Cyberpunk 2077 – Review in progress

Οι πρώτες εντυπώσεις από τις βόλτες μας στη Night City.

Το Cyberpunk 2077 αποτελεί μία από τις σπάνιες περιπτώσεις παιχνιδιών που ήδη από την πρώτη τους ανακοίνωση (ακόμα και αν γίνεται πολλά χρόνια πριν την κυκλοφορία τους) χτίζουν τις προσδοκίες για ένα ορόσημο στον κόσμο βιντεοπαιχνιδιών. Φυσικά η CD Projekt κέρδισε επάξια αυτήν την αναγνώριση μέσω του Witcher 3. Ένας τίτλος σημείο αναφοράς για τον open-world σχεδιασμό

Οι “αρχικές” μας εντυπώσεις με το Cyberpunk 2077 οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι τα υψηλά ποιοτικά στάνταρ επανέρχονται (ναι, υπάρχουν τεχνικά θέματα και θα αναφερθούμε παρακάτω σε αυτά), παγιώνοντας την CD Projekt RED σε ένα ποιοτικό στερέωμα των λίγων εκλεκτών (βλ. Rockstar), αποδεικνύοντας ότι δεν φοβάται να αλλάξει πλήρως ρότα και να πραγματοποιήσει 180 μοίρες στροφή από το έως τώρα βιογραφικό της για να επανέλθει με μία ακόμα επιτυχία.

Από το high fantasy πάει στο cyberpunk, από τις μαγείες στο hacking, από τα κάστρα στη μεγαλούπολη με ολίγη από Mad Max, από τα σπαθιά στα όπλα υψηλής τεχνολογίας, από τα άλογα στα αυτοκίνητα, από action-RPG μηχανισμούς σε καθαρόαιμους RPG μηχανισμούς. Είναι ένα τεράστιο εγχείρημα και στοίχημα από τη CD Projekt, που εν τέλει φέρνει εις πέρας, παρά τα ορισμένα θεματάκια που προκύπτουν στην πορεία.

Επανερχόμαστε στην αναφορά μας περί “αρχικών” εντυπώσεων και τον λόγο που η λέξη έχει μπει σε εισαγωγικά. Οι κωδικοί στο GameOver.gr και στα διάφορα μέσα στάλθηκαν τη 1η Δεκεμβρίου, αποκλειστικά για την έκδοση του GOG.com (η υπηρεσία της CD Projekt στους υπολογιστές) και έκτοτε ο γράφων ασχολείται πυρετωδώς με τον τίτλο. Έχει κλείσει ήδη 60 ώρες στο hard στην πόλη της Night City (κάπου στην Καλιφόρνια του 2077) και ακόμα δίνεται η εντύπωση ατελείωτου υλικού. Όπως καταλαβαίνετε, για έναν από τους σημαντικότερους τίτλους της γενιάς που πέρασε και πιθανότατα και της γενιάς που μόλις ήρθε, δεν θα γινόταν παρά να το δούμε εξονυχιστικά, προτού μεταφέρουμε τις τελικές μας εντυπώσεις.

Το Cyberpunk 2077 αποτελεί ένα “κτήνος” υλικού κάτι που γίνεται εμφανές όταν μετά από διψήφιο αριθμό ωρών ενασχόλησης έπεσαν οι τίτλοι αρχής, σαν να αποτελούν δήλωση πως οι περιηγήσεις μας σε αυτόν τον δυστοπικό κόσμο θα μας συνοδεύουν για εβδομάδες, αν όχι μήνες. Ήδη από τα πρώτα βήματα της ενασχόλησης, όποιο από τα τρία background του ή της ηρωίδας -ονόματι V αποκλειστικά- επιλέξετε (για το πρώτο μας playthrough επιλέξαμε τον αρσενικό πρωταγωνιστή) είμαστε βέβαιοι ότι θα σας προκαλέσει εξαρχής εντύπωση η λεπτομέρεια του κόσμου.

Στις πρώτες μας βόλτες στις γειτονιές της Night City δεν γινόταν παρά να χαζεύουμε την έκδηλη φροντίδα που έχει αποδοθεί στον σχεδιασμό ώστε να μας πείθει ότι βρισκόμαστε σε μία ζωντανή και άκρως πειστική μελλοντική μεγαλούπολη. Τα εσωτερικά των ογκωδέστατων και brutalist architecture φιλοσοφίας πολυκατοικιών, όπου διαμένουν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τραβάνε την προσοχή χάρη στην ποικιλομορφία των κατοίκων, τα δεκάδες λεπτομερώς σχεδιασμένα μαγαζάκια αλλά και την πληθώρα πινελιών, όπως οι ευφάνταστες και καυστικές διαφημίσεις αλλά και κάθε λογής λεπτομέρειες που φέρνουν σε ζωή το περιβάλλον. Αυτός ο ενθουσιασμός της πρώτης επαφής συνεχίζεται όταν βρεθούμε και εκτός του αρχικού κτηρίου (19 ορόφους παρακάτω και χωρίς το παραμικρό loading στη μετάβαση) όπου βλέπουμε τον δρόμο να ξεχειλίζει από ζωή.

