«Αναπτυξιακός και όχι εισπρακτικός νόμος για το γιότινγκ»

Στον ΧΑΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟ

Λίγο μετά την επανεκλογή του στη θέση του προέδρου της Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών (ΕΠΕΣΤ), το «Π» συνάντησε τον Αντώνη Στελλιάτο στη Μαρίνα Ζέας, για μια συζήτηση σχετικά με τον ρόλο της ΕΠΕΣΤ και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό γιότινγκ. Ο πρόεδρος της Ένωσης αναφέρθηκε στις ελλείψεις στις υποδομές των νησιών, καθώς και στο τι πρέπει να αλλάξουμε για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί στον τομέα του θαλάσσιου τουρισμού.

Τι ακριβώς είναι η ΕΠΕΣΤ, ποιος ο ρόλος της και πόσα μέλη είναι εγγεγραμμένα στο αρχείο της;
Η ΕΠΕΣΤ ιδρύθηκε

το 1974 και αριθμεί περίπου 3.000 μέλη σε ολόκληρη τη χώρα. Είναι η λιεζόν μεταξύ των πλοιοκτητών και των διαφόρων υπουργείων, των τοπικών αρχών και σε οτιδήποτε σχετίζεται με το επαγγελματικό τουριστικό σκάφος. Στην ΕΠΕΣΤ έχουμε από μηχανοκίνητα, ιστιοπλοϊκά μέχρι 20 μ. άνευ πληρώματος, καθώς και μηχανοκίνητα άνω των 20 μ. με πλήρωμα από 4 έως 24 άτομα. Ο ρόλος της Ένωσης δεν είναι ελεγκτικός, είναι προστατευτικός για τα μέλη και τα πλοία της, ώστε να μπορούν αυτά να λειτουργούν εύρυθμα. Προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να υπάρχει μια ανάπτυξη στον κλάδο μας, αλλά δυστυχώς η φετινή χρονιά είναι από τις χειρότερες, από τότε που θεσμοθετήθηκε το επαγγελματικό σκάφος.

Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο ελληνικό γιότινγκ;
Από το 2009 μέχρι και σήμερα, η κατάσταση που επικρατεί στα επαγγελματικά τουριστικά πλοία είναι το λιγότερο τραγική. Όλα ξεκίνησαν με το οικονομικό κραχ που προκλήθηκε το 2008 από την κατάρρευση της Lehman Brothers. Έκτοτε, ο θαλάσσιος τουρισμός άρχισε να ακολουθεί μια πτωτική πορεία. Πέρασαν τέσσερα χρόνια και αυτή η πτώση ακόμα συνεχίζεται, δίχως κανείς να ξέρει πού θα σταματήσει. Οι ναυλώσεις των επαγγελματικών τουριστικών πλοίων αυτήν τη στιγμή είναι ανύπαρκτες. Υπάρχει βέβαια ένα δείγμα ανάκαμψης για φέτος, σε σχέση πάντα με την προηγούμενη χρονιά των ιστιοπλοϊκών. Από την άλλη, όσον αφορά στα επανδρωμένα επαγγελματικά σκάφη, βρίσκονται προσκολλημένα στα περσινά και προπέρσινα απογοητευτικά επίπεδα.

Τι γίνεται με τις υποδομές στα ελληνικά νησιά; Είναι επαρκείς; Χρειάζεται να κατασκευαστούν περισσότερες μαρίνες;
Φυσικά και χρειάζονται έξτρα μαρίνες σε κάθε ελληνικό νησί. Τελευταία υπάρχει μια κινητικότητα από το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου με το σχέδιο «Νηρηίδες» για την αξιοποίηση αρκετών μαρινών, που πιστεύω πως θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Όμως, ακόμα κι αν γίνουν οι μαρίνες, για να γεμίσουν θα πρέπει να υπάρχει ένας σωστός φορολογικός νόμος. Διαφορετικά και τις τέλειες μαρίνες να κατασκευάσουμε, αν είναι να μένουν άδειες, ποιο το όφελος και ποιο το κέρδος της ελληνικής οικονομίας;

