Νέο μέτωπο κατά της λιτότητας στην Ευρωζώνη

Η πολιτική διαχείρισης της κρίσης της Eυρωζώνης, έχει φτάσει σε σημείο καμπής.

Η συναίνεση του Βερολίνου, που είχε παίξει τον ρόλο της κατευθυντήριας γραμμής, άρχισε να λυγίζει υπό το βάρος ενός νέου άξονα των μεσογειακών χωρών.

Το αμερικανικό πακέτο ανάπτυξης ύψους $150 δισ που συμφωνήθηκε στη Ρώμη από τους ηγέτες των τεσσάρων ισχυρότερων οικονομιών της ευρωζώνης, αποτελεί την πρώτη ένδειξη αυτής της μετατόπισης.

Η τόνωση αυτή, που ισοδυναμεί με το 1% του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης, αποτελεί μια ρήξη με την έμφαση στην λιτότητα, που μέχρι σήμερα αποτελούσε το κύριο χαρακτηριστικό της διαχείρισης της κρίσης.

Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής ήρθε να επιβεβαιώσει αυτή την αλλαγή πορείας. Επιτρέποντας την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την απευθείας αγορά κρατικού χρέους από τον μηχανισμό EFSF, καθώς  και το διάδοχο σχήμα του ESM, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν ένα προληπτικό βήμα για να παράσχουν ανάσες στο οικονομικό σύστημα της Ιταλίας και της Ισπανίας, έτσι ώστε να εμποδιστεί ο αιμοβόρος κύκλος μεταξύ τραπεζικού και κρατικού χρέους.

Ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός της Ιταλίας  Mario Monti, που μάλλον οργάνωσε αυτήν την συμφωνία, ανακοίνωσε πως τώρα η χώρα του δεν χρειάζεται σωσίβιο. Ελπίζει πως η ύπαρξη και μόνο της συμφωνίας, θα αλλάξει τις εκτιμήσεις των επενδυτών σχετικά με την αξιοπιστία των ιταλικών δημόσιων και ιδιωτικών οικονομικών δεδομένων.

Αυτό ταιριάζει με κάτι που είπε πρόσφατα ένας ανώτερος αξιωματούχος της ΕΕ, ο οποίος  εξέφρασε την ελπίδα πως οι πιέσεις των αγορών θα χαλαρώσουν μόλις μπει στη θέση του ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης της κρίσης, ενώ οι αγορές θα διασφαλιστούν επιτέλους μετά από δυο χρόνια συνεχούς αβεβαιότητας. Και όπως πρόσθεσε, δεν χρειάζεται καν η άμεση εφαρμογή του σχεδίου, αφού η συμφωνία και μόνο αρκεί.

Για τη γερμανική όμως κυβέρνηση, η εν λόγω συμφωνία μειώνει την σιγουριά της διαπραγματευτικής της στρατηγικής. Οι παραχωρήσεις της καγκελαρίου σε σχέση με τον ESM έχουν προκαλέσει ερωτήματα για την αποσύνδεση της οικονομικής ανακούφισης των πληγεισών χωρών, από τους αυστηρούς όρους που μέχρι τώρα την συνόδευαν.

Κάποιοι μάλιστα στη Γερμανία άρχισαν να λένε πως η πολιτική αντιγράφει το ποδόσφαιρο: Η ήττα της εθνικής ποδοσφαίρου  της Γερμανίας αντανακλά την ήττα της Γερμανίας στην σύνοδο των Βρυξελλών.

Αυτή η αντίληψη  σημαίνει πως η Μέρκελ θα πρέπει τώρα να καθησυχάσει τις εσωτερικές ανησυχίες, αναφερόμενη στις προηγούμενες συμφωνίες που είχαν αυστηρούς όρους και προωθώντας το όραμά της για ακόμη πιο αποτελεσματική διακυβέρνηση της ευρωζώνης. Και στα δυο αυτά ζητήματα, η Γερμανία έχει να αντιμετωπίσει τώρα την αντίσταση της Γαλλίας.

Ο νέος πρόεδρος François Hollande στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στην υπόσχεση να αναστρέψει ακόμη και τις ελάχιστες μεταρρυθμίσεις που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχός του, επαναφέροντας και την ηλικία συνταξιοδότησης στα προ κρίσης επίπεδα.

Εν τω μεταξύ, η νέα γαλλική κυβέρνηση ήδη αύξησε το κατώτατο ημερομίσθ