Unravel Two

Δύο από την καλή, μία από την ανάποδη…

Το πρώτο Unravel (2016) είχε καταφέρει να τραβήξει την προσοχή μας περισσότερο χάρη στην αρτιότητα του οπτικού τομέα του παρά λόγω του gameplay του, το οποίο κυμαινόταν σε αρκετά απλοϊκά και επαναλαμβανόμενα μονοπάτια. Βέβαια, σαν σύνολο κατάφερνε να προσφέρει μία γαλήνια και ευχάριστη περιπέτεια, από μία εταιρία που, έως τότε, είχε αναλωθεί σε παραγωγές που ουδέποτε είχαν γίνει έστω και ελάχιστα γνωστές (μάλλον δικαίως…). Με το Unravel η σουηδική Coldwood Interactive έκανε ένα καλό ξεκίνημα στα platforms, θέτοντας μία γερή βάση για περαιτέρω εξέλιξη,

Έχοντας ασχοληθεί για περίπου πέντε ώρες με το Unravel Two (ολοκληρώνοντας τα βασικά επίπεδα και αρκετά challenges), δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε πως οι δημιουργοί κατάφεραν να κάνουν κάποιο σημαντικό βήμα μπροστά ώστε να προσφέρουν μία αξιομνημόνευτη εμπειρία, ιδίως όσον αφορά στο νευραλγικό τομέα του gameplay. Η αλήθεια είναι ότι το παρόν sequel θα μπορούσε πολύ πιο εύστοχα να διαφημιστεί ως "expansion".

Δεν θα πρέπει να είμαστε όμως αδίκως αυστηροί, καθώς, τουλάχιστον, υπάρχει μία σημαντική νέα συνιστώσα που προκύπτει από την εισαγωγή του co-op. Το όνομα του Unravel Two εμφανέστατα παραπέμπει τόσο στη φύση του ως sequel αλλά και ως πλήρες συνεργατικό παιχνίδι. Ήδη από τα πρώτα μας βήματα στη νέα περιπέτεια είναι εμφανές πως είναι κομμένο και ραμμένο για co-op δύο παικτών, καθώς εξαρχής μπορούμε να εναλλάσσουμε τον έλεγχο μεταξύ δύο Yarnys. Παραδόξως, δεν υπάρχει η δυνατότητα για online συνεργατικό παιχνίδι, μία απογοητευτική παράλειψη που ζημιώνει σημαντικά τις πιθανότητες co-op ενασχόλησης, του τρόπου δηλαδή που πρέπει να παιχτεί ιδανικά το Unravel Two.

Μπορεί να υπάρχει η δυνατότητα να ενώνουμε τους δύο χαρακτήρες σε έναν, ώστε να μην απαιτείται να τους μετακινούμε συνεχώς εναλλάξ, όμως δεν παύει να χρειάζεται συχνά να παίρνουμε τον έλεγχο του καθενός ξεχωριστά προκειμένου να επιλύουμε διάφορους περιβαλλοντικούς γρίφους αλλά και να εκτελούμε άλματα συνεργασίας. Ευτυχώς, δόθηκε προσοχή ώστε το παιχνίδι να είναι προσιτό ακόμα και από μοναχικούς παίκτες, χάρη στο απλό και εύχρηστο μοντέλο χειρισμού, που επιτρέπει τις κινήσεις ακριβείας ακόμα και στις πιο απαιτητικές καταστάσεις.

Τα σημεία όπου απαιτείται συνεργασία είναι πολλά και σίγουρα το Unravel Two αποτελεί ένα παιχνίδι που μπορεί να προσφέρει μερικές ώρες αγνής διασκέδασης προς όσους έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν παρεά με κάποιον φίλο τους. Στην ευχάριστη ενασχόληση βοηθάει και η μεγαλύτερη ευκινησία που έχουν τα Yarnys σε σχέση με το πρώτο Unravel (αν και, περιέργως, πλέον δεν έχουν την ικανότητα να σκαρφαλώσουν).

Παρόλο όμως που το co-op mode είναι μία σαφέστατα ταιριαστή προσθήκη στο ύφος του παιχνιδιού, το Unravel Two, όπως αναφέραμε παραπάνω, συνεχίζει να δείχνει ως ένα expansion παρά ως ένα πλήρες sequel. Ο λόγος είναι πως η Coldwood Interactive δείχνει σαν να στέρεψε από ιδέες τόσο όσον αφορά στο platforming κομμάτι όσο και τους γρίφους που θα συναντήσετε. Η επανάληψη είναι συνεχής και δεν θα αργήσετε να αντιληφθείτε τη λογική που ακολουθείται για την επίλυση κάθε εμποδίου που θα βρεθεί μπροστά σας.

Η πλειοψηφία των γρίφων στηρίζεται στη δυνατότητα να χρησιμοποιείται ένα Yarny ως αντίβαρο από τη μία πλευρά μίας επιφάνειας προκειμένου το δεύτερο Yarny είτε να αιωρηθεί ώστε να φτάσει σε μία απομακρυσμένη πλατφόρμα, είτε να σκαρφαλώσει για να βρεθεί μαζί με το πρώτο. Αυτού του είδους η συνεργασία θα επαναληφθεί ξανά και ξανά στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, με ελάχιστες εκπλήξεις.

Στα τελευταία επίπεδα, τουλάχιστον, υπάρχει ένας εμπλουτισμός και μία σχετική κλιμάκωση, απαιτώντας ακριβέστερη συνεργασία για τους γρίφους και την επιβίωση από ολοένα και πιο επικίνδυνες καταστάσεις (με δύο καλοστημένες κορυφώσεις αγωνιώδους κυνηγητού). Όσον αφορά στον τεχνικό τομέα, το πόνημα των Σουηδών αποτελεί άλλο ένα κομμάτι που η Coldwood Interactive έμεινε λίγο στάσιμη. Αν και συνεχίζει να παραμένει ένα ιδιαίτερα όμορφο platformer, σε εικαστικό επίπεδο δεν είδαμε κάποιο περιβάλλον που να δείχνει πραγματικά φρέσκο, με τα τοπία, λίγο πολύ, να θυμίζουν αυτά του πρώτου. Για τον τομέα του ήχου καλύτερα να μην ασχοληθούμε καθώς, εκτός από τα ανάλαφρα μουσικά θέματα, δεν φαίνεται να δόθηκε η παραμικρή προσοχή σε περιβαλλοντικούς ήχους.

Εν κατακλείδι, είμαστε σίγουροι ότι όσοι μπορέσετε να ασχοληθείτε σε συνεργατικό mode θα ευχαριστηθείτε το σύνολο της εμπειρίας, αλλά αυτή η προσθήκη δεν καταφέρνει να αντισταθμίσει την εικόνα ενός sequel που δεν είναι σε θέση να προσφέρει κάτι παραπάνω στον ήδη ελλιπή τομέα της ποικιλομορφίας του platforming και των γρίφων του πρώτου Unravel.

Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.