Ανεξάρτητα από την πορεία του main quest και των τριγύρω αποστολών, η CD Projekt θα πρέπει να υπερηφανεύεται για τον σχεδιασμό μίας εκ των εντυπωσιακότερων πόλεων που έχουμε δει, σε τεχνικό και εικαστικό επίπεδο, απεικονίζοντας ένα αστικό περιβάλλον που πιστεύουμε πως θα αποτελεί σημείο αναφοράς ακόμα και για τα μεγαθήρια της Rockstar. Η Night City είναι εκτενέστατη και περιέχει μία απόλυτα χορταστική ποικιλία από ξεχωριστές συνοικίες, από το λαμπερό κέντρο της, τις γειτονιές των πλουσίων του Westbrook, έως τις φτωχογειτονιές της Santa Domingo, την πλήρως υποβαθμισμένη και κακόφημη περιοχή (όλες τέτοιες είναι αλλά εδώ κατιτίς παραπάνω) της Pacifica, καθώς και τις αχανείς, άγονες εκτάσεις των Badlands (σε ένα σκηνικό όπου ο Mad Max θα βρισκόταν στο στοιχείο του).

Κάθε γειτονιά δείχνει να είναι σχεδιασμένη στο χέρι, δίχως να δίνεται ποτέ η εντύπωση για copy-paste από assets, παίζοντας συνεχώς με την αντίθεση μίας φωτισμένης βιτρίνας γεμάτη από εκθαμβωτικά neon, που όμως σε ενδότερες βόλτες ξεβράζει όλη τη αποσύνθεση και παρακμή της κοινωνίας, στα σοκάκια της και τα “κρυμμένα” εσωτερικά των οικοδομικών τετραγώνων.

Ο λεπτομερής σχεδιασμός της πόλης και της εντύπωσης που προκαλεί ανεβαίνει πολλά επίπεδα όταν στην εξίσωση εισαχθεί και το σχεδιαστικό στοιχείο του cyberpunk. Αποτελεί ένα είδος που “εγκληματικά” και εντελώς περιέργως έχουμε δει ελάχιστα στον χώρο των παιχνιδιών αλλά και των ταινιών, με πιο προφανές παράδειγμα αυτό των Deus Ex. Η ποικιλία στη μόδα, ο φουτουριστικός σχεδιασμός των αυτοκινήτων, η πληθώρα από κάθε λογής βιονικές σωματικές επεμβάσεις στους ανθρώπους και η τεχνολογία που δείχνει ένα κοντινό στάδιο παραπέρα από τη σημερινή, αλλά και οι έντονες ανισότητες όπως φαίνονται σε όλες τις βόλτες στη Night City, συμβάλλουν καταλυτικά στη σύνθεση ενός γοητευτικά δυστοπικού κόσμου. Ένας κόσμος που δείχνει και οικείος, ιδίως μέσω της κριτικής που ασκεί προς τις μεγαλοεταιρίες και τις ταξικές διαφορές.

Η CD Projekt επίσης αξίζει τα εύσημα για το μοντέλο οδήγησης, καταφέρνοντας να αποδώσει απολαυστική αίσθηση βάρους στα αυτοκίνητα αλλά και ποικίλες διαφορετικές συμπεριφορές ανάλογα με το μοντέλο του οχήματος και την επιφάνεια όπου οδηγούμε. Ως εκ τούτου, το αναπόσπαστο κομμάτι της μετακίνησής μας είναι ιδιαίτερα ευχάριστο, σε βαθμό που εταιρίες πολύ πιο πεπειραμένες θα έπρεπε να απορούν για το επίπεδο δουλειάς ενός “πρωτάρη”. Στην ευχάριστη αίσθηση της περιήγησης βοηθάει τα μέγιστα και το εξαιρετικό soundtrack των διαφόρων ραδιοφωνικών σταθμών, με τη μουσική επένδυση να βρίσκεται γενικότερα σε υψηλότατα επίπεδα και άκρως ταιριαστή με την cyberpunk αισθητική.