Για ποιους λόγους όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες σκαφών αναψυχής αναγκάζονται να ελλιμενίζουν τα σκάφη τους στις μαρίνες γειτονικών χωρών και όχι τις δικές μας; Πώς θα μπορούσε να αλλάξει αυτό; Επίσης, θα ήθελα να μας πείτε τι γνωρίζετε για την πώληση των μαρινών σε ξένους επενδυτές.
Σύμφωνα με την Ένωση Μαρινών Ελλάδος, το 28% των ελλιμενιζόμενων σκαφών στη χώρα μας, είτε είναι ιδιωτικά, είτε είναι επαγγελματικά, έχουν μεταβεί σε μαρίνες ανταγωνιστριών χωρών. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Εδώ δεν υπάρχει ένας σωστός φορολογικός νόμος ώστε να γνωρίζει ο καθένας που επισκέπτεται την Ελλάδα ή που έχει το σκάφος του εδώ, πόσο πληρώνει, τι πληρώνει και πού πληρώνει. Μόνο αν ψηφιστεί ένας σωστός νόμος για τη φορολόγηση των ιδιωτικών σκαφών, θα υπάρξει η ανάκαμψη του κλάδου και η επιστροφή των σκαφών που έχουν φύγει από τις ελληνικές μαρίνες. Ακούγονται έντονα διάφορα για την παραχώρηση ή την πώληση των ελληνικών μαρινών. Θα σας πω, όσον αφορά στις μαρίνες που γνωρίζω, ότι ο Σταύρος Κυριακούλης, που τυγχάνει να είναι και μέλος της Ενώσεώς μας, είναι ο άνθρωπος που παραχώρησε σε ξένους επενδυτές ένα ποσοστό από τις μετοχές που έχει στις μαρίνες Ζέας, Λευκάδας και Κέρκυρας. Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε, ωστόσο, ότι το μάνατζμεντ των μαρινών παραμένει στη δική του εταιρεία.

Το Ναυτικό Επιμελητήριο αισιοδοξεί πως ο νέος τρόπος φορολόγησης των σκαφών αναψυχής, μέσω της επιβολής του Τέλους Πλεύσης και Παραμονής, θα επαναφέρει πίσω στις δικές μας μαρίνες τα κότερα που προτίμησαν άλλες. Τι πιστεύετε;
Συμφωνώ απόλυτα με το Τέλος Πλεύσης που θέλει να επιβάλει η πολιτεία στα σκάφη. Πρέπει, όμως, να προσεχτεί ώστε να μην είναι υπέρογκα τα ποσά, αλλά ανάλογα με αυτά των χωρών που είναι ανταγωνιστικές με το ελληνικό γιότινγκ και ήδη έχουν το Τέλος αυτό. Τέτοιες χώρες είναι η Κροατία, το Μαυροβούνιο και η Τουρκία. Δεν μπορεί ένα επαγγελματικό σκάφος να πηγαίνει, για παράδειγμα, στην Κροατία και να πληρώνει 700 ευρώ τη βδομάδα απλά επειδή πλέει σε κροατικά ύδατα, ενώ κάποιος άλλος που έρχεται στην Ελλάδα για διακοπές να μην πληρώνει τίποτα! Είναι νομίζω μια πάρα πολύ σωστή κίνηση και η απόφαση της κυβέρνησης για την ψήφισή της βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Ας ελπίσουμε να τελεσφορήσει.

