας. Σαν παρουσίαση δεν μπορούμε να πούμε ότι είδαμε κάτι το εντυπωσιακό από πλευράς γραφικών, όμως μας αποζημίωσε το ιδιαίτερο artwork, με τη ζωντάνια και τα χρώματά του να γεμίζουν την οθόνη. Το soundtrack θα το χαρακτηρίζαμε ως αδιάφορο, με μία δόση από Borderlands 3, χωρίς να φτάνει τα ίδια επίπεδα βεβαίως, με τα εφέ και τους ήχους να ταιριάζουν γάντι στον κόσμο που δημιούργησε το studio, αλλά και στον χαρακτήρα που επιλέγουμε στην αρχή του playthrough μας.

Με διάρκεια γύρω στις 10 με 15 ώρες, αν καλύψουμε όλο το διαθέσιμο υλικό του τίτλου με χαλαρό ρυθμό, και με γνώμονα την ιδιαίτερη παρουσίαση και χιούμορ που διαθέτει, θα λέγαμε ότι αξίζει να κάνετε ένα πέρασμα από τον κόσμο του Journey to the Savage Planet παρά τα όποια θέματα του, ενώ περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε το επόμενο βήμα της Typhoon Studios, ειδικά μετά την πρόσφατη εξαγορά της από τη Google.

To review για το Journey to the Savage Planet βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.

pcps4xbox one Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!