Πήγαμε για ύπνο και ξυπνήσαμε με πόλεμο

Δεν είναι και το καλύτερο ο μισός πλανήτης να ξυπνάει και ο άλλος μισός να πηγαίνει για ύπνο και να μαθαίνει ότι βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε μία παγκόσμια αναταραχή, σε μιά σοβαρή ανάφλεξη γεγονότων. Και πόσο μάλλον όταν η δική μας η γειτονιά, η Μέση Ανατολή, γίνεται ηφαίστειο.

Ο συναγερμός, η είδηση, ότι το Ισραήλ εξαπέλυσε μες τη νύχτα προς Παρασκευή σφοδρή επίθεση στο Ιράν, βάλλοντας ευθέως αυτή τη φορά  πυρηνικές εγκαταστάσεις, δεν ήταν ό,τι και το καλύτερο νέο. Εφιαλτικό θα έλεγα. Αλλά, για να καταγράψω πλήρως την κατάσταση, η Δύση ανησυχούσε εδώ και καιρό για την απόφαση της

Τεχεράνης να προχωρά στον εμπλουτισμό του πυρηνικού της προγράμματος, θέμα που αποτέλεσε, μέχρι τα τελευταία εικοσιτετράωρα τουλάχιστον, αντικείμενο συνομιλιών και διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν. Διαπραγματεύσεις μεν, αλλά το Ιράν να συνεχίζει τη δουλίτσα της.  Και με το Ιράν να απειλεί τώρα ότι θα ανταποδώσει το χτύπημα στο Ισραήλ «την ώρα που πρέπει, εκεί που ξέρει, με τον τρόπο που θα επιλέξει».

Με τη μόνη διαφορά ότι Ισραήλ και Νετανιάχου έχουν πολυήμερο πλάνο, δηλαδή πλάνο αντίστοιχων πολεμικών επιχειρήσεων για πολλά εικοσιτετράωρα ακόμα. Και όλα αυτά έχοντας προκαταβολικά ενημερώσει τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αυτές τις τελευταίες μέρες έλεγε παράξενα πράγματα,  «ξέρω δεν ξέρω, πιστεύω δεν πιστεύω, είμαστε κοντά σε συμφωνία» (με το Ιράν προφανώς), αλλά από χθες μέσω του Ρούμπιο, να λέει ότι η Ουάσιγκτον δεν ανακατεύεται στο τι κάνουν οι δυό τους. Ιράν και Ισραήλ. Να προειδοποιεί όμως το Ιράν ότι τα χειρότερα έρχονται.  Και να αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά ότι είναι ένας απροσδιόριστος παίκτης στο παγκόσμιο σκηνικό, όπου άλλα τάζει και θέλει να δείχνει και άλλα τελικά γίνονται.

Κι αν με ρωτάτε τί είχε τάξει, υπενθυμίζω ότι σε χρόνο μηδενικό θα έκλεινε το παλαιστινιακό, θα τελείωνε τον πόλεμο Ρωσία – Ουκρανία, ότι θα τα εύρισκε με το Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα, θα έφερνε μια «ισορροπία» (έτσι βαφτίστηκε στην αρχή η πολιτική των Δασμών που είχε/έχει στο μυαλό του) με τους παγκόσμιους οικονομικούς παράγοντες/ανταγωνιστές/εταίρους ώστε να ωφεληθεί οικονομικά ο αμερικανός πολίτης και η οικονομία των “Make America Great Again”  ΗΠΑ. Και μέχρι στιγμής, όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Αντί να σβήνουν εστίες, οι φωτιές φουντώνουν περισσότερο, οι δασμοί έχουν συμπαρασύρει τα πάντα και οι αμερικανοί βλέπουν το κόστος ζωής τους να ανεβαίνει και ο δασμολογικός τσαμπουκάς στους κινέζους να γίνεται κωμωδία «δώσε σπάνιες γαίες και σου παίρνω κινέζους φοιτητές»,

Για να μην ξεχάσω και κάτι ακόμα. Ότι εκτός από το γεγονός ότι δεν μπορεί να κάνει καλά τον «Μπίμπι», έχει αφήσει και ανεξέλεγκτο τον Ερντογάν να κάνει τον μεγάλο παίκτη και παράγοντα στην στενότερη και ευρύτερη γεωπολιτική περιοχή μας. Βεβαίως καθόλου βολικό για την Ελλάδα.

Και επιστρέφοντας στα γεγονότα Ισραήλ – Ιράν, να κλείσω αυτό το σημερινό σημείωμα με την διαπίστωση, μία ακόμα φορά, ότι 196 χώρες στον πλανήτη συντηρούν έναν άχρηστο Οργανισμό όποιος δεν κάνει απολύτως τίποτα, όπως στα σημερινά δραματικά γεγονότα. Τον λένε ΟΗΕ με έναν Γενικό Γραμματέα, που δεν θέλω να τον προσβάλλω με την διατύπωση «φρουφρού και αρώματα, λίαρ τζετ, δεξιώσεις, γεύματα, δηλώσεις, τηλεοράσεις, φωτό, χαμογέλα, χειραψίες κλπ». 

ΥΓ1: Απολύτως λογικό εδώ στην Ελλάδα να συνεδριάσει εκτάκτως χθες υπό τον πρωθυπουργό το ΚΥΣΕΑ και στην Κύπρο, την ίδια ώρα, υπό τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. 

ΥΓ2: Δεν κατάλαβα καλά αν η Ελλάδα δικαιολογεί ή όχι τις επιχειρήσεις του Ισραήλ εναντίον του Ιράν. Μάλλον ισορροπίες κρατά. Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης δήλωσε στο ΟΡΕΝ ότι «το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αποτελεί ενδυνάμει αποσταθεροποιητικό παράγοντα στην περιοχή». Έσπευσε, όμως να επισημάνει ότι η ισραηλινή επιχείρηση έγινε χρονικά, σε εν εξελίξει  διαπραγματεύσεις ΗΠΑ - ΙΡΑΝ.

ΥΓ3: Όλη αυτή ιστορία φέρνει αναταραχή στην παγκόσμια οικονομία. Φουντώνει η τιμή του αργού πετρελαίου με ό,τι αυτό σημαίνει στη ναυτιλία, στις μεταφορές, στην ενέργεια, στα νοικοκυριά.