SoulCalibur VI Review

Το είδος των beat’em up είναι αρκετά κορεσμένο, και έτσι ο αγώνας (pun intended) κρίνεται όχι μόνο στον άρτιο χειρισμό, αλλά και σε εκείνο το στοιχείο που θα κάνει ένα fighting game να ξεχωρίσει. Από την αρχή, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, το SoulCalibur έκανε κάτι πρωτότυπο. Ενώ τα υπόλοιπα παιχνίδια του είδους είχαν μάχες μόνο με γροθιές και κλωτσιές, εκείνο περιλάμβανε μαχητές που ήταν όλοι οπλισμένοι με κάθε είδους melee όπλα. Εδώ και πάνω από 20 χρόνια, η παράδοση του, συνεχίζεται,

Αν και σε αυτά τα παιχνίδια η υπόθεση δεν είναι το δυνατό στοιχείο, παρ’όλα αυτά έχουμε ένα backstory, το οποίο μάλιστα στο SoulCalibur VI απέκτησε και δικό του mode, όπως είναι το trend στα μεγάλα fighting games. Ένα θρυλικό ξίφος που κλέβει ψυχές, το Soul Edge, χαμένο στο χρόνο, εμφανίζεται ξανά τον 16ο αιώνα. Έχοντας τη δυνατότητα να προσαρμόζεται, χωρίζεται σε δύο σπαθιά. Το ένα καταστρέφεται αλλά το άλλο επιβίωσε, και καταλαμβάνοντας έναν ισχυρό μαχητή, εξαπολύει μία ενέργεια που διαφθείρει όποιον κατέχει μαγικά όπλα. Έτσι ξεκινά μία μάχη κατά αυτού του κακού, μεταξύ μαχητών που έχουν επιλέξει «στρατόπεδα».

Όπως είπαμε, το στοιχείο που κάνει μοναδικό το SoulCalibur VI είναι ότι οι μάχες γίνονται με όπλα, και όχι απλά με πολεμικές τέχνες. Αυτό είναι κάτι πραγματικά ωραίο και πρωτότυπο, γιατί τυπικά μαχητές με όπλα συναντάμε μόνο στα action και RPG. Εδώ όμως μπορούμε να το απολαύσουμε αυτό από μία διαφορετική σκοπιά. Το SoulCalibur VI περιλαμβάνει ένα roster από 21 μαχητές. Μεταξύ αυτών είναι και ο Geralt of Rivia, από το Witcher franchise, που ξεκίνησε από τα βιβλία του Πολωνού Andrzej Sapkowski και έγινε μία εκπληκτική σειρά RPG από τη CD Projekt Red.

Όπως είχε υποσχεθεί η Bandai Namco, ο Geralt ανήκει στο βασικό roster. Δηλαδή είναι διαθέσιμος από την αρχή, ακόμα και αν αγοράσετε τη βασική έκδοση, και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για extra content. Ο κάθε μαχητής έχει το δικό του μοναδικό είδος όπλου, και κατά συνέπεια το δικό του fighting style. Έτσι έχουμε κατάνα, νουντσάκου, γαλλικό ξίφος, λόγχη, σάκραμ, και πολλά άλλα, τόσο γνωστά όσο και πιο εξωτικά. Ο Geralt φυσικά έχει ένα ατσάλινο και ένα ασημένιο σπαθί, όπως και στο Witcher, ενώ στη διάρκεια της μάχης χρησιμοποιεί και τα μαγικά signs του, πάντα βέβαια με τρόπο που να «δένει» σε μία μάχη με όπλα.

Οι κινήσεις και τα combos είναι αρκετά απλά στην εκτέλεση. Βέβαια υπάρχει πάντα η γνωστή -και ομολογουμένως πιο διασκεδαστική- μέθοδος να ανακαλύπτετε τις ειδικές κινήσεις με random πατήματα πλήκτρων, αντί να διαβάζετε ατελείωτες λίστες με περίπλοκα combos. Οι πίστες είναι 11 συνολικά, και βρίσκονται σε διάφορα περιβάλλοντα, από κοιλάδες και βουνά, μέχρι απόκοσμες διαστάσεις. Ένα χαρακτηριστικό του SoulCalibur VI, που υπάρχει από το 3ο μέρος, και το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, είναι η δυνατότητα προσαρμογής και δημιουργίας χαρακτήρων. Μπορείτε δηλαδή να επιλέξετε οποιονδήποτε βασικό χαρακτήρα και να προσαρμόσετε την εμφάνιση του, κυρίως το χρωματικό θέμα της στολής του.