Γιατί δεν διαχωρίζονται τα επαγγελματικά από τα ιδιωτικά σκάφη; Γιατί συγχέονται οι επαγγελματίες που έχουν τουριστικά σκάφη προς εκμετάλλευση με τους «σκαφάτους» και εντέλει καταλήγουν όλοι οι πλοιοκτήτες να αποκαλούνται έτσι;
Θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεκαθαρίσει οριστικά ο διαχωρισμός ανάμεσα στα επαγγελματικά και τα ιδιωτικά σκάφη. Από το 2009 και μετά, έχουν γίνει πάρα πολλοί έλεγχοι, ίσως και εκατοντάδες, και άρα γνωρίζουν οι ελεγκτικές αρχές το τι ακριβώς συμβαίνει. Επιτέλους, πρέπει κάποια στιγμή να γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ του επαγγελματικού και του ιδιωτικού σκάφους, ώστε οι επαγγελματίες να μπορούν να δουλέψουν απρόσκοπτα. Εάν κατά τη διάρκεια των ελέγχων βρεθεί ότι κάποιος ή κάποιοι καταστρατήγησαν τον νόμο, ας επιβληθούν κυρώσεις. Μην ξεχνάμε πως όλα αυτά που γράφονται και μεταδίδονται από τα ΜΜΕ περί «σκαφάτων» διαβάζονται και προβάλλονται και στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να νομίζουν οι ξένοι πως το ελληνικό γιότινγκ είναι υπό διωγμό! Αυτό πρέπει να σταματήσει!

Τι θα πρέπει να αλλάξει για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και να αναβαθμιστεί ο τομέας του θαλάσσιου τουρισμού;
Τρία πράγματα! Πρώτον, πρέπει οπωσδήποτε να ανατραπεί το αρνητικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στο εξωτερικό για τη χώρα μας. Αυτό πιστεύω πως μπορεί να επιτευχθεί με την κατάλληλη μέριμνα από το υπουργείο Τουρισμού, το οποίο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η κα Κεφαλογιάννη έχει αρχίσει μια καμπάνια για να εμπεδώσουν οι ξένοι τουρίστες πως η Ελλάδα είναι ασφαλής και δεν είναι μια πτωχευμένη και ρημαγμένη χώρα. Δεν είναι δυνατόν να παίζονται σε όλα τα ΜΜΕ του εξωτερικού τα επεισόδια και οι φασαρίες που έγιναν στο κέντρο της Αθήνας ή οι συγκρούσεις των ΜΑΤ με τους κουκουλοφόρους. Αυτά γίνονται σε όλες τις δημοκρατικές πρωτεύουσες της Ευρώπης και του κόσμου. Γιατί, λοιπόν, να στοχοποιείται έτσι μόνο η Ελλάδα και να νομίζει ο υπόλοιπος κόσμος πως δεν είναι ασφαλής; Η Ελλάδα είναι το πλέον ασφαλές σημείο της Γης. Η Ελλάδα δεν είναι πτωχευμένη και μπορεί να προσφέρει στους ξένους που την επισκέπτονται πολλά, όπως τη φιλοξενία της, τη γαστρονομία της και την πολυνησία της. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι από μόνη της ένα θείο δώρο για τον θαλάσσιο τουρισμό και το γιότινγκ, με τα 4.000 και πλέον νησιά και τις βραχονησίδες της, τα 16.000 χλμ. ακτογραμμής και τα υψηλά ποσοστά ηλιοφάνειας που έχει! Όσο κλισέ κι αν έχει γίνει, όσο πολύ κι αν έχει ακουστεί, είναι πέρα για πέρα αληθινό: η θάλασσα και ο ήλιος της χώρας μας είναι μοναδικά σε όλο τον κόσμο κι αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς.
Δεύτερον, χρειάζεται μια εύστοχη διαφήμιση στο εξωτερικό, η οποία να «παίξει» σε όλα τα κανάλια, τα sites και τις ραδιοφωνικές συχνότητες, να προβληθεί σε όλους τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια και ν’ απαριθμεί τις ομορφιές της χώρας μας, εξηγώντας γιατί το “yachting in Greece” είναι τόσο δελεαστικό.
Τρίτον, να εγκριθεί τελικά από τη Βουλή το σχέδιο νόμου για το ελληνικό γιότινγκ που επεξεργαζόμαστε με τους εκάστοτε υπουργούς Ναυτιλίας τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια. Έφτασε ο καιρός πια να περάσει απ’ τη Βουλή αυτό το σχέδιο νόμου και να υπάρξει επιτέλους νόμος που θα είναι αναπτυξιακός και όχι φοροεισπρακτικός. Θεωρώ πως ο τουρισμός και η ναυτιλία είναι οι πυλώνες της ελληνικής οικονομίας. Γι’ αυτό και πρέπει να τα προσέξουμε και να δώσουμε έμφαση στον τουρισμό και ειδικά στο ελληνικό γιότινγκ, το οποίο πριν από την κρίση του 2008 συνεισέφερε στην οικονομία του κράτους το 3,7% από το συνολικό 18% που προσέφερε ολόκληρος ο τομέας του τουρισμού στο ΑΕΠ.
Είναι επιτακτική ανάγκη η ΕΠΕΣΤ, η Ένωση Μεσιτών Ελληνικών Σκαφών, η Ένωση Μαρινών Ελλάδος, η Ένωση Πληρωμάτων Επαγγελματικών και Ιδιωτικών Θαλαμηγών και η Ζώνη Περάματος να συσπειρωθούμε για να μπορέσουμε να βγάλουμε το ελληνικό γιότινγκ από την οικτρή εικόνα που παρουσιάζει. Είναι για το συμφέρον τόσο των ίδιων των εταιρειών όσο και της οικονομίας, καθώς και για να δείξουμε ότι η χώρα μας μπορεί να γίνει το κέντρο του παγκόσμιου γιότινγκ.

