Ανακαλύπτοντας τα μυστικά του παιχνιδιού...

...χωρίς, όμως, internet και guides.

Ο Λευτέρης παίζει παιχνίδια από πολύ μικρός. Κάποτε, σε ένα παιχνίδι, χρειάστηκε να βάλει ένα σκύλο στην τσέπη του και να τον “χρησιμοποιήσει” σε ένα σωρό από παλιόχαρτα, ώστε αυτός να βρει το κομμάτι ενός χάρτη θησαυρού. Ο εν λόγω γρίφος ήταν τόσο παράλογος, που ο Λευτέρης έσπαγε το κεφάλι του για μέρες και μέρες. Είχε κολλήσει στο παιχνίδι και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Στενοχωριόταν, γιατί έπρεπε να το παρατήσει και δεν το ήθελε - το παιχνίδι του άρεσε πολύ! Νωρίτερα

είχε ανακαλύψει πώς να νικήσει σε μονομαχία ποτού ένα διάσημο πειρατή και πώς να αποκτήσει πρόσβαση στην κακόφημη λέσχη τζόγου ενός νησιού. Είχε νιώσει πολύ ικανοποιημένος με τις ικανότητές του, έχοντας κάνει όλα αυτά και πίστευε ότι ήταν μεγάλο κρίμα να παρατήσει το όμορφο παιχνίδι για έναν γρίφο που ήταν παράλογος.

Για καλή του τύχη, όμως, κάποιος δημοσίευσε ένα... ποιηματάκι στο πάλαι ποτέ κραταιό Pixel, το περιοδικό που διάβαζαν σχεδόν όλοι φίλοι των ηλεκτρονικών παιχνιδιών την εποχή εκείνη. Στο ποίημα αυτό, ο αποστολέας περιέγραφε τη λύση του γρίφου που βασάνιζε τον Λευτέρη τόσες μέρες. Αυτός ξεκόλλησε κι απόλαυσε το παιχνίδι. Σκέφτηκε, έτσι, ότι καλό θα ήταν μαζί με κάθε παιχνίδι να έπρεπε να δημοσιεύονται κι οι λύσεις του, όπως συνέβαινε και με τα βιβλία των μαθηματικών και της φυσικής στο σχολείο του. Όμως οι κακοί και τσαπατσούληδες προγραμματιστές δεν το έκαναν από προφανή τεμπελιά. Υπήρχαν στιγμές όμως που του άρεσε να νιώθει την έκπληξη της ανακάλυψης!

Ακόμα θυμάται πώς ένιωσε όταν πάτησε το πλήκτρο του άλματος, καθώς είχε αρπάξει έναν αντίπαλο με τον Haggar. Το είχε κάνει κατά λάθος, όμως ο εύσωμος χαρακτήρας ανταποκρίθηκε στην εντολή του! Πήδηξε ψηλά, έχοντας γραπωμένο το θύμα του και το ισοπέδωσε εντυπωσιακά και τελεσίδικα με μια περίτεχνη λαβή. Ανάλογα είχε εκπλαγεί κι όταν είδε κάποιον να εκτελεί κατά τύχη το Yoga Flame - μια κίνηση που κανένας δεν είχε ξανασυναντήσει. Αναρωτιόταν μήπως υπήρχαν άνθρωποι που είχαν πρόσβαση σε όλες αυτές τις ειδικές κινήσεις. Μήπως τις είχαν κάπου γραμμένες και ήξεραν πώς να τις κάνουν, αντί να προσπαθούν στην τύχη και εισάγοντας στο περίπου τις εντολές που έμοιαζαν να συμπίπτουν με αυτές της προηγούμενης φοράς. Σκέφτηκε, τότε, ότι κάτι τέτοιο ήταν μάλλον αδύνατον.

