ELEX II | Review

Αααχχχ eurojank… Αυτή η τρυφερή κατηγορία παιχνιδιών από την Ευρώπη, που έχει τεράστιο όραμα αλλά πενιχρό budget και προσπαθεί να παραδώσει παιχνίδια κατηγορίας “ΑΑΑ”, αλλά με budget “A”. Μια κατηγορία με φανατικούς οπαδούς αλλά και πολλούς εχθρούς, καθώς οι δυνάμεις και οι αδυναμίες των τίτλων της είναι απλά τόσο μα τόσο εντονότερες απ’ ό,τι σε ένα συμβατικό παιχνίδι. Και μια στο τόσο, μία eurojank εταιρία κάνει την υπέρβαση, και από το Beyond Divinity πάει στο Divinity Original

Sin, ή από το Witcher 1, της απαρχαιωμένης Aurora engine, πάει στο Witcher 3, οπότε πάντα οι παίκτες περιμένουν καρτερικά τη νέα, μεγάλη ευρωπαϊκή έκπληξη που θα βγει από τα eurojank μπουντρούμια, για να υπερηφανευτούν ότι «ήξεραν αυτή τη σειρά πολύ πριν γίνει cool».

Έχουμε βέβαια και περιπτώσεις όπως η Spiders ή η Dontnod, που σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, καταφέρνουν να βελτιώνονται και να ακολουθούν τη βιομηχανία. Και φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις όπως αυτή της Piranha Bytes εκ του Έσσεν της Γερμανίας, η οποία δείχνει απόλυτα ικανοποιημένη να κρατάει τα σκήπτρα της βασίλισσας των Eurojank, προσφέροντάς μας παραδοσιακά, τεράστια, open-world RPGs, που μονίμως ακροβατούν ανάμεσα στο εντυπωσιακό και στο εξοργιστικό, ανάλογα με το πόσο eurojank-φίλος είναι ο εκάστοτε παίκτης!

Το ELEX II, λοιπόν, είναι το δεύτερο παιχνίδι στην τριλογία Elex της Piranha Bytes και αποτελεί απευθείας συνέχεια του πρώτου ELEX, βάζοντάς μας πάλι στον ρόλο του πρώην Alb commander, Jax, αρκετά χρόνια μετά τη μεγάλη μάχη μας με το Hybrid και θεωρώντας ως cannon ending αυτό των Berserkers. Δυστυχώς τα χρόνια δεν στάθηκαν καλά στον Jax, αφού ο κόσμος γρήγορα ξέχασε τις θυσίες και τις μάχες του για να σώσει τον πλανήτη Magalan ενώ, σαν άλλος Commander Shepard, κανείς δεν έδειχνε διατεθειμένος να πιστέψει ότι μια ακόμα μεγαλύτερη απειλή ερχόταν προς το μέρος μας.

Απηυδισμένος, ο Jax αποχώρησε από τα κοινά και από τους φίλους του, και ζούσε πλέον μόνος του στην ερημιά για αρκετά χρόνια. Όπως όμως ήταν αναμενόμενο, η απειλή αυτή ξαφνικά έφτασε πλέον στον πλανήτη, και για άλλη μια φορά θα κληθούμε εμείς να βγάλουμε τα κάρβουνα από τη φωτιά, με τον Magalan να έχει γίνει πιο επικίνδυνος από ποτέ και τις παρατάξεις για άλλη μια φορά να είναι κολλημένες στις δικές τους, μικροπολιτικές συγκρούσεις, ανίκανες να κάνουν το ένα παραπάνω βήμα για να σωθεί η ανθρωπότητα.

Ναι, δεν είναι ιδέα σας: Η ιστορία φωνάζει από παντού Mass Effect 2 και συνεχίζει έτσι σε πολύ μεγάλο τμήμα του παιχνιδιού, ακόμα και στη βαρύτητα που δίνει στο να μαζέψουμε μια δική μας, επίλεκτη ομάδα πολεμιστών αλλά και companions και να κερδίσουμε την εκτίμηση και τη φιλία τους, έτσι ώστε να μας βοηθήσουν στον τελικό, μεγάλο πόλεμο του παιχνιδιού. Σε αντίθεση με το Mass Effect 2 όμως, ενώ το ELEX II ξεκινάει με πολλές προοπτικές και ενδιαφέρον, το τελευταίο 1/3 του παιχνιδιού είναι με διαφορά και το πιο άνευρο του τίτλου, με αποτέλεσμα αυτή η αναμενόμενη κορύφωση να έρχεται λίγο νερόβραστα -και στον ρυθμό και στις εξελίξεις του σεναρίου αλλά και στον τύπο των quests.

