Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΜΟΜΦΗΣ, ΑΛΛΑ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΝΟΙΞΕ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ…

Η πρόταση δυσπιστίας, ως αναμένονταν, απερρίφθη. Όμως η στήριξη στην κυβέρνηση μειώθηκε κατά μία ψήφο. Αυτή της Θεοδώρας Τζάκρη. Πλέον η δεδηλωμένη, από τις 179 ψήφους του Ιουνίου 2012, περιορίζεται στις 154 ψήφους.

Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι αρκετές για να υπάρχει κυβερνητική σταθερότητα. Όμως η κυβέρνηση δεν είναι μονοκομματική. Είναι συμμαχική. Και στο ΠΑΣΟΚ

Κατ’ αρχήν υπάρχει ο Γιώργος Παπανδρέου και οι τουλάχιστον 10 βουλευτές οι οποίοι θα τον ακολουθούσαν σε περίπτωση που αποφάσιζε να διαφοροποιήσει τη στάση του έναντι της κυβερνήσεως και της υφιστάμενης ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Υπάρχουν επίσης τρεις βουλευτές (Σκανδαλίδης, Κουτσούκος, Κασσής) οι οποίοι εκμηστηρεύονται ότι δύσκολα θα ψηφίσουν τον προϋπολογισμό. Υπάρχει επίσης ο εξ Αιτωλοακαρναρίας Θάνος Μωραΐτης, όστις καταψήφισε μεν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δήλωσε ότι η ψήφος του είναι ψήφος ανοχής και όχι στήριξης της κυβερνήσεως.

Και στο κόμμα της Ν.Δ. υπάρχουν αγκάθια. Μπορεί ο Κ. Καραμανλής και οι βουλευτές που «ελέγχει» να μην είναι διατεθειμένοι να ρίξουν την κυβέρνηση, όμως ενδέχεται σε κάποια κρίσιμα νομοθετήματα, με τα οποία διαφωνούν, να μην παράσχουν με τόση ευκολία την ψήφο τους. Ανάλογη θα είναι, όπως λέγεται, και η στάση της Ντόρας Μπακογιάννη.

Απρόβλεπτος είναι και ο Νικήτας Κακλαμάνης. Εχθές απουσίαζε από την ψηφοφορία. Η δικαιολογία ότι ήταν ασθενής δεν πείθει. Θα μπορούσε να έχει στείλει επιστολή με την οποίαν να δηλώνεται η στήριξή του στην κυβέρνηση. Δεν το έπραξε. Ίσως να είναι προάγγελος για κάποια μελλοντική του διαφοροποίηση. Ίσως να είναι «εκβιασμός» για να λάβει το χρίσμα του υποψήφιου δημάρχου για την Αθήνα. Πάντως σε περίπτωση που υλοποιήσει την απειλή του, ότι θα είναι υποψήφιος ακόμα κι αν δεν λάβει το χρίσμα, και διαγραφεί από τη Ν.Δ., η κυβερνητική πλειοψηφία θα περιοριστεί κατά μία ακόμη ψήφο.

Και βέβαια υπάρχουν και πολλοί άλλοι, και στα δύο κόμματα (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), οι οποίοι στηρίζουν την κυβέρνηση υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν, όπως έχουν διαβεβαιώσει Σαμαράς και Βενιζέλος, νέα μέτρα. Εξυπακούεται πως αν περάσει της τρόικας και έχουμε νέα μέτρα, δεν θα έχουμε κυβέρνηση. Ακόμα κι αν υπάρξουν βουλευτές από άλλα κόμματα (ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ) να τα ψηφίσουν δεν θα υπάρχει κοινοβουλευτική δεδηλωμένη ή θα πρέπει αυτή να οριστεί εκ νέου είτε με συμμετοχή και άλλων στην κυβέρνηση είτε με ψήφο ανοχής. Στην περίπτωση αυτή όμως μπαίνουμε σε «αχαρτογράφητα ύδατα» που δεν ξέρεις που θα σε βγάλουν.

Από αυτή την άποψη ο Τσίπρας έχασε μεν την ψηφοφορία στη Βουλή, κέρδισε όμως να δημιουργηθεί κερκόπορτα στην κυβερνητική συνοχή. Όσοι βουλευτές διαφωνούν πραγματικά, και όχι για τα μάτια των τηλεθεατών και των ψηφοφόρων τους, στη λήψη νέων μέτρων, έχουν το άλλοθι για να τα καταψηφίσουν. Καταψηφίζοντας την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κέρδισαν το δικαίωμα να αρνηθούν ψήφο μελλοντικά, χωρίς να κατηγορηθούν, σε επιλογές όπως για παράδειγμα ο φόρος επί των ακινήτων.

Εφεξής, θα είναι δύσκολο για την κυβέρνηση να θέτει το δίλημμα «είτε ψηφίζετε είτε πέφτει η κυβέρνηση». Καταψηφίζοντας την πρόταση δυσπιστίας απέδειξαν ότι δεν θέλουν να πέσει η κυβέρνηση. Άρα, νέα μέτρα για να περάσουν είναι δύσκολο ή θα πρέπει να υποστούν πολλές τροποποιήσεις για να γίνουν αποδεκτά. Οι βουλευτές – που μέχρι τώρα ήταν απλά υποστυλώματα των αποφάσεων του Μαξίμου ή της διαβούλευσης των ηγεσιών των δύο κομμάτων- αποκτούν ρόλο.

Αυτή είναι η δεύτερη ποιοτική διαφορά στην άσκηση εξουσίας που επιφέρει, ακόμα κι αν καταψηφίστηκε, η πρόταση δυσπιστίας. Πλέον, το παιχνίδι από τα κυβερνητικά και κομματικά γραφεία μεταφέρεται στα έδρανα του Κοινοβουλίου. Κι αυτό για μια κυβέρνηση εκτάκτων συνθηκών δεν είναι ευχάριστη εξέλιξη, αν λάβουμε υπόψη ότι το υπάρχον κοινοβουλευτικό δυναμικό μάλλον δεν είναι και το καλύτερο δυνατό των τελευταίων χρόνων ή για να το πούμε πιο κομψά: δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες που απαιτούν οι καιροί.

Τώρα λοιπόν αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση. Ο Σαμαράς κέρδισε τη «μάχη της μομφής», αλλά ο Τσίπρας κατάφερε να ανοίξει μια κερκόπορτα στην κυβερνητική συνοχή. Από την οποίαν, εκτός από την Θεοδώρα Τζάκρη, μπορούν -αν δεν ετοιμάζονται- να διαβούν κι άλλοι. Η «πόρτα εξόδου» βουλευτών της συμπολίτευσης που άνοιξε, ουσιαστικά είναι «κερκόπορτα» για να χαθεί η δεδηλωμένη.

Για να μπορέσει ο Σαμαράς να την κρατά κλειστή θα πρέπει ο Στουρνάρας, ο Μητσοτάκης, ο Βρούτσης και οι άλλοι υπουργοί να «βασανίσουν» πολλές από τις αποφάσεις και τα μέτρα που έχουν ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα. Κι αυτό δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι όταν μάλιστα οι εταίροι-δανειστές μας εμφανίζονται αποφασισμένοι να μεταθέσουν την ουσιαστική συζήτηση για το «ελληνικό πρόβλημα» για μετά τις ευρωεκλογές…