Κυβέρνηση σε εσωτερικό και διεθνές ναρκοπέδιο

Του Γιάννη Σπ. Παργινο, Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου

Η υπό τον Αντώνη Σαμαρά τριμερής κυβέρνηση ψάχνει τον βηματισμό της σε ένα καθόλα θυελλώδες περιβάλλον, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Εντός Ελλάδος, η κυβέρνηση καλείται να δώσει μια αναπτυξιακή ώθηση στην πραγματική οικονομία, μια ανάσα στα καθημαγμένα νοικοκυριά, μια νέα προοπτική στη νέα

γενιά και να αναστηλώσει τα καταρρέοντα συστήματα Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας και τις ήδη ερειπωμένες κρατικές δομές στο σύνολό τους.
Στην Ευρώπη, μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλες οι ισορροπίες δείχνουν να κυλάνε σε μια νέα τροχιά που χάραξαν Ρώμη και Μαδρίτη σε αγαστή συνεργασία με το Παρίσι και σε πλήρη αντίθεση με το Βερολίνο. Ολόκληρος ο δυτικός κόσμος δείχνει να προετοιμάζεται για μια μετωπική σύγκρουση κατά του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, σε πρώτη φάση, αλλά με τα όπλα να σημαδεύουν το ατίθασο Ιράν. Ήδη, αεροπλανοφόρα και λοιπά πολεμικά σκάφη πλέουν στα ανοικτά, της από σήμερα προεδρεύουσας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Κύπρου. Η Δύση, με την πολιτική και στρατιωτική έννοια του όρου και για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, έρχεται αντιμέτωπη με τη Ρωσία, ενώ, οι γεωστρατηγικοί συσχετισμοί που περιστρέφονται γύρω από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου της νότιας και κεντρικής Ασίας φέρνουν το Πεκίνο πολύ πιο κοντά στη Μόσχα.
Μέσα σε αυτό το λίαν τρικυμιώδες και θυελλώδες διεθνές περιβάλλον, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά καλείται να διασώσει ό,τι μπορεί να διασωθεί από την εσωτερική κοινωνική συνοχή και να διαπραγματευτεί με τους εταίρους και τους δανειστές μας μια νέα σύμβαση που θα ελαφρύνει τα δυσβάστακτα οικονομικά βάρη και θα καταστήσει περισσότερο αποτελεσματικό το, κατά γενική ομολογία, αδιέξοδο και αναποτελεσματικό μνημόνιο με τις όποιες δεύτερες ή τρίτες παραλλαγές του. Είναι σαφές και λίαν διακριτό πως η αποστολή της κυβέρνησης καθίσταται πολύ πιο ευαίσθητη, δύσκολη και σύνθετη εξαιτίας της πληθώρας των προβλημάτων που έχουν σωρευτεί στην εσωτερική πολιτική σκηνή, των λεπτών ισορροπιών ανάμεσα στα κόμματα της τριμερούς αλλά και εντός αυτών, καθώς επίσης και της πολυπλοκότητας των διεθνών σχέσεων στην παρούσα χρονική περίοδο.
Πέρα από την όποια γενική ευχή μπορεί να συνοδεύει την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά –καθώς όλοι οι πολίτες, ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους απόχρωση ή την κομματική τους κατάταξη, εύχονται να πετύχει στο έργο της– είναι λίαν διακριτές οι ατέλειες και οι ασάφειες που συνοδεύουν το παρόν κυβερνητικό σχήμα. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, μαζί με τα άλλα δύο συμμετέχοντα στην κυβέρνηση κόμματα και οι αρχηγοί τους, με την προ των εκλογών πολιτική επιχειρηματολογία τους –που άγγιζε ή και ξεπερνούσε ακόμη και τα όρια των εκβιαστικών διλημμάτων– γιγάντωσαν και πολλαπλασίασαν τις προσδοκίες των πολιτών που τους ψήφισαν. Ταυτόχρονα, προκάλεσαν και την προσμονή των κάθε λογής αντιπάλων τους. Παρουσιάστηκαν ως οι μόνοι εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, ως οι μόνοι διαθέτοντες εμπειρία, θέληση κα