ANNO: Mutationem | Review

Το είδος του cyberpunk δεν παύει να γοητεύει και να δείχνει ως ένας ιδανικός καμβάς για τον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, που συνεχίζει να είναι αραιοκατοικημένος. Οι πρώτες εικόνες από έναν κόσμο πηγμένο στα neon, τα βρώμικα σοκάκια και τις πανταχού παρούσες εξελιγμένες τεχνολογίες, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, δεν μπορεί παρά να τραβήξει αβίαστα το βλέμμα. Προσθέστε στα παραπάνω την έντονη pixel art που ντύνει ANNO: Mutationem, και η ThinkingStars δεν χρειάστηκε πολύ για να κερδίσει την προσοχή μας.

Φυσικά αυτή η εκκεντρική

τεχνοτροπία μπορεί να αποτελέσει δίκοπο μαχαίρι, οδηγώντας σε “love or hate” αντιμετώπιση, αλλά στα μάτια μας είναι κάτι που τελικά δίνει προσωπικότητα και “γοητεία” στο συγκεκριμένο εγχείρημα, κάτι που είναι ιδιάζουσας σημασίας αν λάβουμε υπόψη ότι τελικά αποτελεί μακράν το δυνατότερο στοιχείο του.

Είναι φανερό ότι μέσω της pixel art και του συγκερασμού της δράσης σε δύο διαστάσεις και της περιήγησης και στις τρεις διαστάσεις, η ThinkingStars ήθελε να αναβιώσει την πρώιμη εποχή των τρισδιάστατων γραφικών, όπως τα βιώσαμε στην εποχή του πρώτου PlayStation. Μία εποχή όπου σε σημεία δινόταν η ψευδαίσθηση του τρισδιάστατου, όταν κατά περιπτώσεις τα μοντέλα των χαρακτήρων ή του background ενδέχεται να ήταν δισδιάστατα sprites που “κατοικούσαν” σε σύμπνοια σε έναν τρισδιάστατο κόσμο.
Αυτή η οπτική προσέγγιση χαρίζει πόντους στην αισθητική, συνάδοντας παράλληλα πλήρως με το δυστοπικό, cyberpunk περιβάλλον. Οπτικά η Noctis, η πόλη του παιχνιδιού, αποδίδεται πειστικά, με τα δισδιάστατα μοντέλα των χαρακτήρων να δένουν αρμονικά με το υπόλοιπο τρισδιάστατο σκηνικό.

Δυστυχώς, όμως, η ολιγομελής ομάδα ανάπτυξης δεν κατάφερε να τιθασεύσει κατάλληλα τις σεναριακές της ιδέες, δημιουργώντας ένα μπερδεμένο κουβάρι, που περιέχει επιφανειακές και κλισέ καταστάσεις ταυτόχρονα με τις νύξεις για μία βαθύτερη πλοκή που παραμένει ανεκμετάλλευτη.

Εμείς παίρνουμε τον έλεγχο της Ann, μίας νεαρής κοπέλας με εξαιρετικές ικανότητες στις πολεμικές τέχνες, η οποία εργάζεται σε μία εταιρία παροχής ασφάλειας και προστασίας. Εξαρχής γνωρίζουμε ότι η Ann ταλαιπωρείται από μία μυστηριώδη πάθηση, λεγόμενη ως Entangelitis, κατά την έξαρση της οποίας χάνει τον έλεγχό της και γίνεται βίαιη στους πάντες γύρω της. Η υπόθεση ξεκινάει όταν ο Ryan, ο θετός αδελφός της, θα εξαφανιστεί μυστηριωδώς κατά την προσπάθειά του να εντοπίσει τη θεραπεία Ν540, που υποτίθεται ότι μπορεί να γιατρέψει την Ann. Η ηρωίδα μας φυσικά θα επιχειρήσει να εντοπίσει τον αδελφό της, έχοντας στο πλευρό της την κοπέλα της, την Ayane, που μας συντροφεύει μόνιμα μέσω ενός αιωρούμενου drone.

Το σενάριο πασχίζει να πλέξει έναν περίπλοκο συνομωσιολογικό ιστό, αποκαλύπτοντας σταδιακά κρυφές οργανώσεις, περίεργους χαρακτήρες και ορισμένες υπερφυσικές καταστάσεις που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της Noctis. Οι περισσότερες από τις αποκαλύψεις γίνονται βεβιασμένα στα τελευταία στάδια της περιπέτειας, γνωρίζοντάς μας πρόσωπα και καταστάσεις ως μία σχεδόν αγχωτική προσπάθεια των δημιουργών να μας δείξουν πως το σύμπαν έχει πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις από ό,τι μπορεί να πιστεύαμε.

