Νεο σκηνικο σε κυβερνηση και κομματα μετα την συμφωνια για τη δοση

Ρεπορτάζ : Γιώργος Κουβαράς
(απο τον Τύπο της Κυριακής)
Η απόφαση του Eurogroup για εκταμίευση της δόσης-μαμούθ των 44 δισ. ευρώ και η δρομολόγηση μιας λύσης που θα καταστήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος δημιουργούν νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση...
σταθεροποιείται και αποκτά χρονικό ορίζοντα που της επιτρέπει μακροπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ενισχύεται αποκτώντας χαρακτηριστικά εθνικού ηγέτη και η σχέση του με τους δύο κυβερνητικούς εταίρους περνάει σε φάση σχεδόν… ειδυλλιακή.

«Ο πολιτικός χρόνος που διανύθηκε μέσα σε μία εβδομάδα είναι περισσότερος από αυτόν που έχουμε διανύσει από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου μέχρι σήμερα», εκτιμά κορυφαίος υπουργός. «Το τελευταίο εξάμηνο χτίσαμε κάτι πολύ σημαντικό που θα κατέρρεε μέσα σε μία νύχτα, αν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά την περασμένη Δευτέρα το βράδυ στις Βρυξέλλες. Σήμερα, τα θεμέλια που βάλαμε με τόσο πολύ κόπο μάς δίνουν τη δυνατότητα να χτίσουμε όλοι μαζί μια νέα Ελλάδα. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά αξίζει τον κόπο».

Μιας και ο λόγος για χτίσιμο, εξηγείται το ότι ο πρωθυπουργός δίνει μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι συνεχίζουν ενωμένοι όλοι μαζί, και μάλιστα… «μπετόν αρμέ». Το νέο ξεκίνημα, για το οποίο κάνει λόγο σε όλες τις τελευταίες του τοποθετήσεις ο Αντώνης Σαμαράς, οδηγεί σε νέους πολιτικούς συσχετισμούς και ενδεχομένως και σε ανατροπές που θα δούμε να συντελούνται στο αμέσως προσεχές διάστημα. Ανατροπές που θα διαμορφώσουν τελικά το σκηνικό της νέας μεταπολίτευσης που βρίσκεται στο ξεκίνημά της.

Το λεγόμενο «ευρωπαϊκό μέτωπο» αποκτά σιγά σιγά χαρακτηριστικά που υπερβαίνουν τις παραδοσιακές κομματικές γραμμές. Η ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου που εκφράζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, από τα Δεξιά έως τις παρυφές της Αριστεράς, είναι αναπόφευκτη και βάζει ουσιαστικά τίτλους τέλους στο σκηνικό της μεταπολίτευσης. Η πρώτη μεγάλη αλλαγή, που μοιάζει να αποκτά μόνιμο χαρακτήρα, είναι το τέλος του δικομματισμού και η κουλτούρα συνεργασίας με στόχο την αποτελεσματική διακυβέρνηση του τόπου. Η αλλαγή αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία, αν αναλογιστεί κανείς ότι συνδέεται με το τέλος του πελατειακού κράτους και την υπέρβαση διαχωριστικών γραμμών που η κοινωνία τις είχε προ πολλού ξεπεράσει.

Ο Αντώνης Σαμαράς αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτό το νέο πολιτικό ξεκίνημα. Το επίπεδο της συνεργασίας του με τους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους (Βενιζέλο, Κουβέλη) αποτελεί έκπληξη για πολλούς, ενώ έκπληξη προκαλεί επίσης η στήριξή του ακόμη και από στελέχη που παραδοσιακά βρίσκονταν σε τροχιά σύγκρουσης με τη Ν.Δ. Οι πρώτες αυτές... εκπλήξεις προφανώς κρύβουν κι άλλες που θα τις δούμε στο αμέσως προσεχές μέλλον.

Με το ΠΑΣΟΚ να βιώνει με ιδιαίτερα τραυματικό τρόπο την κρίση και τη ΔΗΜ.ΑΡ. αμήχανη και άτολμη σε κρίσιμες στιγμές, η Ν.Δ., αν και φθαρμένη από τις ευθύνες πολλών χρόνων διακυβέρνησης που συνέβαλε στα σημερινά αδιέξοδα, παραμένει η κυρίαρχη πολιτική