Η απεργία που έχτισε ένα λιμάνι…

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΖΙΑΜΠΑΚΑ

Στο προηγούμενο φύλλο αποκαλύψαμε πώς μια απεργία – σταθμός στην Ελλάδα του μνημονίου ήταν αρκετή για να σπάσει τα εμπόδια στα επιχειρηματικά σχέδια του Νίκου Μάνεση, βιομηχάνου της Χαλυβουργίας Ελλάδος, δίνοντάς του την ευκαιρία να θέσει τις βάσεις

για την κατασκευή ενός λιμανιού μπροστά από τις εγκαταστάσεις του. Με τον τρόπο αυτόν, ο βιομήχανος απέκτησε την πολυπόθητη άδεια σε μια συγκυρία όπου τα φώτα της δημοσιότητας εστίαζαν σε άλλη κατεύθυνση.
Για την πληρότητα της έρευνάς μας, προσπαθήσαμε να συλλέξουμε πληροφορίες και απόψεις από τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η προσπάθειά μας να επικοινωνήσουμε με τον δήμαρχο Ασπροπύργου, Νίκο Μελετίου, κράτησε τρεις εργάσιμες μέρες. Επικοινωνήσαμε με το γραφείο του τηλεφωνικά και μας ζητήθηκε να στείλουμε e-mail με τις ερωτήσεις για να μας απαντήσει ο πολυάσχολος δήμαρχος. Η απάντηση δεν ήρθε ποτέ, με το γραφείο του να επικαλείται από ταξίδια στο εξωτερικό, μέχρι «προβλήματα που έχουμε με το Ίντερνετ».
Το ζήτημα που θέλαμε να του θέσουμε είναι το θέμα των τελών. Μπορεί ο δήμαρχος να μην απάντησε, αλλά η υπεράσπιση για τα τέλη που δεν πληρώνονται ήρθε από την Ελένη Καταβάτη, γραμματέα της Γενικής Διεύθυνσης της Χαλυβουργίας Ελλάδος, η οποία μας είπε: «Πληρώνουμε πάρα πολλά χρήματα στον δήμο, όσον αφορά στο περιβαλλοντικό, και σχετικά με το λιμάνι εκεί έχει γίνει μια πολύ καλή περιβαλλοντική μελέτη. Θα γίνει ανάπλαση της παραλίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται με τις καινούργιες προδιαγραφές. Θα καθαριστεί ο αιγιαλός. Εκεί, όμως, πιστεύω ότι ο δήμαρχος έπεσε σε λάθος, όταν έκανε προσφυγή να μη γίνει το λιμάνι».

