Θέατρο Σκιών

Θέατρο Σκιών01.09.2018Άρθρα

Δύο ρόλοι για τον πρωθυπουργό στις παραστάσεις της Θεσσαλονίκης

Από τον
Αντώνη Αντωνάκο

Καθώς έφτασε ο καιρός για τις ετήσιες παραστάσεις της Θεσσαλονίκης, οι θίασοι ετοιμάζονται πυρετωδώς. Η κυβέρνηση έχει τον πρώτο λόγο, όμως η «παράσταση» που θα ανεβάσει δύσκολα θα γίνει αποδεκτή. Ο πρωθυπουργός θα κινηθεί σε δύο κατευθύνσεις.

Καταρχάς, θα αναζητήσει όσο το δυνατόν πειστικότερες απαντήσεις για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, η οποία αναρριχήθηκε στην εξουσία με την αντιμνημονιακή σημαία να ανεμίζει επαναστατικά και πριν αλέκτορα φωνήσαι απαρνήθηκε το επαναστατικό προσωπείο του, μετατρεπόμενος στον πλέον πειθήνιο ηγέτη της εποχής των Μνημονίων.

Η δεύτερη κατεύθυνση αφορά την προσπάθειά του να ανακόψει με παροχές την προϊούσα φθορά της κυβέρνησης και ταυτόχρονα να κάνει ένα αποτελεσματικό πολιτικό τάκλιν στην αντιπολίτευση, προλαβαίνοντας τις προεκλογικές της υποσχέσεις και ακυρώνοντας την όποια δυνατότητα θα είχε η τελευταία να ασκήσει εναλλακτικές πολιτικές.

Η αναμενόμενη εξαγγελία για μείωση του ΕΝΦΙΑ και άλλες επιμέρους φορολογικές ελαφρύνσεις είναι ενδεικτική. Η πρόθεση του πρωθυπουργού, πέρα από την καθιερωμένη πλέον διανομή του υπερπλεονάσματος του 2018 με τη μορφή χριστουγεννιάτικου μποναμά, είναι, με αιτιολογία αυτήν ακριβώς την υπεραπόδοση των περικοπών και των φόρων, να εξαντλήσει στο πλαίσιο του Προϋπολογισμού του 2019 οποιαδήποτε δυνατότητα στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές για αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης. Στο τέλος του προσεχούς έτους η επίτευξη του προβλεπόμενου από τις συμφωνίες πλεονάσματος θα ισοδυναμεί με ηράκλειο άθλο, μη επιτρέποντας, στην καλύτερη περίπτωση, καμία νέα ελάφρυνση της φορολογίας.

Κινούμενη σε αυτό το πλαίσιο, η μείζων αντιπολίτευση αγωνίζεται να εκπονήσει πειστικό αφήγημα για την επόμενη μέρα υπό τη δική της διακυβέρνηση. Γνωρίζοντας ότι τα περιθώρια της οικονομίας είναι ασφυκτικά και παγιδευμένη σε μια πολιτική προσέγγισης με τα κατάλοιπα του ΠΑΣΟΚ -εν όψει μιας προσδοκώμενης μετεκλογικής συνεργασίας-, αδυνατεί αφενός να δημιουργήσει ελπίδες για ένα πιο αισιόδοξο αύριο και αφετέρου να στείλει τον λογαριασμό για τη χρεοκοπία στους πραγματικούς υπαιτίους. Γιατί η πλειονότητα του λαού γνωρίζει μεν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για τη δραματική επιδείνωση της κατάστασης, αλλά ξέρει επίσης ότι υπεύθυνος για τον ερχομό της τρόικας είναι άλλος.

Διακόπτοντας τη ρουτίνα του «Shopping Star» ή του «Σκάσε και κολύμπα», οι οθόνες μας θα γεμίσουν από τις εικόνες των διαδηλώσεων. Στο άγαλμα του Βενιζέλου, στην πλατεία Αριστοτέλους, στην Καμάρα το αποστεωμένο απολίθωμα του «ηρωικού» συνδικαλισμού της Μεταπολίτευσης και της «Αλλαγής» θα ρίξει τις καθιερωμένες «μπαταριές» στον αέρα, με πολιτικά πυρομαχικά των δεκαετιών του ‘70 και του ‘80, απευθυνόμενο στο κενό.

Η αποκαμωμένη από τη λιτότητα κοινωνία, έχοντας απομείνει χωρίς ελπίδα και με την οργή της βουβή και υποβόσκουσα, αλλά χωρίς κεντρικό στόχο, δεν θα είναι εκεί.