Ένα «απίθανο» σενάριο;

(Το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε)

 Φανταστείτε το εξής σενάριο: Μετά από μια νίκη του αριστερού  ΣΥΡΙΖΑ, η νέα ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει πως θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του μνημονίου με την τρόικα.

Φοβούμενοι μια ενδεχόμενη τραπεζική κατάρρευση, οι Έλληνες καταθέτες σπεύδουν προς την έξοδο. Αυτή τη φορά, η ΕΚΤ δεν έρχεται να τους σώσει, και οι τράπεζες της χώρας ξεμένουν από ρευστό. Η κυβέρνηση προχωρά σε ελέγχους κεφαλαίων, και στο τέλος αναγκάζεται να τυπώσει δραχμές, για να εξασφαλιστεί μια εσωτερική ρευστότητα.

Με την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, όλα τα βλέμματα στρέφονται προς την Ισπανία. Η Γερμανία και οι εταίροι της δεσμεύονται να κάνουν τα πάντα για να αποτραπεί ένα αντίστοιχο bank run εκεί. Η ισπανική κυβέρνηση εξαγγέλλει περαιτέρω δημοσιονομικές περικοπές, και μεταρρυθμίσεις. Με την βοήθεια χρηματοδότησης από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, η Ισπανία καταφέρνει να τα φέρει βόλτα, για μερικούς ακόμη μήνες.

Η ισπανική όμως οικονομία συνεχίζει την καθοδική της πορεία, και η ανεργία πιάνει το 30%. Οι διαδηλώσεις στους δρόμους εναντίον της λιτότητας οδηγούν τον πρωθυπουργό Mariano Rajoy στο να ζητήσει δημοψήφισμα. Οι ψηφοφόροι απορρίπτουν την πολιτική του, και η κυβέρνησή του αναγκάζεται σε παραίτηση. Ακολουθεί το χάος. Η Μέρκελ διακόπτει την βοήθεια προς την Μαδρίτη, ισχυριζόμενη πως οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί φορολογούμενοι δεν αντέχουν άλλο. Ακολουθούν ένα bank run, ένα κραχ, και μια έξοδος της Ισπανίας από το ευρώ.

Σε μια έκτακτη συνάντηση κορυφής, η Γερμανία, η Φιλανδία, η Αυστρία, και η Ολλανδία ανακοινώνουν πως θα συνεχίσουν με το ευρώ. Αυτή η απόφαση αυξάνει τις πιέσεις προς την Γαλλία, την Ιταλία, και τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ευρωζώνης.

Το ενδεχόμενο μερικής διάλυσης της νομισματικής ένωσης φαντάζει πιθανό, με αποτέλεσμα την διάχυση της κρίσης στην Ασία και στην Αμερική.

Το σενάριο συνεχίζεται στην Κίνα, όπου η εκεί ηγεσία αντιμετωπίζει την δική της κρίση. Η οικονομική επιβράδυνση προκαλεί κοινωνική αναστάτωση, και οι εξελίξεις στην Ευρώπη την τροφοδοτούν.

Με τις ευρωπαϊκές παραγγελίες προϊόντων να ακυρώνονται μαζικά, τα κινεζικά εργοστάσια ξεκινούν τις απολύσεις. Ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους διαμαρτυρόμενος, και ζητώντας, μεταξύ άλλων, την  τιμωρία των διεφθαρμένων κομματικών  αξιωματούχων.

Η κυβέρνηση του Πεκίνου αποφασίζει να μην ρισκάρει περαιτέρω χάος, και ανακοινώνει μια σειρά μέτρων με σκοπό την τόνωση της ανάπτυξης, και την καταπολέμηση της ανεργίας, συμπεριλαμβανομένων μέτρων άμεσης οικονομικής στήριξης των εξαγωγέων, και επέμβασης στις αγορές συναλλάγματος για να εξασθενήσει το κινεζικό νόμισμα.

Στην Αμερική, αναλαμβάνει ως νέος πρόεδρος ο Mitt Romney, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές επιτιθέμενος εναντίον του Barack Obama ως υπερβολικά χαλαρού απέναντι στην οικονομική στάση της Κίνας.

Η πιστωτική κρίση, οι φτηνές εισ