Τελικά όμως αυτό είναι κάτι που λειτουργεί ενάντια στη συνοχή του κόσμου, που μάλλον θα επωφελούταν από πιο συγκρατημένες εξελίξεις. Ως έχει, ακόμα και οι πιο προσωπικές σχέσεις της Ann, όπως αυτή με την αδελφή και τον πατριό της (που έρχεται με τη μορφή ανδροειδούς, ένα ενδιαφέρον στοιχείο που όμως φαίνεται να μην ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους δημιουργούς), παραμένουν αναξιοποίητες και στο περιθώριο. Ως εκ τούτου μόνο οι διαρκείς συνομιλίες μεταξύ της σκυθρωπής Ann και της πάντα ζωηρής Ayane επιχειρούν να χτίσουν κάποια ουσιαστική σχέση, παρότι και αυτή ακόμα δεν παρουσιάζει κάτι ιδιαίτερο.

Γενικά, σε ορισμένα σημεία φαίνεται ότι η ThinkingStars προσπάθησε να χτίσει ένα μεγαλύτερο σύμπαν από ό,τι στην πραγματικότητα μπορούσε. Πέραν από τα του σεναρίου που αναφέραμε παραπάνω, αυτό φαίνεται και από τις ελλιπείς δραστηριότητες στην Noctis. Αρχικά καλλιεργείται η εντύπωση πως στις διάφορες συνοικίες της πόλης θα συναντάμε διαφορετικές δραστηριότητες και επιμέρους quests. Τελικά τα δευτερεύοντα quests είναι μετρημένα στα δάχτυλα και οι δραστηριότητες περιορίζονται σε ένα υπεραπλουστευμένο mini-game ως barwoman.

Οποιοσδήποτε λόγος για την ελεύθερη περιήγηση σε διάφορες γειτονιές ουσιαστικά εξαφανίζεται ήδη πριν από τα μέσα της περιπέτειας, προς όφελος παραδοσιακών γραμμικών επιπέδων όπου εκτυλίσσεται η δράση. Σε αυτό το σκέλος το ANNO: Mutationem κινείται σε άκρως τυπικά κομμάτια, αν και σαφέστατα λειτουργικά και άνευ προβλημάτων. Συνολικά μπορούμε να έχουμε τρία όπλα, ένα γρήγορο και ένα αργό melee καθώς και ένα πυροβόλο όπλο. Η δράση δεν έχει να προσφέρει κάποια έκπληξη, αποτελούμενη από τα γνωστά dodges, parry και απλοϊκά combos. Τουλάχιστον το bestiary είναι υπερπλήρες για τις περίπου 10-12 ώρες ενασχόλησης, φέρνοντάς μας συχνά μπροστά από νέα μοντέλα εχθρών, ανεξάρτητα αν η κινησιολογία τους κυμαίνεται σε απλά μονοπάτια.

Η αίσθηση που αφήνει το σύστημα μάχης του ANNO: Mutationem γενικά είναι ικανοποιητική αν και σίγουρα δεν επιχειρεί να προσφέρει την οποιαδήποτε καινοτομία. Ο βαθμός δυσκολίας επίσης θα σας φέρει πολλές φορές στα όριά σας, ιδίως σε ορισμένα απαιτητικά -και σχετικά καλοσχεδιασμένα- boss fights.

Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή το συνολικό ασταθές οικοδόμημα του ANNO συνοδεύει με περισσότερη αυτοπεποίθηση ο οπτικός τομέας, φέρνοντας αναμνήσεις από παλιότερες εποχές του τρισδιάστατου gaming. Αυτή η retro αισθητική τελικά αποτελεί και το κυρίως κομμάτι του τίτλου που ίσως καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον σας. Αυτό βέβαια αποτελεί από τη μία πλευρά μία ένδειξη του επιφανειακού περιεχομένου και από την άλλη ίσως από μόνο του είναι αποδειχθεί ως αποτρεπτικός παράγοντας για την ενασχόληση, δεδομένης της niche απήχησης που μπορεί να έχει η pixel art.

Το ANNO: Mutationem κυκλοφορεί από τις 17/3/22 για PS5, PS4 και PC. To review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την ThinkingStars.

The post ANNO: Mutationem | Review appeared first on GameOver.