Το άλλο κομμάτι αυτού του εργαλείου είναι πολύ πιο εκτενές και ενδιαφέρον. Εδώ έχουμε ένα κανονικό και πλήρες σύστημα character creation, όπου επιλέγετε κάθε πτυχή της προσωπικής και σωματικής διάπλασης ενός εντελώς νέου μαχητή. Μετά επιλέγετε την ενδυμασία του, και αυτή με κάθε τμήμα της ξεχωριστά, τη φωνή και το ύφος του, και φυσικά εισάγετε το όνομα του. Ο μόνος περιορισμός εδώ είναι ότι πρέπει να επιλέξετε ένα fighting style από τα ήδη διαθέσιμα στο βασικό roster. Αυτό σημαίνει ότι όλη η δουλειά που θα κάνετε στη δημιουργία, είναι ουσιαστικά εικαστική μόνο, αφού τόσο το είδος όπλου, όσο και οι σχετικές κινήσεις, αντλούνται από τα animations που έχει ήδη ενσωματώσει στο παιχνίδι η Bandai Namco. Λογικό βέβαια, αφού ακόμα και αν σας άφηνε να δημιουργήσετε νέα όπλα, δεν θα μπορούσε να «μαντέψει» το fighting style του καθενός. Ακόμα και έτσι όμως, δεν είναι λίγο να έχετε τη δυνατότητα να φτιάξετε έναν μαχητή ακριβώς όπως τον φαντάζεστε και τον θέλετε.

Όσον αφορά τα modes, στο single-player έχουμε το versus, δηλαδή τη μάχη ενός προς ένα, το arcade, δηλαδή τη διαδοχική μάχη με 8 αντιπάλους, και το training, όπου προπονείστε μαθαίνοντας τις κινήσεις κάθε χαρακτήρα σε ένα «sandbox», χωρίς άγχος. Στο multiplayer έχουμε το ranked, όπου μάχεστε με στόχο τη συλλογή πόντων και την άνοδο σας στα online rosters, και το casual, δηλαδή μάχες 1 vs 1 μεταξύ online παικτών. Υπάρχει βέβαια και η δομημένη υπόθεση, την οποία μπορείτε να ακολουθήσετε στο mission. Εκεί μπορείτε να συμμετέχετε ενεργά στην εξέλιξη της υπόθεσης, παίζοντας διαδοχικά με διάφορους μαχητές, αλλά και εναντίον generic χαρακτήρων. Επίσης μπορείτε να ακολουθήσετε τις προσωπικές ιστορίες κάθε μαχητή ξεχωριστά.

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα, καθώς κάθε παιχνίδι έχει τις αρνητικές πτυχές του. Γενικά το SoulCalibur VI, αν και πάρα πολύ καλό παιχνίδι, έχει διατηρήσει κάποια «κατάλοιπα» προηγούμενων γενεών. Αυτά πηγάζουν από την εποχή που άρχισε να εμφανίζεται το 3D στα arcade games. Όπως με κάθε νέα τεχνολογία, έτσι και με το 3D, υπήρχαν κάποιες εφαρμογές που υλοποιήθηκαν απλά και μόνο για επίδειξη των δυνατοτήτων της. Πρώτον, από τις κινήσεις, λείπει μία ουσιώδης, το jump. Αντίθετα, με την κατεύθυνση προς τα πάνω, ο χαρακτήρας σας κινείται εις βάθος στην πίστα, δηλαδή στον τρίτο άξονα. Αυτό παλιά γινόταν για λόγους εντυπωσιασμού, κάτι που κατάλαβαν οι developers, αφού σήμερα όλα τα beat’em up έχουν επιστρέψει στη γνωστή επιτυχημένη συνταγή κίνησης στους δύο άξονες. Η μόνη χρησιμότητα του, είναι να αποφεύγετε χτυπήματα με strafe δεξιά ή αριστερά, αλλά και πάλι δεν είναι τόσο λειτουργικό όσο το jump.

