Αγάπη μου συρρίκνωσα τον μισθό σου, αλλά σου δίνω κουπόνια...

Του Στράτου Ιωακείμ 

Ολοένα και περισσότερος κόσμος ψάχνει για κουπόνια και προσφορές ώστε να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες που απαιτεί η διαβίωσή μας. Την ίδια ώρα το κόστος ζωής «τραβάει» την ανηφόρα, ενώ οι μισθοί βυθίζονται στα τάρταρα.

Το ίντερνετ και ο Κυριακάτικος τύπος κατά κύριο λόγο, έχουν εισάγει μια νέα πραγματικότητα. Τα κουπόνια προσφορών.

Ακολουθώντας τα χνάρια των μεγάλων πολυεθνικών που «στα δύο πακέτα πατατάκια δίνουν και ένα δώρο».

Ανάλογες πρωτοβουλίες ξεπηδούν σιγά-σιγά και από τους δήμους. Σε συνεργασία με ιδιωτικές επιχειρήσεις, προσφέρουν εκπτώσεις σε συγκεκριμένες ημέρες και επιλεγμένα προϊόντα. Ως εδώ καλά, όμως αρκεί η πρωτοβουλία αυτή; Μπορεί να βελτιωθεί η ζωή των συμπολιτών μας μέσω στιγμιαίων χάπενινγκ; 

Ασφαλώς και όχι. Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες δίνουν μια πρόσκαιρη ανακούφιση, την ίδια ώρα που τα εισοδήματα εκμηδενίζονται. Παράλληλα με το «κίνημα του κουπονιού», υπάρχει ανάγκη και για το «κίνημα των πραγματικών και καθημερινών μειωμένων τιμών». Υπάρχει ανάγκη να βοηθηθούν οι επαγγελματίες με μειώσεις σε φόρους και τέλη, προκειμένου τα παραγόμενο προϊόν να φθάνει στον καταναλωτή φθηνότερα.   

Αν δεν γίνουν πραγματικές και ριζοσπαστικές αλλαγές, ο φόβος που υπάρχει είναι το «κίνημα του κουπονιού» να εξαπλωθεί και να γίνει καθολική συνείδηση και αποδεκτό μέσο εξάλειψης της φτώχειας, ανάλογη με την πολιτική που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ.

Περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι στην ισχυρότερη χώρα του πλανήτη, ζουν με κουπόνια που αποτελούν για αυτούς το μοναδικό «εισόδημα».

Εν κατακλείδι, καλά είναι τα κουπόνια, καλές και οι προσφορές, αποτελούν όμως ημίμετρα και θα έπρεπε να αναζητηθούν άλλοι τρόποι για την ανακούφιση του λαού, την ώρα που εξαπολύεται η βαρβαρότερη επίθεση φτωχοποίησής του.