Η ΟΕΒ καλεί τις συντεχνίες οικοδόμων σε διάλογο και μη υλοποίηση της 48ωρη απεργίας

Απογοήτευση και ανησυχία εκφράζει η Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων (ΟΕΒ) για την απόφαση των Συντεχνιών ΣΕΚ και ΠΕΟ για πραγματοποίηση 48ωρης απεργίας στην οικοδομική βιομηχανία.

Η ΟΕΒ σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «η εφαρμογή απεργιακών μέτρων δεν θα συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων, θα τα περιπλέξει και θα τα επιδεινώσει,

θα απομακρύνει τις προοπτικές ανάκαμψης και θα υποσκάψει την ενότητα εργολάβων και εργατοτεχνιτών».

Προσθέτει ότι «τα παράπονα των Συντεχνιών και τα προβλήματα που επισημαίνουν για διάφορα επί μέρους θέματα του κλάδου, είναι αδύνατο να προωθηθούν μέσα από την σύγκρουση αλλά μόνο με το διάλογο μπορούν να εξευρεθούν κοινά αποδεκτές  λύσεις που θα επαναφέρουν την ελπίδα για ανάκαμψη».

Αναφορά από την ΟΕΒ γίνεται στην Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδομών Κύπρου (ΟΣΕΟΚ) η οποία, σύμφωνα με την ΟΗΕ, «με σεβασμό αναπτύσσει τις θέσεις και απόψεις της και με επιχειρήματα τεκμηριώνει τις εισηγήσεις της, ενώ ταυτόχρονα, με κατανόηση ακούει τις συνδικαλιστικές θέσεις και μέσα από την σύνθεση των εκατέρωθεν προτάσεων, έχει καταγραφεί ουσιαστική πρόοδος στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται επί ένα τουλάχιστο χρόνο».

«Η επίτευξη συμφωνίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν είναι ούτε αδύνατη ούτε απομακρυσμένη» εκτιμά η ΟΕΒ και αναφέρει ότι «στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η ΟΕΒ καλεί τις συντεχνίες να επιστρέψουν το συντομότερο και να μην υλοποιήσουν τις απεργιακές εξαγγελίες».

Αναφέρει ότι «η ενότητα και η συνεργασία των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου, τώρα επιβάλλεται όσο ποτέ προηγουμένως».

«Τώρα, όσο ποτέ προηγουμένως μπορεί να γίνει από τον καθένα αντιληπτό ότι κοινή είναι η μοίρα εργοδοτών και εργοδοτουμένων», συνεχίζει η ΟΕΒ η οποία σημειώνει ότι η οικοδομική βιομηχανία «αλλά και ολόκληρος ο κατασκευαστικός κλάδος κατά τα τρία τελευταία χρόνια έχουν συρρικνωθεί σε πρωτοφανή βαθμό με σωρεία επιχειρήσεων είτε να έχουν αναστείλει τις δραστηριότητες τους είτε να βρίσκονται σε οριακό σημείο και παλεύουν καθημερινά για επιβίωση».

Καταλήγοντας, αναφέρει ότι «οι τραγικές συνέπειες του μαρασμού του τομέα αυτού, πλήττουν όχι μόνο τους εργολάβους και τους εργαζόμενους τους αλλά και την οικονομία του τόπου στην οποία είχε επί δεκαετίες σημαντική συνεισφορά».