Dirt 5 – Review

Το… ραλάκι του launch.

Το Dirt 5 αποτελεί το νεότερο πόνημα της, γνωστής για τους φίλους των racing, Codemasters και το πέμπτο αριθμημένο μέλος της δημοφιλούς σειράς Dirt. Πολύ πριν την κυκλοφορία του, η Codemasters είχε επικοινωνήσει πλήρως τον απολύτως arcade προσανατολισμό που θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα η σειρά, διατηρώντας παράλληλα τα Dirt Rally ως την πιο αληθοφανή πρόταση της

στον χώρο των rally games. Πίσω από το τιμόνι του τίτλου βρίσκεται μία φρέσκια -για τη σειρά- ομάδα από το Chesire, οι καταβολές της οποίας είναι εμφανείς μέσα από το ίδιο το παιχνίδι. Κάθε γωνία του Dirt 5 είναι γεμάτη με Driveclub και Onrush πινελιές, ενώ η όλη «φεστιβάλ που γυρίζει τον κόσμο» προσέγγιση μαρτυρά και το «κοινό» παρελθόν με μέλη της ομάδας των Forza Horizon.

Παρότι το career mode του Dirt 5 είναι ο τομέας που οι περισσότεροι θα ξοδέψουν τον χρόνο τους, μοιάζει πρόχειρο και επιφανειακά στημένο. Στην πραγματικότητα μιλάμε για 120 περίπου events που ξεκλειδώνουν μέσα από ένα “event tree”. Τα events, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι αγώνες τριών γύρων, με 11 αντιπάλους, χωρίς κάποια σύνδεση μεταξύ τους. Ο παίκτης βομβαρδίζεται με αγώνες που τον στέλνουν σε κάθε άκρη της γης, χωρίς να υπάρχει μία σταθερή πρόοδος και εξέλιξη, μεταξύ των κατηγοριών των οχημάτων ή έστω μέσω αυξανόμενης δυσκολίας.

Κάπου εδώ εμφανίζεται ομάδα της Donut Media, την οποία μάλλον γνωρίζουν οι νεαρότεροι φίλοι της αυτοκίνησης και αναλαμβάνει να παίξει τον ρόλο του συνδετικού κρίκου. Μέσα από μία σειρά podcast-like επεισοδίων, τα άτομα της ομάδας -σε ρόλο αφηγητή- καλούνται να καλύψουν τη σταδιοδρομία του παίκτη. Η ανάλαφρη πλοκή μοιάζει τελείως ασύνδετη με την τυχαία αλληλουχία αγώνων, ενώ η προσθήκη -ως καλεσμένων σε ρόλο αντίπαλων οδηγών- των Nolan North και Troy Baker δεν θα καταφέρει να αποτελέσει λόγο για να αποφευχθεί το “Skip”. Τα παραπάνω δεν θα ήταν μεγάλο πρόβλημα αν το Dirt 5 τα πήγαινε καλά σε έναν και μόνο τομέα, αυτόν της οδήγησης. Εξάλλου ποιος πραγματικά νοιάζεται για το σενάριο σε ένα racing;

Ένα παιχνίδι με arcade προσανατολισμό δεν πρέπει να γίνει συνώνυμο της απουσίας πρόκλησης και της ανέμπνευστης οδήγησης και δυστυχώς η, κατά τα άλλα έμπειρη, ομάδα από το Chesire έπεσε μέσα στην παγίδα. Έτσι, φτάσαμε στο σημείο η οδήγηση να παίζει ρόλο κομπάρσου αντί για πρωταγωνιστή. Το ίδιο το παιχνίδι μάς αφήνει πολύ λίγο χώρο για σχολιασμό της οδήγησης και των physics του, καθώς γίνονται τα απολύτως απαραίτητα για να προχωράει το όχημά μας στην οθόνη. Με physics που θυμίζουν παιχνίδι… Android, ο παίκτης δεν νιώθει καθόλου τη μεταφορά βάρους του οχήματος, με τον έλεγχο να χάνεται πολύ σπάνια και μόνο με την παρέμβαση του χειρόφρενου. Στο παρελθόν έχουμε δει πολλά παιχνίδια με διασκεδαστικό και «easy to learn, difficult to master» arcade χαρακτήρα, και το Dirt 5 από τα πρώτα λεπτά μάς έδειξε πως δεν είναι ένα από αυτά.

