Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς…

Του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΑΝΕΥΛΑΒΗ

«Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα/ Ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι/ Κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα/ Των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι… Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι/ Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι/ Λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι/ Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη
Κωστής Παλαμάς

Και

πλημμύρισε ο κόσμος τους δρόμους, εκείνες τις ημέρες, λέγοντας: 
«Μου φέρεστε μετά πολλής/φιλοφροσύνης ω Φυλλίς…» (Κ. Βάρναλης). Πάρτε τον μισθό μου. Και τη σύνταξη μου, πάρτε. Εδώ κινδυνεύει η πατρίς. Αυτά, λέτε, θα είναι τα τελευταία μέτρα. «Ας έλειπεν αυτός ο κόπος,/ίνα μη ήλπιζον ασκόπως… Αν και μου φαίνεσθε καλή/απήλπισα οριστικώς/ενώ ελπίζω διαρκώς» (Κ. Βάρναλης).
Και μαζεύτηκαν, εκείνες τις ημέρες, οι νταβατζήδες του λαού σε συμβούλιο. Και διαβουλεύτηκαν χωρίς να κοιτάζονται στα μάτια. Βαθιά μέσα τους το ήξεραν πως ήταν ένοχοι. Κι ας σφύριζαν αδιάφορα. «Τα ’νιωσαν πια τα βήματα των Ερινύων» (Κ. Καβάφης), που κραύγαζαν: Ένοχος. Ένοχος ψεύδους. Ένοχος εξαπάτησης. Ένοχος αδολεσχίας. Ένοχος ενώπιων του Κυρίου του Λαού σου.
Και συνεδρίασε το συμβούλιο των νταβατζήδων του λαού. Και απεφάνθησαν: «στους λίγους δοθήκεν η γη στα πληθ’ οι ουρανοί/ δεν ειν’ αξιότερο αγαθόν απ’ την υπομονή» (Κ. Βάρναλης). Και συνομολόγησαν και βγάλανε απόφαση: Ο γάιδαρος πετάει. Οι μισθοί και οι συντάξεις του λαού είναι όλεθρος για την κινδυνεύουσα πατρίδα. Οι φοροφυγάδες και οι κηφήνες είναι το μέλλον του κόσμου. Και άνοιξαν τα παράθυρα και ιπτάμενοι γάιδαροι σκορπίστηκαν στο συγκεντρωμένο πλήθος, μαζί με προκηρύξεις, που παρακινούσαν τον λαό να παίζει «Λόττο», «Πρώτο», «Στοίχημα», «Καζίνο», «Φρουτάκια» και να τζογάρει, μπας και δει άσπρη μέρα.
Και κατέβαινε, πάλι, ο λαός και τους φώναζε: «κλέφτες», «χαμόσυρτα, λερά σκουλήκια» (Κ. Βάρναλης). «Μπάσταρδοι, ψεύτες, κλέφτες, πόρνοι». (Κ. Παλαμάς) «Πολιτικατζήδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μουνούχοι…» (Γ. Σεφέρης).
Κι άρχισε να βροντάει και ν’ αστράφτει, καθώς εκείνοι οι πολίτες, που τους έλεγαν αλήτες, σκορπώντας τον μαζοχυλό, ωραίοι σαν Έλληνες, προχωρούσαν κραυγάζοντας:
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ! και ΔΙΚΑΙΗ ΤΙΜΩΡΙΑ των ένοχων.  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΔΙΚΑΙΗ ΤΙΜΩΡΙΑ των ληστών της πατρίδας. Των  φοροκλεφτών και φοροφυγάδων. Των ασεβών κολλυβιστάδων της ιεράς κιβωτού του άβατου όρους. Των βατεμένων χριστεμπόρων και των πνευματικών τους βατοπεδίων.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΔΙΚΑΙΗ τιμωρία των βουλιμικών, λαδιάρηδων πολιτικατζήδων και διαπλεκομένων αργυρωνήτων με τους χρυσοεωσφοράκους, ταις ευλογίαις της παναχράντου Ανγκέλας, ημών, Μερκελοζήμενς και όλων των οξαποδώ εξωχωρίων αλητών.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ.

*Σημείωση: Το καταπληκτικό άρθρο που μόλις διαβάσατε δημοσιεύθηκε και στο «ΧΡΗΜΑ», το οποίο όπως και εμείς τιμάται με άρθρα του κ. Ανευλαβή. Περιττή μεν, αναγκαία δε, είναι η σημείωση ότι ο κ. Ανευλαβής μας παραχωρεί άρθρα του ανιδιοτελώς.

Keywords
Τυχαία Θέματα