Τώρα όμως, μιλώντας για όλα αυτά τα πράγματα μπροστά στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας απεξάρτησης, κατάλαβε πόσο λάθος έκανε. Είδε, με την πάροδο των χρόνων, οδηγούς και “λυσάρια” να βγαίνουν για κάθε είδους παιχνίδι. Από ένα σημείο και μετά, το internet έγινε τόσο φτηνό και προσβάσιμο, που μπορούσε κανείς να βρει όποια λύση και όποιον οδηγό επιθυμούσε πολύ εύκολα και άμεσα. Τότε ήταν, όμως, που άρχισε να χάνει την μαγεία της ανακάλυψης. Η ζυγαριά έγειρε προς την “ευκολία του παίκτη” τινάζοντας ψηλά την εν λόγω μαγεία. Τόσο ψηλά και τόσο δυνατά, που την έριξε από τη ζυγαριά, την κατέστησε πλέον άκυρη. Με τη μαγεία αυτή να περνάει στο background του gameplay, πολλά παιχνίδια άλλαξαν ενώ άλλα εξαφανίστηκαν σχεδόν από το μυαλό των developpers. Ο gaming κόσμος είχε αλλάξει.

Γι’ αυτό και δημιουργήθηκε αυτή η κλινική απεξάρτησης από οδηγούς και λοιπές ιντερνετικές βοήθειες. “Είμαι ο Λευτέρης κι έχω 21 μέρες να ανατρέξω στο internet για βοήθεια”, είχε δηλώσει με υπερηφάνεια στο ξεκίνημα του λόγου του. Οι άλλοι χειροκρότησαν βλέποντας πως οι προσπάθειες τους βρίσκονταν σε καλό δρόμο κι ότι η δική τους απεξάρτηση μπορεί να δημιουργούσε ένα κύμα αλλαγής στον gaming κόσμο. “Αν συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε internet και guides, τότε ενθαρρύνουμε τους devs να συντηρούν την παρούσα κατάσταση”, είχε πει ένα από τα ιδρυτικά μέλη, για να προσθέσει αμέσως μετά ότι “με τις πράξεις μας φέραμε τα παιχνίδια σε αυτήν την μορφή, με τις πράξεις μας μπορούμε να τα απομακρύνουμε από αυτήν. Τέτοιοι οδηγοί καταστρέφουν τη μαγεία της ανακάλυψης και φέρνουν μονοτονία στο gaming. Ωθούν τον παίκτη στην επιφανειακή ενασχόληση με το παιχνίδι και αποτρέπουν την εις βάθος διείσδυση”.

Ήταν εκείνη ακριβώς τη στιγμή, εν μέσω χλιαρών χειροκροτημάτων, που ο νεοφερμένος σηκώθηκε από τη θέση του, παραβιάζοντας την τυπική σειρά. Κανείς δε θυμόταν ποιος τον είχε καλέσει στην ομάδα τους. Ήταν περίεργα ντυμένος, απόμακρος κι έμοιαζε...σκοτεινός. Δεν είχε ακουστεί μέχρι εκείνην τη στιγμή και οι περισσότεροι πίστευαν ότι απλώς ντρεπόταν. Γι’ αυτόν το λόγο - μάλλον - δεν αντέδρασαν όταν διέκοψε τη σειρά της ομιλίας και γι’ αυτόν τον λόγο η φωνή του ακούστηκε δυνατή και καθαρή, αν και στεγνή, λες και φαινόταν να ακούγεται κατευθείαν στον εγκέφαλό τους χωρίς να έχει περάσει πρώτα από τα αυτιά κανενός. Ο Λευτέρης ακόμα θυμάται πώς αναθεώρησε άμεσα τα πάντα όταν τον είχε ακούσει εκείνη τη μέρα να λέει: “Για να σας δω πώς θα ανακαλύψετε τα μυστικά ενός παιχνιδιού σαν το Dark Souls χωρίς guide και σε ποιο βάθος θα μπορέσετε να ασχοληθείτε μαζί του χωρίς inernet”.

specials