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το σύστημα συγκρούσεων μεταξύ οχημάτων μοιάζει τελείως τυχαίο, με τον παίκτη να παλεύει να αποφύγει το μπουλούκι των αντιπάλων. Όπως καταλάβαμε μετά από λίγους αγώνες, η αντίπαλη ΑΙ αρέσκεται στο να οδηγεί σαν κοπάδι προβάτων, προκαλώντας συχνά συγκρούσεις. Την εμφάνισή του κάνει και ο παλαιικός μηχανισμός του rubber banding, με αντίπαλους να επανεμφανίζονται ενώ είχαν μείνει πολύ πίσω, πλησιάζοντάς μας με μη φυσιολογικό ρυθμό.

Ένας τομέας που τα πάει περίφημα ο νέος τίτλος της Codemasters, είναι αυτός της πληθώρας των διαθέσιμων οχημάτων. Μπορεί τα -περίπου- 60 οχήματα να μην εντυπωσιάζουν σαν στυγνός αριθμός, ωστόσο τα περισσότερα είναι προσεκτικά επιλεγμένα και καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα της ιστορίας των Ράλι. Ο παίκτης έχει μπροστά του ένα ψηφιακό γκαράζ με ιστορικά οχήματα των 80s και 90s, μέχρι και πιο σύγχρονες προτάσεις όπως το Ford Fiesta R5 MK.II, αυτοκίνητα για rally cross και off-road trucks. Ανάμεσα στα παραπάνω δεν λείπουν και «ιδιαίτερες» προτάσεις, όπως κάποια εξωτικά πρότυπα. Δυστυχώς, τα απλοϊκά physics του τίτλου δεν καταφέρνουν να μεταφράσουν τις διαφορές στη συμπεριφορά των οχημάτων, οι οποίες περιορίζονται σε διαφορές ανάλογα με την κατηγορία και το «Handling Score».

Όπως αναφέραμε και πριν, το Dirt 5 μάς ταξιδεύει σε πολλές περιοχές του κόσμου. Τοποθεσίες όπως η Νορβηγία, η Βραζιλία και η Κίνα μοιάζουν μαγευτικές, όμως ταυτόχρονα άλλες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία είναι λιγότερο προσεγμένες. Το Dirt 5 προσπαθεί να πείσει τον παίκτη πως έχει πολλά να προσφέρει, χωρίζοντας τα events του σε πολλές κατηγορίες, ωστόσο στην πράξη το μεγαλύτερο ποσοστό του περιεχομένου του αφορά αγώνες 11 οχημάτων σε κλειστές διαδρομές. Αρκετοί είναι εκείνοι που θα σοκαριστούν όταν μάθουν πως ο τίτλος δεν διαθέτει παραδοσιακούς αγώνες Ράλι, έστω σε πιο «φαρδιές» και εύκολες ειδικές διαδρομές.

Αντίθετα, στον τίτλο επιστρέφουν οι «Gymkhana» αρένες, όμως όπως και στην περίπτωση των sprint cars, ο χειρισμός τα κάνει περισσότερο εκνευριστικά παρά διασκεδαστικά. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση των αγώνων σε πάγο, ενώ οι «δύσκολες» αναβάσεις με τα ειδικά οχήματα καταλήγουν σε… μάχη με το collision system.

