Εκλογές ΝΔ: Σε αναζήτηση ιδεολογικής ταυτότητας

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα όσα λένε ή γράφουν οι υποψήφιοι πρόεδροι της ΝΔ θα διαπιστώσει πολλά σχετικά με το που πάει το κόμμα. Ποιες είναι οι προοπτικές του και τι θέλουν τελικά να κάνουν στο χώρο της κεντροδεξιάς που έχει μείνει «ορφανός» από τότε που αποχώρησε ο Σαμαράς.

Πλην του Μεϊμαράκη που δοξάζεται κρυπτόμενος, αποφεύγει να εμφανιστεί και ποντάρει πάνω στις δάφνες του μεταβατικού, οι υπόλοιποι

δίνουν μια εικόνα για το τι «παίζεται» στη ΝΔ. Κατ’ αρχάς, ευτυχώς κατάλαβαν ότι ο εμφύλιος πόλεμος θα κάνει κακό στο κόμμα και δεν θα ευνοήσει κανέναν. Έτσι κανείς δεν επιτίθεται πλέον στον άλλον με την ίδια ένταση, και κυρίως ο Τζιτζικώστας που το είχε παρακάνει τις τελευταίες ημέρες. Κατάλαβε ότι με το να ασχημονεί σε βάρος πρώην πρωθυπουργών ή άλλων στελεχών δεν τον κάνει αρεστό, τον κάνει δυσάρεστο και διχαστικό για το κόμμα. Έτσι αποφάσισε να το παίξει κι αυτός ενωτικός, μετριοπαθής και να διακηρύξει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό τον οποίο θέλει να υπηρετεί και η ΝΔ. Το μοντέλο "που προνοεί για τον αδύναμο, όχι ως φιλανθρωπία, αλλά ως αναγκαία προϋπόθεση για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών", είπε από τη Λαμία, προφανώς γιατί του είπαν ότι ο… μεσαίος χώρος ή αν μοιάσει στον Τσίπρα και μιλήσει για νοικοκυραίους, για ταύτιση με την κοινωνία και άλλα πομπώδη, θα κερδίσει πόντους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει διακηρύξει κι αυτός πόσο μετριοπαθής είναι και πώς θα κάνει μια ΝΔ μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη.

Και οι δύο τους βεβαίως, και κυρίως ο Μεϊμαράκης, πλην των τυπικών καλών λόγων για τον Σαμαρά, έτσι για τα μάτια του κόσμου, δεν έχουν κάνει οτιδήποτε για να υπερασπιστούν την κυβέρνηση της ΝΔ.

Ο μοναδικός που στήριξε εκείνη την περίοδο ήταν ο Άδωνις ο οποίος είπε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά άφησε μια χώρα που έβγαινε από την κρίση.

Σε γενικές γραμμές οι υποψήφιοι κάνουν μια προσπάθεια να ρίξουν τους τόνους, να εμφανιστούν… μεσαιοχωρίτες, να προσελκύσουν το κοινό που πήγε προς τα Αριστερά και να διακηρύξουν την πίστη τους στον φιλελευθερισμό.

Όμως, είναι εμφανής η αμηχανία της προεκλογικής περιόδου. Η Νέα Δημοκρατία με τη διαδικασία της εκλογής προέδρου έκανε ένα λάθος. Κι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από το ότι πρώτα πάει να εκλέξει πρόεδρο και μετά να αποκτήσει ιδεολογική ταυτότητα. Η λογική του κάβουρα που πάει στραβά και τελικά πέφτει σε τοίχο. Η ΝΔ έπρεπε πρώτα να πάει σε συνέδριο επανίδρυσης και μετά να ακολουθήσει τη διαδικασία της εκλογής προέδρου από το λαό. Αφού πρώτα οι σύνεδροι αποφάσιζαν για την ιδεολογική πλατφόρμα που θα ήθελαν να κυριαρχεί στη ΝΔ. Διότι όταν ο ένας λέει ότι είναι δεξιός καθαρός, ο άλλος κοινωνιστής, ο τρίτος φιλελεύθερος και ο τέταρτος, ο Μεϊμαράκης απλώς… Μεϊμαράκης, τότε δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά. Και είναι λάθος όλη αυτή η συζήτηση. Η Νέα Δημοκρατία ήταν και είναι ένα δεξιό, φιλο-ευρωπαϊκό κόμμα που δεν θα έπρεπε να ανέχεται το βόλεμα, το ρουσφέτι, τη ρεμούλα, την απουσία κοινωνικής δικαιοσύνης. Όταν έχασε όλα αυτά έχασε και την ταυτότητά της.

Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν, ή όπως αλλιώς θα λέγεται το κόμμα, πρέπει πρώτα να αποκτήσει ιδεολογική ταυτότητα και μετά αρχηγό που θα την υπηρετήσει. Πρέπει να συνθέσει το παρελθόν με το μέλλον και να φτιάξει μια νέα παράταξη που θα έχει δύο βασικά σημεία που ξεχνάμε όλοι: Δεν θα ντρέπονται οι οπαδοί της να λένε ότι είναι δεξιοί και δεν θα αισθάνονται κόμπλεξ απέναντι στην ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς.

Και δεύτερον, δεν θα φοβάται ούτε θα ντρέπεται να πει ότι είναι και φιλελεύθερο κόμμα που υπηρετεί τις αξίες μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς που δεν έχει σχέση ούτε με ακροδεξιούς ρατσιστές ούτε με κεντρώους και γιαλαντζί αριστερούς.

Επομένως, όπως δεν κάνουν τα ράσα τον παπά έτσι δεν κάνει και ο αρχηγός τη ΝΔ. Όποιος κι αν εκλεγεί θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα σχετικά με το που πρέπει να κοιτάζει το κόμμα. Κάτι που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και μήνες.

Διαβάστε περισσότερα