Οι τραπεζίτες παίζουν τους Νέρωνες καθώς η Ευρώπη καίγεται

Του Simon Jenkins

Την ώρα που η Ρώμη καίγονταν, ο Νέρων φορούσε τα καλά του και έπαιζε την λύρα του. Μετά έκαιγε και μερικούς Χριστιανούς στην πυρά, για να ζωντανέψει το γλέντι του. Ο λαός φορολογούνταν για να ικανοποιήσει τις υπερβολές του, αλλά αυτός τον ηρεμούσε προσφέροντάς του σαδιστικά θεάματα. Έβαζε τα λιοντάρια να τρώνε δούλους, ντυμένους με τομάρια ζώων. Και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Όταν αυτοκτόνησε, λέγεται πως είπε «ω, τι καλλιτέχνη χάνει ο κόσμος».

Μου αρέσουν οι Ολυμπιακοί, αλλά δυστυχώς τα ΜΜΕ παρέχουν μια ηλιθιώδη

κάλυψή τους. Ποτέ στο παρελθόν, το BBC, δεν τάισε τόσο εθνικιστικό όπιο στον βρετανικό λαό. Πρέπει άραγε να αγνοήσουμε την πυρκαγιά που μαίνεται, για όσο διάστημα διαρκούν οι αγώνες;

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, σε ένα μικρό νησί στις ακτές του Schleswig-Holstein, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Tim Geithner , και ο Γερμανός ομόλογός του Wolfgang Scauble, ρίχτηκαν με τα μούτρα στον άθλο της διάσωσης του ευρώ. Πρόκειται για έναν Μαραθώνιο που διεξάγεται σε πραγματικό χρόνο, και ταυτόχρονα, από τραπεζίτες και πολιτικούς της ΕΕ, κάθε δυο εβδομάδες.

Αυτό ξεκίνησε από το 2010, και με βάσει τα κατά καιρούς δημοσιεύματα, ότι καταστροφή θα μπορούσε να συμβεί, ήταν έτοιμη να συμβεί. Η Γερμανία μπορεί να αποφασίσει να μην σώσει την Ελλάδα, η Ισπανία μπορεί να χρειαστεί διάσωση, το ευρώ μπορεί να καταρρεύσει, κ.ο.κ.

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του περιοδικού Economist, η (για μια ακόμη φορά) επίσκεψη του José Manuel Barroso στην Αθήνα, μπορεί να σημαίνει ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Μπορεί και όχι…

Το ευρώ όλο καταρρέει, μας λένε, αν δεν παρθούν συγκεκριμένα μέτρα. Αυτά τα μέτρα δεν  πάρθηκαν, αλλά το ευρώ συνεχίζει να υπάρχει. Είναι κάτι  σαν το παραμύθι με τον «ψεύτη βοσκό».

Πρόσφατα, ο επικεφαλής της ΕΚΤ, η γερμανική ηγεσία, και η Ιταλία, τόνισαν ότι θα κάνουν τα πάντα για να σωθεί το νόμισμα. Όλοι βράζουν, αλλά το ευρώ παραμένει.
Το μόνο που άλλαξε είναι η γενικευμένη λιτότητα που καλύπτει την Ευρώπη, και που έχει σκοπό να σώσει τα δάνεια των τραπεζών, και να τις προστατέψει σε περίπτωση κάποιας χρεοκοπίας κράτους. Για να σωθεί όμως η ευρωζώνη, η Ευρώπη θα πρέπει να ζει σε μόνιμη ύφεση, με τις χώρες της Μεσογείου σε οικονομική σκλαβιά, για χάρη ενός υπερτιμημένου νομίσματος.

Η Ελλάδα, η Ιταλία, και η Ισπανία προορίζονται για επαρχίες της Β. Ευρώπης. Τις θέλουν να συγκλίνουν όλες σε μια πολιτική οικονομία, και η καθεμία να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις την Γερμανία. Επειδή κάτι τέτοιο αποκλείεται να γίνει, αυτό που τις περιμένει είναι η πενία, που θα ανακουφίζεται κάθε τόσο από απεγνωσμένες προσπάθειες διάσωσης από πλευράς Βρυξελλών και Βερολίνου.
Η διάσωση του ενιαίου νομίσματος στην παρούσα του μορφή σημαίνει πως το 1/5 του ισπανικού και ελληνικού πληθυσμού θα είναι στην ανεργία. Αυτή η πολιτική που ακολουθείται δεν κάνει τους εργαζόμενους πιο αποδοτικούς, αλλά τους κάνει να μην δουλεύουν. Πρόκειται για μια οικονομική επίθεση επί της κ