Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ… και η «καγκελάριος» Ραχήλ Μακρή

Άπιαστο όνειρο θα αποτελούσε για πολλούς τον Ιούνιο του 2012-όταν έκλειναν οι κάλπες της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης- ότι ενάμιση χρόνο αργότερα θα είχε διαμορφωθεί το παρόν πολιτικό σκηνικό.

Γράφει ο Δημήτρης Δεμεσούκας

Στα χαρτιά έχουμε δημοκρατία, στην πράξη κουμάντο κάνει η Τρόικα και βέβαια η Γερμανίδα καγκελάριος.

Όλα αυτά μέχρι το περασμένο Σάββατο όπου η τελευταία προσφορά της «μακαρίτισσας» ΕΡΤ

ήταν ότι έδωσε την ευκαιρία στο πολίτευμα μας για μια νέα πρόκληση. Στα κάγκελα του Ραδιομεγάρου γράφτηκε μια καινούρια αρχή. Η Ελλάδα απέκτησε επιτέλους κι εκείνη την δική της «καγκελάριο» στο πρόσωπο της Ραχήλ Μακρή.

Με μαύρο μπουφάν και σκισμένο τζιν και όχι με εκείνα τα συντηρητικά ταγιεράκια, με τσαντάκι μπανάνα και αθλητικά παπούτσια η βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων έδωσε ευθύς εξ αρχής νέα διάσταση στο θεσμό της καγκελαρίας….

Η συνέχεια γνωστή. Άρχισαν τα «καιρικά φαινόμενα». Ο Άδωνις άστραψε, ο Πάγκαλος βρόντηξε και τα social media πήραν φωτιά. Ο τυφώνας «Ραχήλ» τα παρέσυρε όλα στο πέρασμά του. Παραλίγο να παρασύρει ακόμη και την περισπούδαστη πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι εκεί στα κάγκελα της ΕΡΤ «κινδυνεύει» το πολίτευμα μας.

Κι όπως γίνεται μετά το πέρασμα κάθε τυφώνα έτσι και μετά τον τυφώνα «Ραχήλ» μείναμε όλοι εμείς οι πολιτικά «άστεγοι» να αναρωτιόμαστε το γιατί και να αναζητάμε βοήθεια. Η μόνη που κατάφερε πάντως να επιβιώσει για μια ακόμη φορά ήταν η κυβέρνηση. Φρόντισε γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ με το «φιλί της ζωής» που της πρόσφερε και τα μέσα ενημέρωσης με την εικόνα της Ραχήλ στα κάγκελα να επισκιάζει την ουσία.

Ποια ουσία; Ότι γύρω μας γίνεται της πουτ@ν@ς το κάγκελο κι εμείς ασχοληθήκαμε πόσες μέρες με το κάγκελο της Ραχήλ…. Που κατά τον Πάγκαλο ήταν «μυτερό» και που κατά τον Άδωνι «ήταν πέραν πάσης προσδοκίας».

Πέραν πάσης προσδοκίας είναι η Βουλή που εκλέξαμε. Με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από μισητοί αντίπαλοι …να γίνονται συνέταιροι και συγκυβερνώντες.

Με μια Αριστερά της «ευθύνης» που τη μία είναι «κυβερνώσα» και την άλλη «απελθούσα».

Με μια Αριστερά εν δυνάμει κυβέρνηση που τη μία λέει άσπρο και την άλλη μαύρο και κάνει ότι μπορεί …για να μην κυβερνήσει.

Με μια τρίτη Αριστερά-την παραδοσιακή- συρρικνωμένη και σχεδόν ανύπαρκτη.

Με το τρίτο σε δύναμη εκλεγμένο κόμμα με τον ηγέτη της και δύο βουλευτές της προφυλακισμένους για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.

Με τον Μιχελογιαννάκη που εκλέχθηκε με το ΠΑΣΟΚ, είδε φως και μπήκε στη ΔΗΜΑΡ για να καταλήξει στον ΣΥΡΙΖΑ!

Με τον λαοπρόβλητο, πολυδιαφημισμένο και σικ βουλευτή της ΝΔ, Άρη Σπηλιωτόπουλο που έναν ολόκληρο χρόνο μετά τις εκλογές δεν είχε κάνει μία έστω ερώτηση στη Βουλή γιατί προφανώς δεν προβληματίζεται από τίποτα.

Με τον Μαρκόπουλο-πρώην της ΝΔ, πρώην των ΑΝΕΛ- να γυρίζει εκεί που έφτυνε.

Με τα αιτήματα για την άρση ασυλίας βουλευτών να πέφτουν πλέον «βροχή».

Με μια Βουλή «ε ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ»….Έφτασε ο κατεξοχήν παλιός «μάγκας» της Βουλής Μεϊμαράκης να μοιάζει Ουρσουλίνα μπροστά στους νέους.

Με 11 «ανεξάρτητους» βουλευτές που είτε τους έστειλε το κόμμα, είτε αποχώρησαν οικειοθελώς.

Και κυρίως με χιλιάδες αυτοκτονίες, χιλιάδες ανέργους, χιλιάδες καταστήματα με λουκέτα και τον κόσμο σε απόγνωση να παίρνει ρεύμα…με δανεικές μπαλαντέζες από τον γείτονα.

Μας πείραξε που η Ραχήλ καβάλησε τα κάγκελα; Οι υπόλοιποι που έχουν καβαλήσει τα καλάμια;

Φωτογραφία: Eurokinissi