Αποτελώντας τον πρώτο next-gen racing τίτλο και αγνοώντας το Forza Horizon 4 που σε Xbox Series X δείχνει… ονειρικό, αξίζει να σταθούμε στον τεχνικό τομέα του Dirt 5. Αυτός έχει αναπτυχθεί σε μία νέα μηχανή γραφικών, που αποτελεί εξέλιξη αυτής του Onrush και όχι στην EGO Engine των F1 2020 και Dirt Rally 2.0. Το τελικό οπτικό αποτέλεσμα ήταν ή του ύψους ή του βάθους, τουλάχιστον στις κονσόλες τρέχουσας γενιάς και σε υπολογιστές. Σε πολλά σημεία η έντονη βλάστηση, οι απίθανοι φωτισμοί κάτω από το Βόρειο Σέλας και τα μοντέλα των οχημάτων μύριζαν “next gen”. Αντίθετα, σε πιο απλές διαδρομές, με βράχους και ελάχιστα assets, ο τίτλος μοιάζει σαν να κυκλοφόρησε τουλάχιστον δέκα χρόνια πριν. Η συγκεκριμένη μηχανή της Codemasters σε σημεία δείχνει να είναι ακόμη υπό ανάπτυξη και όχι 100% έτοιμη. Για παράδειγμα, οι καθρέπτες των οχημάτων δεν λειτουργούν, ενώ απουσιάζουν τα replay αγώνων, παρά την ύπαρξη photo mode.

Τιμώντας το όνομά του, το Dirt μάς χαρίζει ίσως την ωραιότερη λάσπη που έχουμε δει ποτέ στις οθόνες μας. Τα οχήματα δείχνουν να παλεύουν μέσα σε αυτή, λερώνοντας και ταλαιπωρώντας τα αμαξώματά τους, που κατά τα άλλα μένουν άθικτα. Ταυτόχρονα, τα αυξημένα particle effects έχουν αέρα από next gen και… Driveclub. Εντυπωσιακή είναι και η παραμόρφωση του χιονισμένου εδάφους, ενώ ο ηχητικός τομέας του τίτλου έκρυβε μία έκπληξη.

Πολλά ακούγονται για τον 3D ήχο -μάλιστα αυτός αποτελεί και ένα marketing χαρτί στα χέρια του PlayStation 5– και το Dirt 5 είναι ένας από τους πρώτους τίτλους που μας έκανε να καταλάβουμε τη διαφορά στην πράξη, με τα ίδια μας τα αυτιά. Δοκιμάζοντας την PC έκδοση του τίτλου με ενεργοποιημένο το DTS σε ένα headset που το υποστηρίζει, ο ηχητικός τομέας μεταμορφώθηκε. Η μουσική έπαψε να ακούγεται απλά στο background και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε -με μεγάλη ακρίβεια- πού ήταν τοποθετημένα τα ηχεία μέσα στην πίστα καθώς περνούσαμε δίπλα από αυτά. Αντίστοιχα, ο ήχος των κινητήρων άλλων οχημάτων πρόδιδε όχι μόνο την απόστασή τους από το δικό μας, αλλά και την ακριβή θέση τους. Φυσικά, το αποτέλεσμα δύσκολα μεταφέρεται χωρίς hands-on επαφή με τον τίτλο, ενώ διαφέρει ανάλογα με τον εξοπλισμό του καθενός. Όσον αφορά το soundtrack, σίγουρα θα ξενίσει αρκετούς, όμως δένει άψογα με το γενικότερο ύφος του τίτλου.

Μία ακόμη από τις -λίγες- ευχάριστες εκπλήξεις του Dirt 5 είναι η υποστήριξη για couch co-op, ακόμη και στην έκδοση για PS4 και Xbox One. Όσοι το αγοράσουν μαζί με μία κονσόλα νέας γενιάς, μπορούν να φωνάξουν ένα φίλο τους σπίτι -μετά το τέλος του lockdown- και να δουν παρέα τη δύναμη του νέου τους μηχανήματος. Το σύνολο του περιεχομένου του τίτλου είναι διαθέσιμο για co-op από το career, μέχρι ακόμη και το online multiplayer.

