Αλήθειες που δεν λέει κανείς!

Οι διαπιστώσεις

Στον παρακάτω πίνακα 1 φαίνεται η πορεία του Δημόσιου Χρέους της χώρας από το 1970 έως τις μέρες μας. Ο αναγνώστης που θα τον μελετήσει προσεκτικά είμαι σίγουρος ότι θα καταλήξει σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Αυτό που είναι όμως γενικά παραδεκτό είναι πως όταν το 2008 η παγκόσμια κρίση μας χτυπούσε την πόρτα, κανείς σχεδόν δεν είπε στον Ελληνικό Λαό την απλή αλήθεια: πως η κρίση αυτή θα μας χτυπούσε άσχημα και κυρίως θα μας τυραννούσε μακροχρόνια. Και αυτό ήταν εύκολο να το συμπεράνει κανείς λόγω των τεράστιων δομικών αδυναμιών της Ελληνικής οικονομίας που η παγκόσμια κρίση

έφερε δραματικά στο φως αλλά επίσης και λόγω του γεγονότος πως οι απαραίτητες διαρθρωτικές και δομικές αλλαγές στο Ελληνικό Οικονομικό Μοντέλο Ανάπτυξης θα ήταν δυσχερέστερες σε περίοδο παγκόσμιας ύφεσης παρά σε περίοδο ανάπτυξης.

Πίνακας 1: Το Δημόσιο Χρέος της Χώρας 1970 - 2010

Το Ελληνικό Μοντέλο Ανάπτυξης ήταν πράγματι στρεβλό, κρατικοδίαιτο και θνησιγενές στη βάση του. Το γεγονός πως αυτή η βάση υπήρξαν η κατανάλωση, η οικοδομή (κυρίως ιδιωτική κατοικία) και ο τραπεζικός δανεισμός, οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην τελική εξάντληση της όποιας δυναμικής του με την παραμικρή εξωτερική δυσκολία. Και η παγκόσμια κρίση – με συνέπεια τον περιορισμό έως εξαφανίσεως – του εξωτερικού δανεισμού πράγματι σηματοδότησε στις αρχές του 2010 το τέλος του. Συνέπεια αυτής της απότομης κατάρρευσης του Ελληνικού Μοντέλου Ανάπτυξης, υπήρξε η ραγδαία επιδείνωση όλων τω μεγεθών της Ελληνικής Οικονομίας: Απασχόληση, μισθοί, ΑΕΠ, κλπ. όπως φαίνεται στον πίνακα 2 που ακολουθεί. Αυτή η επιδείνωση έγινε αντιληπτή ως Αρμαγεδδών στην Ελληνική Κοινωνία λόγω του σύντομου διαστήματος μέσα στο οποίο συνέβη αλλά και λόγω της έντασής της. Αυτά τα δύο ήταν συνέπειες αφενός της επιβολής εκ μέρους των «εταίρων» μας «σφιχτών» και αυστηρών ως προς τους στόχους μνημονίων, αφετέρου της επιλογής των Ελληνικών Κυβερνήσεων (κυρίως του ΓΑΠ) να εφαρμόσουν επιλεκτικά και καταστροφικά μέτρα άμεσης απόδοσης όπως οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση των έμμεσων φόρων, επιβολή χαρατσιών, οριζόντια αύξηση της φορολογίας μέσω μείωσης του αφορολόγητου, περικοπής των φοροαπαλλαγών και άδικης αύξησης των αντικειμενικών κριτηρίων, περικοπή των δημόσιων επενδύσεων, κλπ. Δυστυχώς, καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει αναλάβει δράση στην κατεύθυνση των δομικών και διαρθρωτικών αλλαγών που είναι απαραίτητες καθώς και σε στοχευμένη μείωση των δημόσιων δαπανών. Συνέπεια αυτής της αδράνειας των κυβερνόντων αλλά και της πίεσης των μνημονίων των «εταίρων», ήταν η παρατεταμένη και εντεινόμενη ύφεση που πλήττει την Ελληνική Κοινωνία απειλώντας να την οδηγήσει στη διάλυση.

Πίνακας 2: Βασικά Οικονομικά Μεγέθη της Χώρας τα τελευταία 30 χρόνια

Η ταμπακιέρα

Ας δούμε που βρισκόμαστε σήμερα και κατά πόσον μπορούμε να ελπίζουμε σύντομα σε Ανάπτυξη.

Η Πατρίδα μας θα έχει το 2012 πρωτογενές έλλειμμα αρκετών δις ευρώ (ακόμη δεν