Ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα λαϊκής βάσης

Τα δύο μοντέλα λαϊκής βάσης του Παναθηναϊκού. Το ένα στηρίζεται στην «πώρωση» των φιλάθλων, το άλλο στη μιζέρια και στην τρομοκρατία της καταστροφής...

Επειδή μερικές φορές οι ορολογίες μπλέκουν τον κόσμο, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως ο Παναθηναϊκός για δύο χρόνια HTAN ομάδα λαϊκής βάσης. Οι φίλαθλοι ήταν το σημαντικότερο γρανάζι μίας μηχανής καλογυαλισμένης που λειτουργούσε στην εντέλεια, χωρίς κανένα τεχνικό λάθος.

Αυτή, λοιπόν, η μηχανή ενόχλησε αφάνταστα τους ανθρώπους που βρίσκονταν στον Παναθηναϊκό πριν γίνει ομάδα λαϊκής βάσης και άρχισαν να αφαιρούν από πάνω της όλα τα γρανάζια, από τα πιο ακριβά μέχρι και τα ασήμαντα. Την μετέτρεψαν από αγωνιστική μηχανή πρώτης κλάσης σε ένα σκουριασμένο παπάκι, χωρίς ούτε βενζίνη, στο οποίο ζητούν από τον κόσμο να το καβαλήσει σε αγώνες ταχύτητας. Ε, δεν γίνεται αυτό, όσο καλοί αναβάτες και αν είναι οι φίλαθλοι.

Ομάδα λαϊκής βάσης ήταν ο Παναθηναϊκός. Όταν κάνει δύο συνεχόμενες χρονιές sold out στα διαρκείας με νούμερα «τρελά» για τα ελληνικά δεδομένα πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί; Όταν οι μπουτίκ παίρνουν φωτιά και τα μπλουζάκια του Νίνη, του Σισέ, του αρχηγού της Σελεσάο Ζιλμπέρτο Σίλβα, του Σεμπάστιαν Λέτο εξαφανίζονται συνεχώς πώς να αλλιώς να το ονομάσουμε;

Προφανώς, υπάρχουν διαφόρων ειδών ομάδες λαϊκές βάσης. Υπάρχουν αυτές που η διοίκηση βάζει το χέρι στην τσέπη, ζεσταίνει-πωρώνει τον φίλαθλο που με τη σειρά του βάζει (κατ’ αναλογία) και αυτός το χέρι στη δική του τσέπη και η ομάδα εκτινάσσεται. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις, στις οποίες οι επιχειρηματίες που περιστοιχίζουν την ομάδα τσιγκουνεύονται να δώσουν χρήματα, ακόμα και όταν μιλάμε για τη σωτηρία του συλλόγου, καταφεύγουν σε λύσεις δανείων που εγκλωβίζουν το μέλλον, που ξεπουλάν χωρίς λύπη τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία και που ζητούν από τον κόσμο να πληρώσει τα σπασμένα και να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Ο Παναθηναϊκός έζησε την πρώτη περίπτωση. Φαίνεται πως θα βιώσει και τη δεύτερη.