«Μαύρα» κάτω από το τραπέζι
Η έρευνα του «Π» δεν θα παρέλειπε να εστιάσει και στο θέμα των καταγγελιών και από τις δύο πλευρές, δηλαδή τόσο των απεργών, όσο και των απεργοσπαστών, σχετικά με τη μυστική χρηματοδότηση των δράσεών τους. Πρώτη ρωτήσαμε τη γραμματέα της Γενικής Διεύθυνσης της Χαλυβουργίας Ελλάδος, Ελένη Καταβάτη, τι έχει να πει απέναντι στις φωνές που κάνουν λόγο για έμμισθη απεργοσπασία: «Γιατί δεν το λέτε διαφορετικά; Ότι το ΠΑΜΕ πλήρωνε τον κόσμο αποδεδειγμένα κι έπαιρναν λεφτά για να είναι στην απεργία; Θα μπορούσε, λοιπόν, ο εργοδότης να έχει απεργοσπαστικό μηχανισμό από την πρώτη ώρα και δεν ήταν ανάγκη να πληρώσει εμένα που πρωτοστατούσα στην απεργία, αλλά να πλήρωνε κάποιους οι οποίοι ήταν μεταξύ των εργαζομένων, δούλευαν μαζί τους μέσα στον χώρο. Διότι, εγώ εργάζομαι κι εργαζόμουν μέσα στα γραφεία και ήταν πολύ δύσκολο ως γυναίκα, η μοναδική γυναίκα εδώ πέρα, να καταφέρω να μαζέψω όλον τον κόσμο μαζί μου. Η φωνή μου ήταν πολύ αδύναμη, ως γυναίκα, και δεν θα ήμουν καθόλου χρήσιμη στον βιομήχανο να πλήρωνε εμένα, θα ήταν πολύ λάθος κίνηση. Εάν με πλήρωνε, θα ήταν πολύ μεγάλη γκάφα του εργοδότη. Εγώ αν ήμουν εργοδότης, θα ξεκινούσα μέσα από την καρδιά των εργαζομένων» τονίζει η ίδια.
Την απάντησή της μεταφέραμε στον κ. Σιφωνιό, τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στη Χαλυβουργία, ο οποίος μας είπε με ψυχραιμία πως προφανώς και οι απεργοί χαλυβουργοί και οι οικογένειές τους στηρίζονταν υλικά και οικονομικά κατά τη διάρκεια της απεργίας, καθώς σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Η χρηματοδότηση, ωστόσο, δεν προερχόταν από το ΠΑΜΕ, αλλά από το ίδιο το Σωματείο. Επίσης, ο κ. Σιφωνιός πρόσθεσε τα εξής: «Πριν από την απεργία, η Καταβάτη είχε δεχθεί 10% μείωση σε μισθούς διοικητικών υπαλλήλων και διευθυντών. Και όταν ξεκίνησε η απεργία ήταν η πρώτη που σήκωσε το χέρι να φωνάξει “να απεργήσουμε”».
Όμως, η κ. Καταβάτη μας περιέγραψε πως «έπαιρναν 100 ευρώ την εβδομάδα όλοι όσοι συμμετείχαν στην απεργία. Όσοι δεν συμμετείχαν τους διαπόμπευαν από το μικρόφωνο και έλεγαν “η Ελένα Καταβάτη”, ας ξεκινήσω από εμένα, “η οποία είναι τσιράκι του Μάνεση, την οποία έχει στείλει ο Μάνεσης, δεν θα πάρει τα 100 ευρώ, δεν θα πάρει τα τρόφιμα”. Οι άνθρωποι εδώ γεμίζανε τα αυτοκίνητά τους με πάρα πολλά τρόφιμα και παίρνανε 400 ευρώ τον μήνα. Και οι απολυμένοι έπαιρναν την αποζημίωσή τους, το επίδομα του ΟΑΕΔ συν τα 400 ευρώ. Γιατί να δουλέψουν, εφόσον έπαιρναν πολύ περισσότερα χρήματα από ό,τι αν εργάζονταν;».
«Πιστεύω ότι ένα μικρό κόμμα βρήκε την ευκαιρία στην κατάλληλη συγκυρία να βγει στην επιφάνεια και να πει ότι εγώ ό,τι ώρα θέλω φέρνω τα πάνω – κάτω στην Ελλαδίτσα. Το ΠΑΜΕ ήθελε να δείξει ότι μπορεί να κάνει άνω – κάτω την Ελλάδα όποτε γουστάρει» πρόσθεσε σχετικά η κ. Καταβάτη. Η αλήθεια είναι πως ο κ. Σιφωνιός ήταν ο μόνος εγγεγραμμένος στο ΚΚΕ από τους απεργούς χαλυβουργούς. Στην απεργία συμμετείχαν και οργανωμένα στελέχη της ΔΑΚΕ, καθώς και υποστηρικτές του εθνικιστικού κόμματος.
Όταν ζητήσαμε την τοποθέτηση του κ. Σιφωνιού για τις καταγγελίες της «γραμματέως της Γενικής Διεύθυνσης», ο ίδιος αρχικά παραξενεύτηκε από την αναβάθμιση της κ. Καταβάτη, η οποία ήταν τηλεφωνήτρια τον καιρό της απεργίας! Στη συνέχεια, μας είπε πως υπήρχε «έμμισθος απεργοσπαστικός μηχανισμός, πληρώνονταν καλά για αυτή τη δουλειά. Πηγαίναμε και τους βλέπαμε και δουλεύανε στα γραφεία της Κηφισιάς (γραφεία θυγατρικής Green Steel). Πηγαίνανε και βάζανε βενζίνη στο βενζινάδικο και τους πλήρωνε τα καύσιμα η εργοδοσία».
Συνεχίζοντας τις καταγγελίες ο κ. Σιφωνιός, μας παρέπεμψε στην τοπική ΔΟΥ, όπου μέσω εκκαθαριστικού μπορεί να αποδειχθεί η έμμισθη σχέση απεργοσπαστών και εργοδοσίας, πράγμα που θα ήταν ενδιαφέρον αν το ερευνούσε ένας εισαγγελέας: «Εργάζονταν κανονικά και πληρώνονταν. Όταν τους ζητάμε τα παραστατικά, την κάρτα ανεργίας και το εκκαθαριστικό της εφορίας, καθώς εκεί φαίνεται ότι είχαν πληρωθεί, δεν τα υποβάλλει η διοίκηση του Σωματείου. Η πλειοψηφία των απεργοσπαστών ήταν διοικητικοί υπάλληλοι, δεν είχαν καμία σχέση με τους εργαζόμενους μέσα στη μονάδα παραγωγής, ούτε με το χαλυβουργείο, ούτε με το πλέγμα».

