Ελπίδα μας η Δικαιοσύνη

Τον πλούτο πολλοί μίσησαν, τη δόξα ουδείς… Όχι, να το ξαναδούμε λίγο, τη δόξα πολλοί μίσησαν, το χρήμα κανείς… Έτσι, ναι, καλύτερα ταιριάζει…
Έχουν περάσει χρόνια, πάνω-κάτω 40, που ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο φτερωτός γιατρός, έκανε όλους τους Έλληνες υπερήφανους, κερδίζοντας χρυσά μετάλλια στους στίβους, στην ευγενή άμιλλα. Γιατρός και από τους καλύτερους αθλητές της Ευρώπης. Δόξα, υπερηφάνεια και συγκινήσεις. Αυτά χάριζε εκείνα τα χρόνια σε όλους ο άξιος αυτός αθλητής.

Και τι εισέπραττε για όλα αυτά ο ίδιος; Δόξα, υπερηφάνεια, βεβαίως, την αγάπη και τον σεβασμό από όλους τους Έλληνες. Και το χρήμα; Αυτό ήρθε αργότερα, από την πολιτική. Υπουργός, υφυπουργός της Νέας Δημοκρατίας και δήμαρχος της Θεσσαλονίκης…
Πολλοί άνθρωποι, που αγωνιούσαν τότε μαζί του, στην κούρσα των 100μ, στα στάδια της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, κατάπληκτοι και εμβρόντητοι παρακολουθούν τη δίκη για υπεξαίρεση, γιατί ο φτερωτός γιατρός είχε μείνει στις καρδιές όλων. Πολλά τα λεφτά… Από τη δόξα στη ματαιοδοξία… Μακάρι να ήταν ένα κακό όνειρο, όμως, ο εισαγγελέας ήταν καταπέλτης. Ένοχος… ηθικός αυτουργός!
Μόνο έτσι μπορεί να σωθούμε. Να σωθεί ο τόπος! Όταν πάνε φυλακή όσοι, πολιτικοί και μη, έκλεψαν δημόσιο χρήμα. Οι επόμενοι θα φοβούνται να βαδίσουν στα ίδια μονοπάτια!
Από την άλλη, κάτι τελείως διαφορετικό, ένας συνάνθρωπός μας, ένας συμπολίτης μας, ένας νέος άνθρωπος 33 χρονών, έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο Βαγγέλης Σταμούλιας. Ποιος τον γνώριζε πριν βάλει τέλος στη ζωή του κατά αυτόν τον τρόπο; Oι δικοί του άνθρωποι, οι φίλοι του, οι συνάδελφοί του και κάποιοι φτωχοί άνεργοι άνθρωποι που πήγαινε ο Βαγγέλης και τους ένωνε το ρεύμα, όταν η ΔΕΗ τους έκανε διακοπή στην παροχή, γιατί δεν είχαν χρήματα να το πληρώσουν. Εργαζόταν στο Εθνικό Θέατρο ως συντηρητής-ηλεκτρολόγος. Συμμετείχε στις διαμαρτυρίες ενεργά, κατά του μνημονίου, και του ξεπουλήματος της χώρας. Συνελήφθη από τα ΜΑΤ σε μια τέτοια διαδήλωση, τον γονάτισαν, τον έσυραν στον δρόμο, του πέρασαν χειροπέδες και οδηγήθηκε στη ΓΑΔΑ για τα περαιτέρω… Ακολούθησε το αυτόφωρο και στη συνέχεια, τακτική δικάσιμος, για αντίσταση κατά της αρχής. Δεν τον γνώριζα προσωπικά τον Βαγγέλη, μου μίλησε μια φίλη μου και συνάδελφός του στο Εθνικό.
Ήταν ανήσυχος, όπως οφείλει να είναι κάθε νέος άνθρωπος. Ήταν αλληλέγγυος, όπως οφείλει να είναι κάθε άνθρωπος. Ήταν αγωνιστής, όπως οφείλουμε να είμαστε όλοι μας…
Οι νέες και οι νέοι είναι πλήρως απογοητευμένοι από όλους και όλα. Αδιέξοδα παντού… Απογοήτευση! Όσοι δεν αντέχουν φεύγουν και ψάχνουν την τύχη τους σε άλλες χώρες, ψάχνουν για άλλες πατρίδες. Άλλοι φεύγουν από τη ζωή.
Εν τω μεταξύ, οι πολιτικοί μας, στη Βουλή και όχι μόνο, αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, μαλλιοτραβιούνται και τσακώνονται, όπως στην παλιά ταινία «Τα κόκκινα φανάρια»! Η τελευταία ελπίδα αυτής της πατρίδας είναι η Δικαιοσύνη…