Μεγάλη διαφοροποίηση σε σχέση με το Witcher 3 υπάρχει και στον τομέα του gameplay. Δεν μιλάμε βέβαια αποκλειστικά για τις εγγενείς διαφορές που φέρνει η εναλλαγή προοπτικής από τρίτο προσώπο σε πρώτο ή τις διαφορές που φέρνει ο τομέας του εξοπλισμού. Αναφερόμαστε κυρίως στη διαφορετική προσέγγιση που έχει δοθεί στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και στη μοναδικότητα των ικανοτήτων που μπορεί να έχει σε ένα playthrough μας. Τα στατιστικά του χαρακτήρα χωρίζονται σε πέντε βασικά attributes, κάθε ένα εκ των οποίων περιέχει δύο με τρία skill trees, που κάθε ένα με τη σειρά του περιέχει περίπου 20 perks. Οι πόντοι που κερδίζουμε σε κάθε level είναι περιορισμένοι, με αποτέλεσμα να πρέπει να μελετήσουμε εκ των προτέρων ποια πορεία θα ακολουθήσουμε για τον χαρακτήρα μας.

Θα θελήσουμε να επικεντρωθούμε στα attributes για το stealth και το hacking για πιο ύπουλες προσεγγίσεις ή σε αυτά της αντοχής και ισχυρών όπλων για πιο θορυβώδεις επιδρομές; Ή μήπως θα ακολουθήσουμε πιο ninja πορεία με melee όπλα (πρωτίστως katana) και skills που ενδυναμώνουν τον χαρακτήρα με διαδοχικές εκτελέσεις εχθρών; Η θα επιλέξουμε πιο υβριδικές και πειραματικές διαδρομές που θα συνδυάζουν διαφορετικές τεχνικές;

Το βάθος των skill trees σημαίνει ότι το gameplay του Cyberpunk 2077 μπαίνει για τα καλά στα χωράφια των RPG και της φιλοσοφίας των builds, δηλαδή διαφορετικών συνδυασμών skills με min-max λογική στην τοποθέτηση των skill points ώστε ο χαρακτήρας να είναι ισχυρότατος σε συγκεκριμένους τομείς, σε σημείο που να αντισταθμίζει τις αναπόφευκτες αδυναμίες που θα προκύψουν σε άλλα τμήματα. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι οι διαφορετικές προσεγγίσεις δείχνουν απολαυστικές, δίχως κάποια να υστερεί. Η αίσθηση των πυροβόλων όπλων βρίσκεται σε υψηλά ποιοτικά επίπεδα, με πειστική ανάκρουση, “ηχηρά” οπτικά εφέ και καλή ποικιλία στον εξοπλισμό, περιέχοντας διάφορα συμβατικά και εξελιγμένα όπλα δίχως να ξεφεύγουν σε εντελώς sci-fi κατατόπια, τύπου laser (εκτός αν μας επιφυλάσσει καμία έκπληξη αργότερα).

Σημειωτέον, βέβαια, πως επικρατεί η λογική των RPG από άποψη στατιστικών, τουτέστιν, τα headshots νοούνται ως critical hits και όχι ως άμεση εξόντωση του αντιπάλου, που ακόμα και χωρίς κράνος ενδέχεται να χρειαστεί 5-6 headshots πριν πέσει. Το αν αυτό μπορεί να κριθεί αρνητικό ή θετικό για το λεγόμενο “immersion” στον κόσμο του παιχνιδιού, επαφίεται στον καθένα, αλλά όσον αφορά στην άποψη του γράφοντος, η ισορροπία βρίσκεται σε καλά επίπεδα και η αίσθηση της αναβάθμισης του χαρακτήρα και του οπλισμού σε RPG όρους αποδίδεται καλά.

Το αλατοπίπερο στη μάχη έρχεται με διάφορες βιονικές επεμβάσεις, που επιτρέπουν να κάνουμε αποφυγές οι οποίες επιβραδύνουν τον χρόνο, βοηθούν στην εκτέλεση ψηλών αλμάτων ή να τοποθετούμε προσθετικά άκρα που αποτελούν επιπλέον όπλα. Απολαυστική είναι και η προσέγγιση του stealth, με το hacking να αποδεικνύεται ως ο βασικότερος σύμμαχος προς την αθόρυβη παρείσφρηση. Ασύρματο κλείσιμο καμερών, ακινητοποίηση αντιπάλων από απόσταση χακάροντας τα ηλεκτρονικά εμφυτεύματά τους και πολλές άλλες hacking ικανότητες, επιτρέπουν διάφορες προσεγγίσεις στο εκάστοτε ζητούμενο, ακόμα και σε δευτερεύουσες αποστολές που μπορεί να διαρκούν δέκα λεπτά.

