Λεονταρισμοί και εκφοβισμοί

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Η κατάρριψη του τουρκικού μαχητικού πριν από λίγες ημέρες είχε ως επακόλουθο την όξυνση των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και του καθεστώτος Άσαντ. Η τουρκική αντίδραση ήταν διπλωματική και περιορίστηκε στην ανακοίνωση έκτακτων συνοριακών στρατιωτικών μέτρων. Η ηγεσία Ερντογάν κινητοποίησε το ΝΑΤΟ, λαμβάνοντας όχι μόνο λεκτική αλλά και καθολική υποστήριξη. Ωστόσο, η «Wall Street Journal», σε πρόσφατο άρθρο της, επιβεβαίωσε τα επιχειρήματα της Δαμασκού, διαψεύδοντας σε σημείο εξευτελισμού τις τουρκικές αιτιάσεις. Παρά, όμως, την αναίρεση των αρχικών τουρκικών ισχυρισμών, τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται έντονη κινητικότητα μονάδων του τουρκικού στρατού στα σύνορα με τη Συρία, που μάλλον αποτελούν κινήσεις εκφοβισμού παρά κάτι ουσιαστικότερο.
Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, ξεκίνησε έντονη πολιτική συζήτηση στην Τουρκία για το ποια μπορούν να είναι τα επόμενα βήματα της Άγκυρας. Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου γνωρίζει ότι η πολυπλοκότητα του συριακού θέματος καθώς και ο ευαίσθητος γεωπολιτικός περίγυρος δεν αφήνουν περιθώρια για δυναμική αντίδραση χωρίς δυσμενείς επιπτώσεις. Άλλωστε, δεν θα ήταν λογικό να λάβει χώρα άμεση απάντηση, τη στιγμή που η τουρκική πλευρά παραδέχτηκε ότι το αεροπλάνο πέταξε… κατά λάθος και… για μικρό χρονικό διάστημα στον εναέριο χώρο της Συρίας. Μάλιστα, σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Radical», τέθηκε το ερώτημα για το «τι έκανε το αεροπλάνο πάνω από τη Συρία και, μάλιστα, σε τόσο κρίσιμες στιγμές».
Οι Τούρκοι, ως αντίποινα, περιορίστηκαν στην εικονική αναχαίτιση ελικοπτέρων του συριακού στρατού κοντά στα σύνορα με τη Συρία, αν και πέταγαν σε συριακό εναέριο χώρο! Εξαιτίας της αρνητικής τροπής που πήρε το γεγονός, κάποιες φωνές μέσα στην Τουρκία πιστεύουν ότι η συνέχιση της κρίσης μεταξύ των δύο χωρών μπορεί να καταργήσει όποια μελλοντική προοπτική στρατηγικής επέκτασης στη Μέση Ανατολή. Ακόμα, στην Άγκυρα τρέμουν στην ιδέα να μεταφερθούν οι εχθροπραξίες και στο έδαφός της ή κοντά σε αυτό, αφού είναι γνωστό ότι στα νότια της χώρας βρίσκουν καταφύγιο αντικαθεστωτικοί αντάρτες και Κούρδοι αυτονομιστές, που όλοι μαζί συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα.

Εσωτερικές διαφωνίες
Δεν συνηθίζεται ιστορικά στην τουρκική πολιτική σκηνή να προκύπτουν διαφωνίες, όταν έρχονται στο τραπέζι εξωτερικά θέματα ασφάλειας. Ωστόσο, η εμπλοκή πολλών και μεγάλων δυνάμεων στο Συριακό προκαλεί αναπόφευκτα διαφορετικές προσεγγίσεις. Ο Mustafa Akyol, αναλυτής και αρθογράφος στη γειτονική χώρα, παρατηρεί ότι, προς το παρόν, υπάρχουν δύο ομάδες-τάσεις: «Η πρώτη αντιπροσωπεύεται από Σουνίτες ισλαμιστές, που υποστηρίζουν την τουρκική εμπλοκή στην κρίση, αφού διατηρούν καλές σχέσεις με την αντιπολίτευση και τη μουσουλμανική αδελφότητα, ενώ η δεύτερη αποτελείται από αντι-Ερντογανικούς κοσμικούς Κεμαλιστές μέχρι φιλο-Ιρανούς ισλαμιστές που θεωρούν ότι η Τουρκία χρησιμοποιήθηκε χωρίς σχέδιο από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές».
Το κύριο πεδίο διαφωνίας στον πολιτικό κόσμο και στα μέσα ενημέρωσης είναι τ