CHARTER YACHT SHOW: Η μεγάλη ευκαιρία
Για 12η συνεχή χρονιά, ο Πόρος θα φιλοξενήσει τον ερχόμενο Μάιο το Charter Yacht Show, τη μεγαλύτερη έκθεση θαλάσσιου τουρισμού στη χώρα μας. Πρόκειται για το ετήσιο ραντεβού πλοιοκτητών, πληρωμάτων και ναυλομεσιτών ή, όπως το λέει ο Αντώνης Στελλιάτος, το «ναυτικό σαλόνι».

Τι ακριβώς σημαίνει για τον θαλάσσιο τουρισμό μας το Charter Yacht Show;
Τα τελευταία 11 χρόνια, η ΕΠΕΣΤ διοργανώνει ανελλιπώς στον Πόρο το International Charter Yacht Show. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να πουλήσουμε το προϊόν μας, δηλαδή τα επαγγελματικά τουριστικά σκάφη, καθώς και να προωθήσουμε την Ελλάδα. Μέχρι τώρα, υπήρχε μια σχετική βοήθεια από το υπουργείο Τουρισμού, καθώς και από κάποιους άλλους φορείς. Φέτος, όμως, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι όλο και κάποια ανταπόκριση θα βρούμε, ώστε να μπορέσει να διοργανωθεί με επιτυχία το «σαλόνι», για το οποίο βέβαια ήδη έχουμε ανακοινώσει πως θα διεξαχθεί από τις 4 έως τις 8 Μαΐου. Είναι επιτακτική η ανάγκη να το διατηρήσουμε, καθώς μόλις τέσσερα Yacht Show γίνονται παγκοσμίως και αποτελεί μεγάλη τιμή και διαφήμιση το να διεξάγεται το ένα εξ αυτών στη χώρα μας. Μάλιστα, το δικό μας έχει κατορθώσει να θεωρείται το κορυφαίο Yacht Show και θα ήταν κρίμα να το «χάσουμε» και να πάει σε «ξένα χέρια». Όπως θέλουμε να βλέπουμε τις ελληνικές σημαίες να αρμενίζουν στο πέλαγός μας, όπως θέλουμε να διατηρούμε την κυριότητα των νησιών και των θαλασσών μας, έτσι θα έπρεπε να θέλουμε να διατηρήσουμε και την έκθεση αυτή. Ενημερωτικά, οι υπόλοιπες εκθέσεις γίνονται στην Τζένοα της Ιταλίας, στη Μαρμαρία της Τουρκίας και στην Αντίγκουα στην Καραϊβική, ωστόσο, επαναλαμβάνω ότι η δική μας έκθεση είναι αυτή που έχει φτάσει να είναι η κορυφαία όλα αυτά τα χρόνια.