Απομακρύνεται το ενδεχόμενο επίθεσης κατά του Ιράν

Οι πρόσφατες αλλαγές στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό του Ιράν, καθιστούν πλέον απίθανη μια στρατιωτική επέμβαση εναντίον του από πλευράς ΗΠΑ και Ισραήλ. Η θέση του δεύτερου απέναντι στο Ιράν είναι μια θέση διεθνούς απομόνωσης.

Από την εποχή του 1979 έχουμε να δούμε τόση ένταση μεταξύ Αμερικής και Ιράν. Η τότε κρίση των ομήρων, την οποία χειρίστηκε με αποτυχία ο πρόεδρος Κάρτερ, είχε να κάνει με παρασκηνιακές κόντρες του Ayatollah Khomeini και των Μουλάδων εναντίον της μεταβατικής

κυβέρνησης του Mehdi Bazargan, που ήθελε να διατηρηθούν οι καλές σχέσεις της χώρας του με τον έξω κόσμο.

Η τότε κρίση ενίσχυσε τους σκληροπυρηνικούς και αποξένωσε τους κοσμικούς που είχαν στηρίξει την επανάσταση. Το Ιράν δεν διαθέτει πολιτικά κόμματα, οπότε όλες οι πολιτικές τριβές και κόντρες, παρουσιάζονται ως παιχνίδια ισχύος και επιρροής μεταξύ διάφορων ρευμάτων και τάσεων μέσα στην ηγετική ομάδα.

Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε αρκετά τέτοια «παιχνίδια» μεταξύ δυο μετώπων, ένα που στηρίζει τον πρόεδρο Αhmadinejad, και ένα άλλο, αποτελούμενο από κληρικούς, που υποστηρίζει τον υπέρτατο ηγέτη Ayatollah Khamanei.

Οι τελευταίες εκλογές έδωσαν το προβάδισμα στους κληρικούς. Ο Ahmadinejad, η θητεία του οποίου τελειώνει σε λίγο, μάλλον θα αντικατασταθεί. Το Ιράν οδεύει προς περισσότερο αυταρχισμό, αντί του λαϊκισμού που κυριαρχεί τελευταία. Ο δε Khamanei εκπροσωπεί το πνεύμα της ισλαμικής επανάστασης, και είναι από τους βασικούς υπέρμαχους της απόκτησης πυρηνικών δυνατοτήτων. Διαθέτει  την εξουσία, και την απαραίτητη ισχύ, ώστε να ξεκινήσει σοβαρές διαπραγματεύσεις με την Δύση αναφορικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Ο Khamanei είναι σήμερα ο πιο ισχυρός άνδρας της χώρας. Διατηρεί το αξίωμα του υπέρτατου ηγέτη από το 1989, και αποτελεί το σύμβολο της επανάστασης.

Η νεοεκλεγείσα εθνική συνέλευση θα του δώσει ακόμη περισσότερη εξουσία, και στο μέλλον η θέση του προέδρου μάλλον θα αποδυναμωθεί, με την εκτελεστική και δικαστική εξουσία στα χέρια του υπέρτατου ηγέτη. Υπάρχουν φήμες που θέλουν τον Khamanei να προετοιμάζει για διάδοχό του τον γιο του Mojtaba.

Όσον αφορά στο πυρηνικό πρόγραμμα, οι νέες ανακατατάξεις θα διευκολύνουν τις διεθνείς διαπραγματεύσεις. Η νίκη του απολυταρχικού Khamanei επί του λαϊκιστή Ahmadinejad σηματοδοτεί ένα πιο προβλέψιμο και πιο σταθερό Ιράν. Αυτό είναι καλό για την Δύση, και για το Ισραήλ.

Από την άλλη, το Ισραήλ έχει απομονωθεί, εξαιτίας του ζήλου του να επιτεθεί στην Τεχεράνη. Ο Netanyahu προσπαθεί να μας πείσει ότι κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο. Θεωρεί ως ιερή  υποχρέωση του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του εναντίον των ιρανικών πυρηνικών βλέψεων. Ο πρόεδρος Ομπάμα όμως, συνεχίζει να πιστεύει την δύναμη των διαπραγματεύσεων. Το μήνυμα του Λευκού Οίκου είναι ξεκάθαρο: Αν επιτεθεί το Ισραήλ, θα το κάνει από μόνο του. Οι ΗΠΑ δεν θα συμμετέχουν.

Στο Ισραήλ, μια πρόσφατη δημοσκόπηση της εφημερίδας Ha’aretz, δείχνει πως ο λαός της χώρας δεν εμπιστεύεται τον πολεμοκάπηλο πρωθυπουργό του. Το 58%