Περνώντας στο online, θα λέγαμε πως το multiplayer του Dirt 5 μπορεί να χωριστεί σε «σύγχρονο» και «ασύγχρονο». Στην πρώτη κατηγορία έχουμε τους παραδοσιακούς αγώνες μεταξύ παικτών, αλλά και κάποια party modes. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει με πάρα πολλούς τίτλους του είδους, η εύρεση lobby είναι μία επίπονη διαδικασία ακόμη και την πρώτη εβδομάδα διάθεσης του τίτλου, είτε σε υπολογιστή είτε σε κονσόλα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν καταφέραμε να παίξουμε ούτε ένα party mode παιχνίδι, παρά τις πολύωρες προσπάθειες. Το γεγονός αυτό μάς προϊδεάζει αρνητικά για το χρόνο ζωής του εν λόγω mode, ειδικά σε συνδυασμό με την απουσία των private lobbies, τα οποία θα προστεθούν αργότερα.

Τα νέα είναι πιο ευχάριστα από το μέτωπο του «ασύγχρονου» multiplayer. Εδώ η Codemasters πρωτοτύπησε και έφερε το νέο Playgrounds mode. Όπως είχαμε περιγράψει αναλυτικά και στο preview μας, το εν λόγω mode αφορά κλειστές αρένες, με τον παίκτη να καλείται να τις ολοκληρώσει όσον το δυνατόν ταχύτερα ή με μεγαλύτερη ακρίβεια. Τα Playgrounds δημιουργούνται από τους ίδιους τους παίκτες, με έναν αρκετά εύκολο στον χειρισμό editor. Για ακόμη μία φορά ισχύει ο κανόνας του user generated content, δηλαδή η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις δημιουργίες των παικτών είναι τεράστια.

Για την ώρα, με τους δημιουργούς να έχουν τον τίτλο στα χέρια τους για περίπου μία εβδομάδα, το υπάρχον περιεχόμενο μάς άφησε παραπάνω από ικανοποιημένους. Ευφάνταστα playgrounds τοποθετούνται στην αρχική μας, μέσω των θετικών ψήφων των παικτών, κάνοντας εύκολη την εύρεσή τους, με την Codemasters να προωθεί και η ίδια επιλεγμένες δημιουργίες. Όπως και σε υπόλοιπα σημεία του τίτλου, το φτωχό μοντέλο οδήγησης αποτελεί το μοναδικό φρένο στη διασκέδαση του παίκτη, η οποία όμως είναι υπαρκτή στο Playgrounds mode.

Φτάνοντας στο τέλος, θα ήταν ψέμα να ισχυριστούμε πως δεν είμαστε προβληματισμένοι. Πώς είναι δυνατόν ένα έμπειρο στούντιο να μην έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στον πυρήνα ενός racing game, την ίδια την οδήγηση; Η ομάδα από το Chesire δείχνει να αναλώθηκε στο περιτύλιγμα, όπως οι συνεργασίες με μεγάλα ονόματα όπως οι Nolan North και Troy Baker. Ταυτόχρονα, στην προσπάθειά της να κάνει όσον το δυνατό πιο προσβάσιμο το Dirt 5, αφαίρεσε κάθε ευχαρίστηση από το μοντέλο οδήγησής του, κάνοντας το τελείως άψυχο και αφαιρώντας κάθε ίχνος πρόκλησης.

Το Dirt 5 έρχεται να μπει στο ράφι με τις υπόλοιπες μέτριες racing κυκλοφορίες της σύγχρονης ιστορίας της Codemasters. Μετά το αδιάφορο reboot του Grid, το περίεργο και αποτυχημένο εμπορικά Onrush, το άχρωμο Dirt 4 και το δικαίως αμφιλεγόμενο Project CARS 3, που αν και δεν φέρει την ταμπέλα της, προέρχεται από ομάδα που ανήκει στο δυναμικό της, το Dirt 5 δεν καταφέρνει να είναι τίποτα παραπάνω από το «ραλάκι του launch». Ένας τίτλος που κυκλοφόρησε γρήγορα και το ίδιο γρήγορα θα ξεχαστεί.

To Dirt 5 κυκλοφορεί από τις 6/11/20 για PS4, PC και Xbox One. Στο Xbox Series έγινε διαθέσιμο στις 10/11/20, ενώ για το PlayStation 5 θα γίνει διαθέσιμο στις 19/11/20. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4, έχοντας ωστόσο δει και τις εκδόσεις PC και Xbox Series.

The post Dirt 5 – Review appeared first on GameOver.