Τα πρώτα chapters, είναι γεμάτα side quests, τα οποία συχνά διαθέτουν ωραία γραφή και έξυπνες ιδέες αλλά και πολλαπλές λύσεις, εξυμνώντας στους ουρανούς τα καλύτερα και δυνατότερα στοιχεία τα οποία αγαπάμε στα παιχνίδια της PB. Στο τελευταίο 1/3 όμως, τα side quests έχουν πλέον σχεδόν εξαφανιστεί (μπορείτε να τα κάνετε σχεδόν όλα από το πρώτο chapter αν «χτίσετε» τον χαρακτήρα σας) και τα main quests πλέον -στη συντριπτική πλειοψηφία τους- γίνονται εντελώς τετριμμένα.

Πηγαίνετε σε δύο βάσεις και καταστρέψτε τις. 200 εχθροί κάνουν επίθεση σε τρία διαφορετικά σημεία, πηγαίνετε και σκοτώστε τους. Άλλοι 100 εχθροί σε άλλα σημεία, σκοτώστε τους και αυτούς. Ίσως το budget να ήταν πιο περιορισμένο, ίσως ο Covid 19 και οι καραντίνες να δημιούργησαν προβλήματα στην παραγωγή, το αποτέλεσμα πάντως είναι σαν να φωνάζει «μας τέλειωσε το budget και έπρεπε κάπως να βάλουμε παραπάνω υλικό».

Εφάμιλλα περίεργα είδαμε και στον τεχνικό τομέα του ELEX II. Ναι, πάνε αιώνες από τότε που η PB μάς εντυπωσίαζε με τον τεχνικό της τομέα, αλλά τα παιχνίδια της παρέμεναν σε τίμια επίπεδα, και το πρώτο Elex του 2017 έδειχνε πανέμορφο και πολύ ιδιαίτερο, ειδικά για δημιούργημα μιας ομάδας περίπου 30 ατόμων. Ο κόσμος του Elex λοιπόν, παραμένει ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον μείγμα Mad Max – Horizon, με μεγάλη έμφαση σε ποικιλόμορφα περιβάλλοντα αλλά και ωραίες, ιδιαίτερες πινελιές εξωγήινης αρχιτεκτονικής αλλά και υπερφυσικής παραμόρφωσης του κόσμου. Ο διαχωρισμός των περιοχών έχει γίνει αρκετά πιο ομαλά πλέον, ενώ τα νέα συστήματα φωτισμού, μέρας/νύχτας, σκιάσεων και ομίχλης ενισχύουν πολύ την ατμόσφαιρα του Magalan.

Εν έτει 2022 όμως, η μηχανή γραφικών δείχνει αρκετά πιο έντονα τα χρόνια της και πλέον θυμίζει πρώιμη εποχή PS4/ Xbox One ενώ για κάποιον περίεργο λόγο τα 3D models των χαρακτήρων δείχνουν χειρότερα απ’ ό,τι έδειχναν στο παρελθόν. Και για μια μηχανή που δείχνει έτσι, τα διάφορα προβλήματα που υπάρχουν με pop-in, screen tearing και framerate δεν δικαιολογούνται. Ευτυχώς μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η PB εργάζεται σοβαρά στη βελτίωση αυτών των θεμάτων, καθώς τα πρώτα patches άλλαξαν άρδην την κατάσταση προς το καλύτερο, με τα προβλήματα πλέον να περιορίζονται κυρίως στις αρχικές περιοχές με υψηλή βλάστηση αλλά και γύρω από τρεχούμενα ποτάμια και καταρράκτες.

Από την άλλη, η ΑΙ δύσκολα θα διορθωθεί με patch, καθώς, δυστυχώς, παραμένει για άλλη μια φορά σε ιδιαίτερα φτωχά επίπεδα για τους εχθρούς και σε ακόμα φτωχότερα για τους companions. Από άποψης ήχου τώρα, τα πράγματα κυμαίνονται στα τυπικά, eurojank επίπεδα. Όμορφες μελωδίες, ικανοποιητικά ηχητικά εφέ και μέτριου επιπέδου μεταγλώττιση (και μετάφραση) στα αγγλικά από το πρωτότυπο, γερμανικό υλικό.

