Eurovision: Zero points!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Ο κ. Κεδίκογλου ήταν σαφής. Αν δεν βρεθεί χορηγός, Eurovision φέτος δεν έχει. Ο κ. Σαμαράς, λένε, δεν πολυθέλει! Η κρατική τηλεόραση που βλέπει λεφτάκια και τηλεθέαση να χάνεται κάνει πως χειροκροτεί τους πιο πάνω κυρίους (κορόιδα είναι! Παίζεις με το ψωμάκι σου τέτοιες μέρες;). Και το σωστό να λέγεται, εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες μου που πάτε… Από αυτό όμως μέχρι τους λιβέλους στο διαδίκτυο από οργισμένους

bloggers που θριαμβολογούν γιατί φέτος δεν θα ξευτελιστεί το ελληνικό τραγούδι στη Eurovision (απ’ τα γέλια καινούργια συκώτια έβαλα!), ή στα social media πως φταίει η Σουλιώτη και τα … (!) κουτσομπολίστικα και ο… Κωστόπουλος (τα διάβασα με τα μάτια μου, αλήθεια λέω!) και επιτέλους δικαιώνεται η μουσική μας αισθητική με την απουσία μας απ’ τη γιουρο-πανήγυρη και όλοι εμείς οι επάρατοι στυλοβάτες του life style να καούμε στην πυρά.

Και τι δε διάβασα όμως! Πως χαλάγαμε πολλά λεφτά, αν και συνήθως υπήρχαν σπόνσορες και αν όχι φταίει η κακοδιαχείριση της κρατικής τηλεόρασης. Διαφήμιση και υψηλή τηλεθέαση ο διαγωνισμός πάντως είχε. Και εν πάση περιπτώσει, ήταν ένα βράδυ το χρόνο, ενώ απ’ την κρατική τρώνε για χρόνια και δεκαετίες πολύ περισσότερα παρουσιαστές, στελέχη και παραγωγοί, έχοντάς την καταντήσει οικογενειακή υπόθεση. Και ενώ τα μπεκρουλιάσματα του «Στην Υγειά Σας», με την Νίνα Λότσαρη -για παράδειγμα- να τραγουδάει Μπαγιαντέρα είναι υψηλή αισθητική, ένας πανευρωπαϊκός διαγωνισμός όχι.

Σε όσους δε τόλμησαν να ψελλίσουν πως είμαστε τουριστικής οικονομίας και κράτος και δεν είναι κακό να διώξουμε το κέφι μας, τα μεράκια μας, τις ομορφιές μας, πέσανε να τους φάνε! Δεν έρχεται τουρισμός απ’ αυτά! Όχι! Ενώ; Άμα διαφημίσουμε τα μοιρολόγια -που αγαπάμε- της Μάνης και τα πολυφωνικά της Ηπείρου -που επίσης αγαπάμε- θα σπρώχνονται οι Σκανδιναβές και οι Ολλανδέζες ποια θα πρωτοπάει στο Πάπιγκο. Τον Σάκη ημίγυμνο πάλι, να κάνει φούρκες συρτάκι στην Σαντορίνη, ούτε ζωγραφιστό να τον δούνε! Δωσ’ τους Πλιάτσικα στα μαύρα και παρ’ τους τα φιόρδ και τις τουλίπες…

Λοιπόν; Πολύχρωμες λίκρες, επιθετικά προσφερόμενες σεξουαλικότητες, γύμνια, αστεία, συχνά κοροϊδία, φτερά, πούπουλα, στρας, στραφταλιζέ υφάσματα, γκλίτερ, καπνοί, χορευτικά, ξεπατικουτούρες μεγάλων μουσικών επιτυχιών, συμπαθητικά τραγουδάκια, κάποιες τραγοπόδαρες που πέρασαν στην μουσική ιστορία της Ευρώπης, όμορφα κορίτσια, όμορφα αγόρια, όμορφα αγόρια σαν κορίτσια και όμορφα κορίτσια σαν αγόρια. Ανταγωνισμός. Ατμόσφαιρα πάρτι. Εκατοντάδες χιλιάδες, μπορεί και εκατομμύριο μπροστά απ’ τους δέκτες σε ένα πανηγύρι pop μουσικής να αφόρα στην ευρωπαϊκή νεολαία ή σε όσους επιμένουν να ανήκουν σ’ αυτήν. Στην υπόλοιπη Ευρώπη όσοι δεν ενδιαφέρονται δεν βλέπουν. Όχι στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα ανήκεις στο διανοουμενίστικο κατεστημένο, των «δήθεν» ποιοτικών μόνο αν καταφερθείς τουλάχιστον μια φορά δημοσίως εναντία στο μουσικό διαγωνισμό της Eurovision. Η δική μας διανόηση δεν περιορίζεται στο «δε μ’ αρέσει, δεν το βλέπω», αλλά εξαπολύει μύδρους, χολε