Need for Speed Hot Pursuit: Remastered – Review

Όταν ένα απλό “γυάλισμα” δεν είναι αρκετό.

To Need for Speed Hot Pursuit Remastered είναι πραγματικά μία ιδιαίτερη περίπτωση. Ουσιαστικά πρόκειται για την ίδια πρόταση που κυκλοφόρησε πριν από 10 χρόνια, ελαφρώς γυαλισμένη, αλλά από την άλλη αποτελεί και ένα πρώτης τάξεως παράδειγμα για το πόσο στάσιμη έχει παραμείνει η σειρά όλο αυτό το διάστημα. Εκείνη την εποχή τα ηνία είχε πάρει η Criterion και έκανε αυτό που γνώριζε καλύτερα, και φυσικά δεν δίστασε να αλλάξει ακόμα και το επόμενο Most Wanted σε σχεδόν σκανδαλιστικό βαθμό, επιθυμώντας μία ριζική ανανέωση.

Όμως η αντίδραση του κοινού κατά έναν περίεργο τρόπο δεν ήταν η αναμενόμενη και έτσι η σειρά άλλαξε και πάλι χέρια και συνεχίζει ακόμα και σήμερα να πειραματίζεται, να παραπατάει και τελικά να έχει καταντήσει ένα φανταχτερό, ανούσιο και κενό -σχεδόν ετήσιο- update. Δυστυχώς η δράση έχει δώσει τη θέση της στο ατελείωτο modification και στη γενικότερη urban κουλτούρα, οπότε το νόημα μάλλον κάπου έχει χαθεί.

Επιστρέφοντας στο Need for Speed Hot Pursuit Remastered, για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί πως αποτελεί προϊόν συνεργασίας της Criterion με την DICE, με τη δεύτερη να έχει κυρίως συμβουλευτικό ρόλο, παρέχοντας την τεχνογνωσία της στον τεχνικό τομέα από την εμπειρία που είχε αποκομίσει από το The Run. Για την εποχή του το Hot Pursuit αποτέλεσε την εξέλιξη του παλιότερου τίτλου με το ίδιο όνομα και ήταν ένα πραγματικό διαμάντι από κάθε άποψη. Οπότε σήμερα έχουμε το remaster ενός remaster;

Δυστυχώς όχι. Και λέμε “δυστυχώς”, γιατί η Stellar Entertainment, η εσωτερική ομάδα ανάπτυξης της ΕΑ που ανέλαβε αυτή την επανακυκλοφορία, αρκέστηκε απλά και μόνο στα προφανή. Βέβαια κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο, γιατί από την ημερομηνία ανακοίνωσης του τίτλου μέχρι την κυκλοφορία του το διάστημα ήταν αρκετά μικρό. Οπότε ο καθένας μπορεί να συμπεράνει πως το μόνο που έχει αλλάξει είναι η υψηλότερη ανάλυση και τα ελαφρώς πιο ζεστά χρώματα, μία επιλογή που αποτελεί δίκοπο μαχαίρι. Από την μία οι φίλοι του πρωτότυπου δεν θα βρουν πολλούς λόγους για να ασχοληθούν καιρό μαζί του, ενώ οι ορκισμένοι εχθροί του σαφέστατα και θα το προσπεράσουν. Σαφές πλεονέκτημα είναι η χαμηλή τιμή απόκτησης αλλά και πάλι.

Γνώμη μας είναι πως η παρούσα δημιουργία δικαιούνταν ένα ολοκληρωτικό remake και όχι μία τόσο πρόχειρη remastered έκδοση. Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Το Need for Speed Hot Pursuit Remastered διαδραματίζεται στην Seacrest County και είναι πρακτικά χωρισμένο σε δύο ενότητες. Στην πρώτη ο παίκτης καλείται να βρεθεί στο τιμόνι εξωτικών αυτοκινήτων, και κινούμενος στο απόλυτο όριο να φτάσει πρώτος στο σημείο τερματισμού, αγνοώντας τα πάντα τριγύρω του. Στην δεύτερη θα βρεθεί στην αντίπερα όχθη, και συγκεκριμένα θα αναλάβει την τήρηση της τάξης, οδηγώντας ένα περιπολικό. Όχι όμως ένα τυχαίο όχημα, αλλά ένα super-car, με τη λίστα να γίνεται ολοένα και πιο πλούσια.

