Οι πέντε αποφάσεις που σήμαναν το τέλος του γαλλογερμανικού άξονα

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες με τις εντυπωσιακές πολιτικές αποφάσεις που έλαβαν την Παρασκευή τα ξημερώματα στις Βρυξέλλες έδωσαν μεγάλη ανάσα στην ευρωζώνη.

Οι αποφάσεις θα πρέπει τώρα να διευκρινιστούν και να καταστούν λειτουργικές από τους αρμόδιους, δηλαδή τους υπουργούς Οικονομικών, διαδικασία πάντα δύσκολη σε κοινοτικό επίπεδο, όπως έχει διδάξει το παρελθόν.

Οι αποφάσεις της Παρασκευής δεν οδηγούν σε αυτόματες λύσεις για την Ελλάδα,

ωστόσο δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα, ώστε τα προβλήματα να αντιμετωπιστούν με θαρραλέο τρόπο από τους Ευρωπαίους εταίρους, υπό την προϋπόθεση ότι από την πλευρά μας θα επιδείξουμε την ανάλογη σοβαρότητα με εποικοδομητικές προτάσεις και κυρίως με την τήρηση των συμφωνηθέντων.

Στο πλαίσιο αυτό, με εξαιρετικό ενδιαφέρον τόσο για την ευρωζώνη όσο και για την Ελλάδα αναμένεται η συνεδρίαση του Εurogroup την προσεχή Δευτέρα, που είναι και η τελευταία προγραμματισμένη πριν από τις θερινές διακοπές. Στη συνεδρίαση αυτή θα φανεί πόσο γρήγορα είναι διατεθειμένες να πάνε οι κυβερνήσεις στο εργοτάξιο που ξεκίνησε την Παρασκευή, καθώς και οι ακριβείς προθέσεις τους σε σχέση με τη χώρα μας.

Από το περιεχόμενο της πολιτικής δήλωσης που εξέδωσαν οι 17 ηγέτες της ευρωζώνης προκύπτουν πέντε αποφάσεις, ορισμένες σαφείς, άλλες χρειάζονται ερμηνεία και φυσικά όλες θέλουν πολλή δουλειά μέχρι να καταλήξουν σε δεσμευτικά νομικά κείμενα με χρονικό καταληκτικό ορίζοντα το τέλος του έτους.

Οι πέντε αποφάσεις που προκύπτουν από τη μαραθώνια αλλά και επεισοδιακή Σύνοδο της ευρωζώνης της Παρασκευής, που πιθανότατα σήμανε και το τέλος της κυριαρχίας του γαλλογερμανικού άξονα, τουλάχιστον με τη σκληρή μορφή που γνωρίσαμε τα τελευταία 2,5 χρόνια, ήταν οι εξής:

1. Η ανάθεση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα του ρόλου της εποπτείας των μεγάλων συστημικών ευρωπαϊκών τραπεζών.

2. Οι απευθείας ανακεφαλαιοποιήσεις, υπό προϋποθέσεις, των ευρωπαϊκών τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), δηλαδή το ταμείο διάσωσης που θα αρχίσει να λειτουργεί εντός του Ιουλίου.

3. Η μεταφορά, υπό προϋποθέσεις, στο ΕΜΣ του χρέους που φορτώθηκαν τα κράτη-μέλη για τη διάσωση τραπεζών τους.

4. Η κατάργηση του καθεστώτος του «προνομιακού πιστωτή» (εξοφλείται πρώτος σε περίπτωση χρεοκοπίας της χώρας) για τον ΕΜΣ στη διάσωση των ισπανικών τραπεζών, που σημαίνει ότι θα έχει το ίδιο καθεστώς στην αποπληρωμή των δανείων με τους ιδιώτες επενδυτές.

5. Η δυνατότητα αγοράς ομολόγων στη δευτερογενή αγορά από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) και τον ΕΜΣ, όταν ασκείται πίεση σε μία χώρα, υπό την προϋπόθεση ότι η εν λόγω χώρα τηρεί κατά γράμμα τις δημοσιονομικές της δεσμεύσεις.

Οι παραπάνω αποφάσεις θα πρέπει να διευκρινιστούν από το Εurogroup, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσουν τα απαραίτητα νομικά κείμενα και θα γίνουν οι τροποποιήσεις των υφιστάμενων κανονισμών.

Οι διαπραγματεύσεις θα είναι δύσκολες και μπορεί να πάρουν χρόνο, ωστόσο, επειδή στην Ε.Ε. ό,τι αποφασίζεται εφαρμόζετα