Δεύτερον, οι πίστες δεν έχουν λογική συνέχεια. Υπάρχουν δηλαδή κάποια εντυπωσιακά backgrounds γύρω, αλλά ο χώρος όπου διεξάγεται η μάχη είναι ένα εμφανώς ξεχωριστό και «ξεκρέμαστο» κομμάτι, που φαίνεται σα να βρίσκεται μόνο του πάνω σε κάποιο στύλο! Αυτό γινόταν παλιά γιατί το hardware δεν ήταν αρκετά ισχυρό για να «σηκώσει» ένα ολόκληρο 3D περιβάλλον, μαζί με το γρήγορο animation των μαχητών και τα περίπλοκα εφέ των επιθέσεων. Σήμερα βέβαια δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να συμβαίνει αυτό! Παραμένοντας στις πίστες, αυτή η λογική κατασκευής έχει και ένα άλλο επόμενο. Όταν κάποιος χαρακτήρας ξεπεράσει τα όρια, πέφτει στο κενό, σκοτώνεται αυτόματα, και η νίκη αποδίδεται άμεσα στον άλλο! Όχι ως μέρος κάποιου ειδικού finisher, αλλά ως standard διαδικασία. Αυτά τα πράγματα είναι τραγελαφικά, πλησιάζοντας στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα. Αφού το SoulCalibur VI είναι τόσο καλό παιχνίδι μαζί με αυτά, μπορεί να γίνει κορυφαίο αν διορθωθούν.

Αν και τα γραφικά του παιχνιδιού είναι υλοποιημένα με την εκπληκτική Unreal Engine 4.0, το αποτέλεσμα είναι… κάπως. Τόσο τα backgrounds όσο οι χαρακτήρες και τα όπλα, εμφανίζονται πολύ καλά και «γυαλισμένα». Το animation είναι λεπτομερές, ομαλό και διαφοροποιημένο μεταξύ χαρακτήρων, ενώ τα εφέ των επιθέσεων είναι πραγματικά εντυπωσιακά, με πολύχρωμα αλλά διακριτικά particle effects. Το περίεργο είναι ότι τα textures, αν και πολύ καλά σχεδιασμένα, έχουν ποιότητα χαμηλότερη από ότι επιτρέπουν οι σημερινές κονσόλες. Ευτυχώς αυτό δεν γίνεται αντιληπτό παρά μόνο αν πλησιάσετε πολύ κοντά, και δώσετε μεγάλη προσοχή, αλλά ακόμα και απλώς η ύπαρξη του, δημιουργεί αρνητική εντύπωση.

Στον τομέα του ήχου, τα εφέ αποδίδουν εξαιρετικά το χτύπημα από κάθε είδους όπλο, είτε πρόκειται για μέταλλο, ξύλο ή μαγεία. Το παρών δίνουν και τα γνωστά εφέ «κίνησης», δηλαδή ο ήχος που κάνει ένα όπλο όταν «σχίζει» το αέρα, παρ’όλο που στην πραγματική ζωή είναι κάτι ανεπαίσθητο, και δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου. Η δε μουσική περιλαμβάνει επικές ορχηστρικές συνθέσεις, τυπικές ενός ιαπωνικού παιχνιδιού με μάχες.

Η σειρά SoulCalibur είχε κερδίσει τους gamers από την αρχή, και το SoulCalibur VI συνεχίζει επάξια. Η προσέγγιση ενός fighting game αποκλειστικά με όπλα είναι άκρως επιτυχημένη, και για κάποιους είναι προτιμότερη από το hand to hand, ή έστω μία καλοδεχούμενη εναλλακτική πρόταση. Σε συνδυασμό με τον καλοσχεδιασμένο χειρισμό, αποτελεί ένα beat’em up που αξίζει να βρίσκεται στη συλλογή σας!

Ανάπτυξη: Bandai Namco Studios Έκδοση: Bandai Namco Διάθεση: CD Media

The post SoulCalibur VI Review appeared first on gameslife!.