Η γυναίκα – κλειδί που έκανε άνω κάτω την απεργία
«Το ειδικό χρώμα στην απεργία το έδωσα εγώ προσωπικά τον Μάιο, καθώς αναγκάστηκα να πάω να επισκεφθώ τον Σαμαρά στη διακαναλική του στο Λαύριο. Αναγκάστηκα να πάω στον Σαμαρά και να ζητήσω βοήθεια» μας είπε λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνομιλία μας η Ελένη Καταβάτη. Η ίδια απασχόλησε την κοινή γνώμη τόσο με την παρέμβασή της κατά τη διάρκεια της διακαναλικής του υποψήφιου, τότε, πρωθυπουργού, όσο και με το γεγονός ότι ήταν μια γυναίκα που αντετίθετο απέναντι στους αγανακτισμένους και απείθαρχους χαλυβουργούς. Η αλήθεια είναι πως όταν συναντήσαμε τον κ. Σιφωνιό, καταλάβαμε πως πρόκειται για έναν σεμνό, λιτό και υπερήφανο εργαζόμενο και ψύχραιμο συνομιλητή. Η περίπτωση της κ. Καταβάτη μας φάνηκε ελαφρώς πιο ευέξαπτη. Από την κόντρα των δύο αντίθετων «φύλων», συγκρατήσαμε μια καταγγελία του κ. Σιφωνιού, σύμφωνα με την οποία η κ. Καταβάτη τον «απείλησε» τηλεφωνικά με τη γνωστή νεοελληνική έκφραση «ξέρεις ποια είμαι εγώ;».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κ. Καταβάτη απασχολεί τα ελληνικά ΜΜΕ. Κόρη τής κ. Καταβάτη ήταν η Πολυτίμη Γεωργά, η οποία κατηγορήθηκε για συμμετοχή στο «συνδικάτο του εγκλήματος». Η ίδια υποστήριζε πως «πλήρωνε τη σχέση της με τον Γιάννη Σκαφτούρο», ενώ η μητέρα της εμμέσως «απαρνήθηκε» την κόρη της Πολυτίμη ή Πωλίνα, λέγοντας πως «οι νομικές εμπλοκές της κόρης μου αφορούν την ίδια» (Εφ. «Επενδυτής», Αρ. φύλλου 15, 28-29/07/2012). Φήμες αναφέρουν πως μετά από αυτό το γεγονός, για το οποίο η Πωλίνα Γεωργά καταδικάστηκε με επταετή φυλάκιση, ο Μάνεσης μεσολάβησε για να μην πάει φυλακή, ωστόσο, κατά τη διάρκεια της απεργίας η καταδίκη της επεκτάθηκε στα δέκα χρόνια. Φήμες, επίσης, αναφέρουν πως η κ. Καταβάτη, εκτός του ότι κυκλοφορεί με μια αξιοζήλευτη Mercedes, έχει ένα βιος, ας πούμε, ανώτερο του μέσου Έλληνα. Το σίγουρο είναι πως ο πρωτοστάτης των απεργών χαλυβουργών, Γιώργος Σιφωνιός, επιλέγει να κινείται με συγκοινωνία…