Τώρα, σε ό,τι αφορά το gameplay, η συμβουλή παραμένει η ίδια όπως σε όλα τα παιχνίδια της Piranha Bytes: «Προσοχή, εδώ έχει δράκους». Κοινώς, ετοιμαστείτε για πάρα μα πάρα πολύ ξύλο. Πολλά χρόνια πριν ο Miyazaki τολμήσει να παραδώσει το Demon’s Souls, η PB είχε ήδη κυκλοφορήσει πολλά σκληροπυρηνικά RPGs του “You Died” τύπου, παιχνίδια που ο χαρακτήρας μπορούσε να πεθάνει με 1-2 χτυπήματα από τα πρώτα του encounters και που μεγάλο τμήμα της διάρκειάς τους το περνούσες σαν να έπαιζες survival game αντί για action.

Η συνταγή τους πλέον είναι γνωστή και αγαπημένη για τους οπαδούς της σειράς και όλοι ξέρουν τι θα αντιμετωπίσουν. Το μισό παιχνίδι το βγάζεις τοίχο-τοίχο μέχρι να καταφέρεις να δυναμώσεις και να βρεις ισχυρό εξοπλισμό, και το υπόλοιπο μισό γίνεται ένα πολύ πιο έντονο action game, με την ένταση και τον αριθμό των μαχών να ανεβαίνουν εκθετικά, σε μια καταιγίδα από spells, lasers, σφαίρες, βέλη και πολλών ακόμα όπλων και πυρομαχικών! Επί της εποχής δε του Gothic 2-3, το gameplay των μαχών ήταν τόσο επαναστατικό και μπροστά από την εποχή του, που στην ουσία μιλάμε για τον ίδιο τρόπο με τον οποίο βλέπουμε σήμερα, για παράδειγμα, το Elden Ring.

To πρόβλημα πλέον με την PB είναι ότι εδώ και χρόνια δεν έχει καταφέρει να αναβαθμίσει τους μηχανισμούς της για να ακολουθήσουν τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα ακόμα και indie soulsborne κλώνοι να την έχουν ξεπεράσει. Για τον λάτρη της PB και των eurojank RPGs αυτά που λέμε δεν είναι κάτι καινούργιο, και αν είναι γνώστης/ μύστης της κατάστασης, θα βουτήξει μέσα στο παιχνίδι και θα απολαύσει τους μηχανισμούς και την τρέλα του. Αν όμως κάποιος είναι νέος σε αυτό το subgenre παιχνιδιών ή έχει πλέον κουραστεί να δίνει συγχωροχάρτια σε αδυναμίες εταιριών που έμειναν στάσιμες στο gameplay, τότε το ELEX II σίγουρα δεν είναι το παιχνίδι για εκείνον.

Γιατί όπως κάθε καλό eurojank που σέβεται τον εαυτό του, το ELEX II είναι ακόμα μία κλασική περίπτωση τίτλου που «δάγκωσε περισσότερο απ’ ό,τι μπορούσε να μασήσει». Προσφέρει έναν τεράστιο και όμορφα χτισμένο κόσμο, γεμάτο με πολυδιάσταστα quests, πλούσιο lore και έξυπνες ιδέες, ενώ έχει και ένα πλουσιότατο levelling σύστημα, με πολλά skills & attributes, αλλά και πάρα πολλές διαφορετικές επιλογές στη μάχη και στο πώς θα την προσεγγίσεις.

Το ότι καταφέρνει όλα όσα καταφέρνει είναι άθλος για έναν τίτλο τόσου μεγάλου μεγέθους και με υλικό που θα σας κρατήσει για τουλάχιστον 50-60 ώρες. Από την άλλη, το eurojank ξεκάθαρα δεν είναι για όλους, και τα προβλήματά του είναι εξόφθαλμα. Αν μπορείτε να τα προσπεράσετε, τότε θα έχετε μια ωραία και ιδιαίτερη εμπειρία. Αν όμως όχι, τότε καλύτερα να σαλπάρετε προς άλλες, πολύ πιο “γυαλισμένες” ακτές.

Το ELEX II κυκλοφορεί από την 1/3/22 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox Series με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.

The post ELEX II | Review appeared first on GameOver.