To Tottblog σας ξεναγεί στο πρώτο Βιομηχανικό Μουσείο της Αθήνας στην “Τεχνόπολις”

Πριν γίνει η αγαπημένη σε όλους μας “Τεχνόπολις” του Δήμου Αθηναίων, στο οικοδομικό τετράγωνο που βρίσκεται στη γωνία Ιεράς Οδού και Πειραιώς στεγαζόταν το παλιό εργοστάσιο φωταερίου της Αθήνας. Σχεδόν 30 χρόνια μετά το κλείσιμό του, το εργοστάσιο ανοίγει ξανά τις πύλες του στο κοινό...
...αλλά αυτή τη φορά για μουσειακούς σκοπούς. Το πρώτο Βιομηχανικό Μουσείο της πρωτεύουσας είναι γεγονός και οι άνθρωποι της “Τεχνόπολις” έχουν ρίξει πολλή δουλειά για να φτιάξουν ένα σύγχρονο, διαδραστικό μουσείο που θα επιτρέπει στο κοινό να γυρίσει τον χρόνο πίσω, όταν το εργοστάσιο ήταν σε λειτουργία.

Το Tottblog σας “ξεναγεί” στο πρώτο Βιομηχανικό Μουσείο της Αθήνας με τη βοήθεια της Μαρίας Φλώρου, Υπεύθυνης Τομέα Βιομηχανικού Μουσείου, που μας μίλησε γι’ αυτό το νέο στοίχημα του Δήμου Αθηναίων και της “Τεχνόπολις”...

Οι νεότεροι γνωρίζουν την «Τεχνόπολις» ως χώρο πολιτιστικών δράσεων. Πείτε μας λίγα λόγια αρχικά για την ιστορία του παλιού εργοστασίου φωταερίου;

Το Αθηναϊκό εργοστάσιο της Γαλλικής Εταιρείας Αεριόφωτος ιδρύθηκε το 1857. Με το διάταγμα εκείνο παραχωρήθηκε στον Φραγκίσκο Φεράλδη το δικαίωμα σύστασης και εκμετάλλευσης του εργοστασίου αεριόφωτος (κοινώς γκαζιού) για τον φωτισμό της πόλης. Η ανεύρεση του χώρου για την ανέγερση του βιομηχανικού αυτού συγκροτήματος, έγινε με γνώμονα την σπουδαιότητα του κεντρικού σημείου που βρισκόταν. Η κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου ακολουθεί τέσσερις φάσεις επέκτασής του:-Α΄(1862-1887): Δημιουργούνται τα πρώτα κτίρια και τοποθετούνται μηχανήματα. Β΄(1887-1920): Διευρύνονται οι ανάγκες χρήσης του φωταερίου. Εκτός από τον δημοτικό φωτισμό των δρόμων, σπίτια και βιομηχανίες προστίθενται στους χρήστες γκαζιού.-Γ΄(1920-1952): Εισάγεται η γερμανική τεχνολογία για την βελτίωση της ποιότητας του αερίου, προστίθεται νέα μονάδα παραγωγής υδαταερίου και τρίτη καμινάδα. Το εργοστάσιο περιέρχεται (1938) στον Δήμο της Αθήνας-Δ΄(1952-1984): Παρά την οικοδομική ανασυγκρότηση της πόλης, την δεκαετία του ΄60, το εργοστάσιο υπολειτουργεί, αφού η μορφή ενέργειας που παράγει θεωρείται «ξεπερασμένη». Το 1983 διακόπτεται σταδιακά η διαδικασία παραγωγής αερίου από κάρβουνο και το δίκτυο ενώνεται με τα Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου, όπου καθιερώνεται η παραγωγή με την τεχνολογία της νάφθας.

Τι ακριβώς θα μπορεί να δει ο επισκέπτης σε αυτό το «ανοικτό βιομηχανικό μουσείο», όπως το αναφέρετε;

Θα μπορεί να παρακολουθήσει τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου φωταερίου, να δει μηχανήματα εν κινήσει, να μάθει μέσω της διάδρασης για το φωτισμό της πόλης της Αθήνας, για τους ανθρώπους που απασχολούνταν στο εργοστάσιο και γενικότερα για θέματα βιομηχανικής κληρονομιάς, με τη βοήθεια μουσειακών αντικειμένων από τη συλλογή μας αλλά και με πιο σύγχρονα μέσα έκθεσης.

Έχετε ξεκινήσει μία σειρά από εκπαιδευτικά προγράμματα, στο πλαίσιο της ανάδειξης του μουσειακού χαρακτήρα της «Τεχνόπολις». Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτά…

Η Τεχνόπολις από τον Νοέμβριο του 2011 έω