Ορφάνεψε η «Ρωμιοσύνη»

Γεννήθηκε στη Μονεμβασιά την 1η Μαΐου 1909. Το 1934 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Τρακτέρ», ενώ ξεκίνησε να δημοσιεύει στον «Ριζοσπάστη» τη στήλη «Γράμματα για το Μέτωπο».

Την ίδια χρονιά γίνεται μέλος του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι τον θάνατό του. Το 1935 κυκλοφορούν οι «Πυραμίδες», το 1936 ο «Επιτάφιος» και το 1937 «Το τραγούδι της αδελφής μου».

Έλαβε ενεργά μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ κατά το χρονικό διάστημα 1948-1952 εξορίστηκε

σε διάφορα νησιά. Συγκεκριμένα συνελήφθη τον Ιούλιο του 1948 και εξορίστηκε στη Λήμνο, μετά στη Μακρόνησο (Μάιος 1949) και το 1950 στον Άγιο Ευστράτιο.

Ύστερα από την απελευθέρωσή του τον Αύγουστο του 1952 ήλθε στην Αθήνα και προσχώρησε στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύτηκε με την παιδίατρο Γαρυφαλιά (Φαλίτσα) Γεωργιάδη κι ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκε η -μοναδική- κόρη τους Ελευθερία (Έρη). Το 1956, τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος».

Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το έργο του.

Το 1968 προτάθηκε για το βραβείο Νομπέλ το οποίο δεν πήρε διότι θεωρήθηκε στρατευμένος ποιητής (ως μέλος του ΚΚΕ). Το 1975 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1977 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.

Ο Γιάννης Ρίτσος πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας πενήντα ανέκδοτες συλλογές ποιημάτων. Αμέσως μετά το θάνατό του εκδόθηκε η συλλογή με τον τίτλο «Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα» (1991).