Νοσηλεύτρια, μητέρα και φοιτήτρια, όλα με άριστα

Νοσηλεύτρια, μητέρα και φοιτήτρια, όλα με άριστα26.11.2018Πρόσωπα

Η Μαρία Κασαπίδου διανύει 400 χιλιόμετρα για να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής της στο ΑΠΘ, όπου πέρασε πρώτη!

Πραγματική μαχήτρια της ζωής είναι η Μαρία Κασαπίδου, μια νοσηλεύτρια στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) του Νοσοκομείου Καστοριάς. Αψηφώντας τις ατυχίες και τις δυσκολίες στη ζωή της και ξεπερνώντας τις οικογενειακές υποχρεώσεις της

και τα καθημερινά καθήκοντα της δουλειάς της στο ΤΕΠ, όχι μόνο ολοκλήρωσε με άριστα, τις σπουδές της στο ΕΠΑ.Λ. Καστοριάς, αλλά το 2018, σε ηλικία 40 χρόνων, κατάφερε να εισαχθεί πρώτη στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ, συγκεντρώνοντας 18.888 μόρια.

Κι έχει ρυθμίσει με τέτοιον τρόπο τη δουλειά της, αλλά και την υπόλοιπη ζωή της, ώστε δύο μέρες την εβδομάδα, Τέταρτη και Πέμπτη, διανύει συνολικά 400 χλμ. και πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθεί τα μαθήματά της.

«Είχα έντονη την ανάγκη να κάνω κάτι για μένα, να συνδυάσω την ειδικότητά μου και τη δουλειά μου ως νοσηλεύτρια με ένα επιστημονικό αντικείμενο που έχει σχέση με τον κόσμο των παιδιών» λέει η κυρία Κασαπίδου, η οποία γράφτηκε στην τελευταία τάξη του ημερήσιου ΕΠΑ.Λ. στην ειδικότητα Βοηθός Μικροβιολόγου και με τη στήριξη των εκπαιδευτικών του σχολείου αλλά και την υπερπροσπάθεια τη δική της κατάφερε αυτό το αποτέλεσμα.

Με λιτό τρόπο περιγράφει την καθημερινότητά της: «Διάβαζα συνήθως στα διαλείμματα της απογευματινής βάρδιας και σε κάποιες περιπτώσεις, όταν δεν προλάβαινα, το βράδυ μόλις επέστρεφα από τη δουλειά. Το πρωί έπρεπε να πάω στο σχολείο και λίγη ώρα που έκλεβα πριν από το μεσημέρι, την αφιέρωνα στα παιδιά μου». Το πρόσωπό της φωτίζεται όταν αναφέρεται στους δύο γιους της, τον 13χρονο Μάριο, μαθητή της β΄ γυμνασίου, και τον 12χρονο Στέργιο, ο οποίος πηγαίνει στην τελευταία τάξη του δημοτικού. «Είναι ενθουσιασμένα και περήφανα γι' αυτό που κατάφερε η μάνα τους, έδειξαν απίστευτη ωριμότητα, με βοήθησαν με τη στάση τους, με εξετάζουν κάποιες φορές στα μαθήματά μου, χαίρονται που με βλέπουν να διαβάζω κι αυτό για μένα είναι ένα κίνητρο, δεν ξέρω εάν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτή τη στάση τους» τονίζει με συγκίνηση.