«Ε, όχι… Δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο η Ελλάδα»

Γράφει η ΑΡΤΖΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

«Παρ’ όλα αυτά υπάρχει κάτι που σας αρέσει ιδιαίτερα στην Ελλάδα και δεν το βρίσκετε αλλού;». «Δεν θα το έλεγα. Σε πολλές χώρες αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου. Η Ελλάδα, βεβαίως, είναι η πατρίδα μου και μερικά πράγματα με συγκινούν περισσότερο. Είναι, όμως, πράγματα απλά: η εξοχή, τα τοπία – και όχι απαραιτήτως οι παραλίες και η θάλασσα. Τα αναμενόμενα δηλαδή, αυτά που έχουμε ταυτίσει με

τον τουρισμό».
Αν γινόταν ένα γκάλοπ στους περαστικούς στο κέντρο της Αθήνας να μαντέψουν σε ποιον ανήκει η παραπάνω απάντηση, ο τελευταίος που θα έλεγαν –και αν– θα ήταν κάποιος που ασχολείται με τον Πολιτισμό σε πολύ καίριο πόστο. Αν πάλι η παραπάνω ερώτηση απευθυνόταν στους περαστικούς, οι περισσότεροι θα απαντούσαν χωρίς πολλή σκέψη τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική Ιστορία. Δηλαδή, θα ανέφεραν τον μοναδικό Παρθενώνα και ό,τι αυτός συμβολίζει για όλο τον κόσμο, τους Δελφούς και την Επίδαυρο.
Και μια που αναφερθήκαμε στο αρχαίο θέατρο, μας ήρθε στον νου το Φεστιβάλ Αθηνών και τη λαοθάλασσα που συρρέει από όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, για να παρακολουθήσουν παραστάσεις στο μοναδικής ακουστικής αρχαίο ελληνικό μνημείο που συνεχίζει δυόμισι χιλιάδες χρόνια τώρα να φιλοξενεί παραστάσεις που περιέχονται στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών. Διευθυντής εδώ και εφτά χρόνια του κορυφαίου πολιτιστικού θεσμού είναι ο Γιώργος Λούκος και, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται για όσους γνωρίζουν το τεράστιο βιογραφικό του σε πολιτιστικές σπουδές και αξιώματα παγκοσμίως, σ’ αυτόν ανήκει η παραπάνω απάντηση. Και, όμως, πολλοί που παρακολουθούν τα πράγματα στον πολιτισμό στην Ελλάδα, εδώ και χρόνια, θα κατέτειναν ότι μόνο οξύμωρο δεν είναι.
Γεγονότα αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο και για ό,τι στραβό βλέπουμε να συμβαίνει στον τομέα του Πολιτισμού είναι φυσικό επακόλουθο επιλογών που και αυτές, καθώς φαίνεται, μόνο τυχαίες δεν είναι.

Οι… ογκόλιθοι
Μια σύντομη ιστορική αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν είναι απαραίτητη πριν περάσουμε στα τελευταία γεγονότα. Θα περίμενε κανείς ότι πνευματικοί ογκόλιθοι επιλέγονται για καίριες θέσεις στο υπουργείο Πολιτισμού.
Ένας τέτοιος ογκόλιθος –κυρίως, όμως, ως προς τις σωματικές διαστάσεις– ήταν και ο Χρήστος Ζαχόπουλος. Είχε βουίξει το πανελλήνιο για την απόπειρα αυτοκτονίας που είχε κάνει την επομένη της αιφνιδιαστικής παραίτησής του, καθώς η ερωμένη του τον είχε απειλήσει ότι θα δημοσιεύσει το DVD στο οποίο είχε καταγράψει κρυφά τρυφερές στιγμές τους. Στιγμιότυπα των περιπτύξεων δημοσιεύτηκαν σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα την περίοδο εκείνη. Ο ογκόλιθος, λοιπόν, ήταν γγ Πολιτισμού.
Τη θέση αυτή δεν την κατέλαβε λόγω των τεράστιων πνευματικών προσόντων του –ένας καθηγητής μέσης εκπαίδευσης ήταν με κάποιο μεταπτυχιακό που έκανε ύστερα από χρόνια–, αλλά χάρη στην προσωπική του φιλία με τη γιατρέσσα, με σπουδές εξπρές, Νατάσα Καραμανλή. Έτσι, μόλις ο Κώστας Καραμανλής ανέλαβε τα ηνία της χώρας το 2004, φρόντισε και για τον καλό του φίλο. Ένας άλλος φίλος του