J&J：Το μικρό milko και η Σία Λιαροπούλου

Jack and Jane, τόσο μακριά (όπως λέμε Μελβούρνη – Νέα Υόρκη) και όμως τόσο κοντά. Η ιστορία μιας δυνατής φιλίας ανάμεσα σε δύο τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, ένα γλυκό (όσο το χοτ – ντογκ σοκολάτας) και ταυτόχρονα πικρό (όσο το σκέτο τσάι earl grey) παραμύθι της πραγματικής ζωής…

Διαβάστε το πρώτο μέρος: Jack and Jane: Ο τρομακτικός νάνος

Το δαχτυλίδι των συναισθημάτων που είχε βρει στα δημητριακά ήταν

γκρι και σύμφωνα με τον πίνακα σήμαινε πως η Τζέιν ήταν σκεπτική, φιλόδοξη ή πεινασμένη. Οι μόνοι της φίλοι ήταν οι ήρωες του αγαπημένου της καρτούν. Δεν ήταν οι αυθεντικές φιγούρες που πούλαγαν στα μαγαζιά αλλά ψεύτικες που έφτιαχνε μόνη της από κοχύλια, σπόρους, κλωστές και κόκαλα κοτόπουλου που περίσσευαν από το δείπνο του Σαββάτου. Έφτιαχνε μόνη της όλα τα παιχνίδια και το αγαπημένο της ήταν τα «choco boxes». Κουτάκια από σοκολατάκια που αφού τα έψηνε στο φούρνο, τα φόραγε σαν κολιέ γύρω από το λαιμό της.

Ο πατέρας της, ο Νόελ Νόρμαν Ντικ, δούλευε σε εργοστάσιο και έβαζε τις κλωστές στα σακουλάκια τσαγιού με το πάτημα μόνο ενός κουμπιού. Η Τζέιν έλεγε στο σχολείο ότι μπορούσε να πάρει δωρεάν όσα σακουλάκια τσαγιού ήθελε. Το αγαπημένο της ήταν το «Εarl Grey». Της άρεσε να προφέρει το «Έρλ Γκρέι» και ήθελε κάποια μέρα να παντρευτεί κάποιον με το όνομα Έρλ Γκρέι. Θα ζούσαν σε ένα κάστρο στη Σκωτία, θα είχαν δυο παιδιά, δυο πάπιες και ένα σκύλο με προβλήματα όρασης που θα τον έλεγαν Κέβιν. Το χόμπι του πατέρα της ήταν να κάθεται στην αποθήκη πίνοντας baileys και να ταριχεύει πουλιά που έβρισκε στο δρόμο.

Η Τζέιν ευχόταν να περνούσε πιο πολύ χρόνο μαζί της παρά με τα νεκρά πουλιά. Ευχόταν ακόμα να είχε αδέρφια. Η μητέρα της, της είχε πει ότι ήταν ατύχημα. «Πως μπορούσε κάποιος να είναι ατύχημα», αναρωτιόταν συχνά; Ο παππούς της, Κώστας Τσαγγαρούλιας, της είχε εκμυστηρευτεί πως τα μωρά δεν έρχονται μόνα τους αλλά τα έβρισκαν οι μαμάδες στον πάτο της μπύρας τους. Ο παππούς της επίσης, μύριζε κρεμμύδι και ήταν μέλος της λέσχης χειμερινών κολυμβητών για 53 συναπτά χρόνια. Κολυμπούσε το χειμώνα για να νιώθει ζωντανός, κάτι που έκανε τις ρώγες του να σηκώνονται, όπως υποστήριζε. Πέθανε όμως πέρυσι στα 76 του και ο καλύτερος φίλος του, Κεν, έγραψε ένα ποίημα προς τιμή του, το οποίο πλέον κοσμεί τον τάφο του: « Born in a barn at the hills of Lamia, Kostas lived a long life and died of pneumonia» («Γεννημένος σε έναν αχυρώνα στους λόφους της Λαμία, ο Κώστας έζησε μια γεμάτη ζωή και πέθανε από πνευμονία»). Της έλειπε πολύ ο παππούς της και συχνά αναρωτιόταν γιατί είχε πιεί τόση αμμωνία.

Πολλά πράγματα μπέρδευαν τη Τζέιν. Ιδιαίτερα η μητέρα της, η Βέρα Τσαγγαρούλια Ντικ. Της φαινόταν ότι ήταν διαρκώς ζαλισμένη. Της Βέρας της άρεσε να ακούει στο ράδιο αγώνες κρίκετ καθώς έφτιαχνε γλυκά που έπρεπε κανείς να είναι τόσο απογοητευμένος από τη ζωή για να δοκιμάσει (και αυτό όταν δεν τα έβαζε στο πλυντήριο πιάτων αντί για το φούρνο). Το κύριο συστατικό τους (εκτός από τα ξεχασμένα τσιγάρα) ήταν το λικέρ κουμ κουάτ. Είχε πει στη Τζέιν