Επιστροφή στο 2004, αλλά για να πάρουμε φόρα…

Μπορεί ένας από τους στόχους που έθεταν τα μνημόνια να ήταν -πάνω κάτω- η επιστροφή των μισθών στα επίπεδα του 2004 προς …ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς μας, όμως το μόνο που επέστρεψε τελικά 8 χρόνια πίσω είναι οι… αποδοχές μας. Κάτι που συνιστά έναν από τους λόγους που το πρόγραμμα δεν βγαίνει και τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Το γιατί είναι απλό: Το 2004 ο κατώτατος μισθός του ιδιωτικού υπαλλήλου ήταν 559 ευρώ και σήμερα είναι 586 ευρώ ενώ για τους νέους κάτω των 25 ετών είναι 510 ευρώ. Ως εδώ ο στόχος επετεύχθη. Η όποια ανάπτυξη

όμως -ή καλύτερα «μεγέθυνση»- τροφοδοτείτο από τα δανειακά: Δάνειο για σπίτι, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, δάνειο για αγορά αυτοκινήτου. Όλοι, ακόμη και εκείνοι που δεν έβγαζαν και πολλά χρήματα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποκτούσαν.

Αλλά και οι τιμές προϊόντων και αγαθών ήταν πολύ διαφορετικές: Το 2004 η αμόλυβδη βενζίνη κόστιζε 59 λεπτά το λίτρο όταν σήμερα έχει σχεδόν τριπλασιαστεί και έχει εκτοξευθεί στο 1,66 λεπτά. Το εισιτήριο του λεωφορείου το 2004 κόστιζε 40 λεπτά, τώρα το εισιτήριο είναι 1 ευρώ παραπάνω: 1.40 ευρώ. Το πετρέλαιο θέρμανσης κόστιζε 30 λεπτά το λίτρο. Σήμερα ξεπερνάει το ενάμιση ευρώ!

Και η φορολογική αντιμετώπιση ήταν άλλη: Το 2004 το αφορολόγητο ήταν στις 10.000 ευρώ, δεν υπήρχε χαράτσι και ο υψηλός συντελεστής φορολογίας ήταν 40%. Οι περισσότεροι είχαν επιστροφή φόρου. Σήμερα το αφορολόγητο είναι στις 5.000 ευρώ, υπάρχει η έκτακτη εισφορά, το χαράτσι στα ακίνητα, φορολογείται και η πρώτη κατοικία και ο υψηλός συντελεστής είναι στο 45%.

Αλλά και δουλειές υπήρχαν: Η ανεργία τον Αύγουστο του 2004 -σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ- ήταν στο 10,2% δηλαδή 492.000 άνεργοι όταν τον Αύγουστο του 2012 ήταν 25,4% δηλαδή 1.267.597 άνεργοι.

Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει και άλλα πράγματα: Η ουσία είναι όμως ότι η επιστροφή στο 2004 αφορά μόνον στους μισθούς και δεν είναι να απορεί κανείς που η οικονομία έχει βυθιστεί σε ύφεση. Αν υπήρχε εισροή φρέσκου χρήματος, αντί των δανείων τότε, αν οι τιμές στα ράφια του σούπερ μάρκετ, αλλά και όλων των άλλων προϊόντων ή αγαθών, ήταν στα επίπεδα εκείνης της χρονιάς. Αν οι φόροι δεν ήταν ακόμη και τρεις φορές πάνω σήμερα. Αν υπήρχαν υγιείς επιχειρήσεις να επενδύουν. Αν, αν… και όλο το υπόλοιπο περιβάλλον ήταν όπως τότε, σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι παίρνουμε φόρα για το άλμα προς τα εμπρός. Αλλά δυστυχώς το μόνο που μέχρι τώρα έχουμε πετσοκόψει είναι μόνον οι μισθοί…