Το κλειδί της επιτυχίας του Need for Speed Hot Pursuit είναι πως από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο βάζει τον παίκτη στη δράση, χωρίς περιττές εισαγωγές, οθόνες βελτιώσεων, τροποποιήσεων κλπ. Εξάλλου, δεν είναι τυχαία ούτε η λίστα με τα οχήματα αλλά ούτε και το γεγονός πως σχετικά σύντομα θα βρεθεί στο τιμόνι μίας Pagani Zonda ή της θρυλικής McLaren F1. Οι υψηλές ταχύτητες κάνουν την εμφάνισή τους από το πρώτο δευτερόλεπτο, και γενικότερα ο τίτλος διακρίνεται από έναν ρυθμό και μία σπιρτάδα που σπάνια συναντάει κανείς σε ένα arcade racer. Τουλάχιστον όχι σε αυτόν τον βαθμό.

Η Criterion κατάφερε να εισάγει με μοναδική μαεστρία το μοντέλο χειρισμού του Burnout Paradise, ρυθμίζοντάς το βέβαια ώστε να είναι περισσότερο “γήινο”, αλλά τόλμησε και πήγε την τεχνική των power slides ένα βήμα παραπέρα. Είναι ίσως η μοναδική φορά σε τίτλο της κατηγορίας που ο παίκτης μπορεί και έχει τον απόλυτο έλεγχο του οχήματος του όταν αυτό πλαγιολισθαίνει, και έπειτα από αρκετή προπόνηση θα είναι σε θέση να το τοποθετήσει στο σημείο της εξόδου της στροφής που αυτός επιθυμεί. Το μοντέλο χειρισμού του Need for Speed Hot Pursuit είναι πραγματικά για σεμινάριο, μιας και καταφέρνει να είναι σφικτό, ακριβές και “φιγουρατζίδικο”, χωρίς να καταντάει υπερβολικά ψεύτικο.

Όπως και στο παρελθόν, έτσι και τώρα ο παίκτης θα δυσκολευτεί αρκετά από την ΑΙ, όπου μέχρι και τη γραμμή τερματισμού θα τον ζορίζει αρκετά, αλλά θα έχει σαν σύμμαχο ορισμένες βοήθειες. Αυτές είναι συνολικά τέσσερις, αν και προσωπικά ξεχωρίζουμε το EMP και το ασταμάτητο boost. Το πρώτο, και αφού ο παίκτης βρεθεί για αρκετή ώρα πίσω από κάποιο όχημα ώστε να φορτίσει, στέλνει ένα ηλεκτρομαγνητικό παλμό και για λίγο θέτει εκτός όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα του αντιπάλου. Το δεύτερο, όπως προδίδει και το όνομά του, δίνει μία εξωφρενική ώθηση για περιορισμένο χρονικό διάστημα, μετατρέποντας τα οχήματα σε… πυραύλους εδάφους – εδάφους.

Περνώντας στην αντίπερα όχθη και συγκεκριμένα αυτή του Νόμου, η αλήθεια είναι πως και οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν τα κρυφά τους χαρτιά. Πέρα από τα αυτοκίνητα που θα κάνουν σταδιακά την εμφάνισή τους, ο παίκτης θα μπορεί να στήνει μπλόκα, να τοποθετεί μπάρες με καρφιά ή, ακόμα καλύτερα, να καλεί εναέριες ενισχύσεις και συγκεκριμένα ελικόπτερα. Στο συγκεκριμένο mode, στην πλειοψηφία των αποστολών, απαιτείται η εξουδετέρωση των παράνομων οχημάτων και εδώ η εικόνα θυμίζει υπερβολικά τη σειρά Burnout.

