Να θυμηθώ ότι είναι ακόμα παιδί! Μήπως έχεις και εσύ πολλές απαιτήσεις από το παιδί σου;

Συχνά κατά την ανατροφή των παιδιών μας μπορεί να έχουμε τρελές απαιτήσεις από το παιδί. Μοιραζόμαστε τη ζωή μας με έναν μικρό άνθρωπο που μαθαίνει παράλληλα τα πάντα γι αυτόν τον νέο κόσμο. Για αυτόν τον κόσμο γεμάτο πρώτες φορές, χαρές, ενθουσιασμό μα και ματαιώσεις και επειδή εμείς τα έχουμε δει και ξαναδεί θεωρούμε ότι πια δεν έχουν ενδιαφέρον. Είναι μικρά τα παιδιά μας και εμείς τα θεωρούμε μεγάλα. Μπορεί να με εκνευρίζει για παράδειγμα το γεγονός ότι κάνουμε μια ώρα να φύγουμε από το σπίτι και δεν μπορούν να μπουν σε μια σειρά τα πράγματα που έχουν να κάνουν. Να πάρουν μάσκα, μπουφάν,

τσάντα, παπούτσια και να βγουν έξω. Κάποτε χάνουμε την υπομονή μας και λέμε, πού θα πάει, θα το μάθουν και αυτό.

Τρελές απαιτήσεις από το παιδί

Είναι παιδί! Να μην το ξεχνάω. Κάθε βράδυ που τα βάζω για ύπνο και μπορεί να έχω χάσει για άλλη μια φορά την υπομονή μου μέσα στη μέρα, επειδή τα ωράρια ήρθαν τσίμα τσίμα. Επειδή, καθυστερήσαμε να φτάσουμε στην ρυθμική ή το ποδόσφαιρο γιατί ήθελες να κυνηγήσεις την πεταλούδα που ήρθε ξαφνικά μπροστά σου και σε ξεμυάλισε.

Είναι παιδί! Και θέλει να παίξει, θέλει να κάνει τραμπολίνο το κρεβάτι ακριβώς τη στιγμή που στρώθηκε. Είναι παιδί γιατί θέλει να καθυστερήσει τον βραδινό ύπνο, μήπως χάσει χρόνο από το παιχνίδι! Είναι παιδί κάθε φορά που μπορεί να κρύψει ότι έφαγε σοκολάτα αλλά τα μουστάκια του άλλο μαρτυρούν. Είναι παιδί όταν σου ζητάει να του δέσεις τα κορδόνια ενώ ξέρει να τα δένει μόνο του. Είναι παιδί όταν σου ζητάει να κάνετε λίγο παρέα ακόμα πριν φύγεις από το δωμάτιο λέγοντάς σου μια αστεία στιγμή που έγινε σήμερα στο σχολείο.

Unsplash

Έχουμε τρελές απαιτήσεις, θεωρώντας ότι τα παιδιά μας μεγάλωσαν. Μεγάλωσαν όχι όμως τόσο όσο θεωρούμε εμείς.

Ξέχασα πώς ήταν να είσαι παιδί

Συγγνώμη γι’ αυτό αγαπημένο μου παιδί. Ξέχασα πώς ήταν να είσαι παιδί και να μην σε νοιάζει τίποτα παρά μόνο το παιχνίδι. Ξέχασα πώς είναι να στα έχουν όλα έτοιμα οι γονείς σου και εσύ απλώς να απολαμβάνεις. Ξέχασα πώς τότε δεν ήθελα να με μαλώνουν, να με φωνάζουν, να με κριτικάρουν. Ήθελα να τα κάνω όλα σωστά και ήθελα να είναι όλοι περήφανοι για μένα. Πόσο εύκολο για ένα παιδί αλήθεια ένα τέτοιο σενάριο τελειότητας;

Ξέχασα πώς τότε φοβόμουν και εγώ να κοιμηθώ μόνη μου το βράδυ ή μπορεί να ήθελα αν έκανα κάποια ζημιά να μην με μάλωναν αλλά να καταλαβαίνουν ότι είμαι παιδί. Ήθελα να μην έχουν παράλογες απαιτήσεις από εμένα γιατί ακριβώς ήμουν παιδί.

Πατώντας Pause

Είναι τόσο απλό τελικά να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις από το παιδί μας. Πατώντας αυτό το κουμπί που δεν κάνει τον χρόνο να τρέχει σαν τρελός. Σε λίγο κοντεύω να κλείσω δέκα χρόνια μαμά και δεν μπορώ ακόμα να εξηγήσω πότε πέρασε έτσι γρήγορα ο καιρός.

Και μετά πάλι θυμάμαι ότι τι έχουμε ακόμα; Λίγα χρόνια που τα παιδιά μας θα φοβούνται το βράδυ να κοιμηθούν μόνα τους, που θα θέλουν να τους δέσω τα κορδόνια, να κυνηγήσουν τις πεταλούδες έξω στο δρόμο. Σε λίγο δεν θα θέλουν την παρέα μου, θα θέλουν να είναι μόνα τους πίσω από κλειστές πόρτες και να ακούνε μουσική και να μιλούν με φίλους τους και να περνούν χρόνο μόνα τους χωρίς εμάς. Και αυτό θα είναι το φυσιολογικό.

Πώς θα γίνει όμως κάθε μέρα να το θυμάμαι αυτό; Ότι είναι παιδί και ότι σε λίγο δεν θα τα χρειάζεται πια όλα αυτά που σήμερα με κουράζουν κάποιες φορες; Εύχομαι κάθε φορά που κοιτώ τα μάτια τους να το θυμάμαι και ελπίζω να μην μου θυμώνουν που χάνω την υπομονή μου.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Να θυμηθώ ότι είναι ακόμα παιδί! Μήπως έχεις και εσύ πολλές απαιτήσεις από το παιδί σου; εμφανίζεται στο iPop.