Τα ενισχυμένα περιπολικά με τις επιπλέον μεταλλικές ενισχύσεις τους, θα εκτοξεύουν τα αντίπαλα αυτοκίνητα στον αέρα, με ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό τρόπο. Συνήθως αντίπαλος θα είναι ο χρόνος, αν και ποτέ ο τίτλος δεν έχει παράλογες απαιτήσεις. Απλά, απαιτείται συγκέντρωση και προσοχή. Το ευχάριστο είναι πως όλες οι αποστολές εμφανίζονται σταδιακά στον χάρτη και ο παίκτης δεν περιορίζεται, οπότε μπορεί ανά πάσα στιγμή να επιλέξει αν θα κινηθεί παράνομα ή αν θα βάλει μία τάξη στους παράνομους αγώνες.

Όπως τότε έτσι και τώρα το Autolog παραμένει μία ευχάριστη λειτουργία, που πρακτικά θα κρατάει συνεχώς τους παίκτες σε αναμμένα κάρβουνα. Ο τίτλος αντλεί συνεχώς δεδομένα από όλη την friend list, οπότε και ενημερώνει ποιος φίλος τους είναι ταχύτερος είτε σε μία ολόκληρη διαδρομή, είτε σε ένα μόνο section. Το επίπεδο του ανταγωνισμού πραγματικά χτυπάει κόκκινο, και σαν να μην έφτανε αυτό, έχει προστεθεί και η δυνατότητα για cross-play. Πρακτικά, έρχονται αντιμέτωποι σε online περιβάλλον παίκτες από διαφορετικές πλατφόρμες, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την ένταση, αν και η αλήθεια είναι πως τουλάχιστον για την ώρα η προσέλευση του κοινού δεν είναι η αναμενόμενη.

Περνώντας στον τεχνικό τομέα και αναζητώντας τρόπους ώστε να δικαιολογηθεί ο όρος “Remastered” στον τίτλο, η εικόνα είναι απλά αποδεκτή. Η υψηλότερη ανάλυση ναι μεν προσφέρει μία πιο καθαρή εικόνα στα περιβάλλοντα, αλλά από την άλλη φέρνει στην επιφάνεια και ορισμένες άσχημες γωνίες σχετικά με τον σχεδιασμό των οχημάτων. Στο σύνολό του και για τα σημερινά δεδομένα το Need for Speed Hot Pursuit Remastered είναι απλά αποδεκτό, αν και θα πρέπει να μας εξηγήσει κάποιος γιατί ένας τίτλος δεκαετίας με ένα απλό φρεσκάρισμα αδυνατεί να κινείται σταθερά στα 60 fps – η δοκιμή έγινε στο PlayStation 4 Pro.

Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μας σχετικά με το Need for Speed Hot Pursuit Remastered, ουσιαστικά δεν μπορεί να του προσάψει κανείς κάποιο σοβαρό ελάττωμα, πέρα φυσικά από την ηλικία του. Δυστυχώς, η ΕΑ πήρε την απόφαση της εύκολης και γρήγορης λύσης, όπου με ένα απλό γυάλισμα το ρίχνει ξανά στην αγορά. Το ενδιαφέρον είναι πως οι μηχανισμοί του Need for Speed Hot Pursuit παραμένουν αξεπέραστοι ακόμα και σήμερα, οπότε με επιπλέον οχήματα, διαδρομές και με τη χρήση μίας νέας μηχανής γραφικών, ο τίτλος απλά θα απογειωνόταν, δείχνοντας σε όλους τους νεότερους τίτλους της σειράς τη σκόνη του.

To Need for Speed Hot Pursuit Remastered κυκλοφορεί από τις 6/11/20 για PS4, PC και Xbox One, ενώ η έκδοση για το Switch έγινε διαθέσιμη στις 13/11/20. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από την Bandai Namco Entertainment Greece.

The post Need for Speed Hot Pursuit: Remastered – Review appeared first on GameOver.