Μιλώντας για αποστολές, από τα πρώτα στάδια θα δείτε τον χάρτη του Cyberpunk 2077 να γεμίζει με κάθε λογής εικονίδια, προκαλώντας ένα αρχικό άγχος περί… “ubisoftίτιδας”. Ο τύπος των quests χωρίζονται στα βασικά, δευτερεύοντα, gigs και πιο απλά εγκλήματα. Τα λεγόμενα ως “gigs” αποτελούν ουσιαστικά σχεδόν μεμονωμένα quests μικρής διάρκειας, τα οποία δίνουν οι αποκαλούμενοι ως “fixers”, άτομα δηλαδή που λειτουργούν ως μεσάζοντες για εκείνους που θέλουν να προσλάβουν μισθοφόρους για κάθε λογής αποστολές.

Όπως συνέβαινε και στο Witcher 3 έτσι κι εδώ η CD Projekt έχει δώσει τη μέγιστη προσοχή ώστε να ντύσει σεναριακά μέχρι και το τελευταίο και μικρότερο quest. Κάθε ένα από τα gigs συνοδεύεται από μία κλήση του εκάστοτε fixer, που μας δίνει τις πρώτες πληροφορίες για την αποστολή, συνοδευόμενη με ένα μήνυμα στο κινητό που δίνει αναλυτικότερες πληροφορίες για τις προθέσεις και τους στόχους του πελάτη. Εάν κάποιος απορροφηθεί στο σύμπαν, διαβάζοντας τα πάντα, θα παρατηρήσει ότι ακόμα και αυτές οι μεμονωμένες αποστολές αρκετές φορές συνδέονται μεταξύ τους μέσω ονομάτων και καταστάσεων, ενώ κάποιες από αυτές ενδέχεται να έχουν επιπτώσεις στη διάθεση άλλων gigs ή σε σκηνές που θα παρακολουθήσουμε αργότερα.

Μεγάλο ατού στην ποιότητα αυτών των αποστολών διαδραματίζει και η τεράστια ποικιλία στον σχεδιασμό των περιοχών, και ιδίως των εσωτερικών χώρων όπου λαμβάνουν χώρα. Η CD Projekt έχει σχεδιάσει έναν τεράστιο αριθμό εσωτερικών χώρων, συχνά μοναδικά σχεδιασμένων ακόμα και αν αφορούν μία ιδιαίτερα μικρή υπο-αποστολή. Το σύνολο των gigs μπορεί να καταλήγουν σε διακριτές και μετρημένες κατηγορίες, όπως η τοποθέτηση κάποιου ιού, η εξόντωση ενός στόχου, η κλοπή αρχείων κ.λπ. Εντούτοις, η (ψευδ)αίσθηση του ζωντανού κόσμου αποδίδεται άψογα μέσα από τη σεναριακή φροντίδα που έχει δοθεί και κυρίως από το γεγονός ότι όλα τα quests -εξ ολοκλήρου- συνάδουν με την ιδιότητα του μισθοφόρου που έχει ο V, ώστε ποτέ να μη συναντούμε παράταιρα ζητούμενα.

Σημαντική φροντίδα επίσης έχει δοθεί στους NPCs, με τους οποίους αλληλοεπιδρούμε με διαλόγους, ακόμα και στις δευτερεύουσες αποστολές και τα gigs. Τα animations τους έχουν στο 90% των περιπτώσεων τη φυσικότητα που θα περίμενε κανείς από motion capture και όχι από μία τράπεζα προσχεδιασμένων animations, όπως συναντάται στην πλειοψηφία παιχνιδιών του είδους, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά σε μία ομαλοποίηση στα ποιοτικά σταθμά μεταξύ κύριων και δευτερευόντων quests.

Σαφέστατα, βέβαια, τα βασικά quests αποτελούν το κομμάτι όπου θα δείτε τα καλύτερα set pieces αλλά και την ενιαία και εκτενή σεναριακή δομή που δίνει περισσότερο βάθος στις σχέσεις που αναπτύσσει ο V και τους προσωπικούς στόχους που έχει. Περισσότερα όμως για το βασικό quest θα ειπωθούν στην τελική μας αποτίμηση, καθώς νοιώθουμε ότι δεν έχουμε φτάσει ούτε στα μισά ακόμα. Ως μία αρχική εκτίμηση, έως το σημείο που φτάσαμε, η εξέλιξη καταφέρνει να δημιουργήσει αβίαστα το ενδιαφέρον για την πορεία του V και τις ευρύτερες επιπτώσεις που (θα) έχουν οι πράξεις του στον κόσμο της Night City αλλά και πέραν των ορίων της.

Το RPG στοιχείο εισέρχεται και στον τομέα των διαλόγων, όπου σε διάφορα κομβικά σημεία παίρνουμε αποφάσεις που δείχνουν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στα τεκταινόμενα (αν και κάτι τέτοιο σαφέστατα θα φανεί κυρίως σε ένα δεύτερο ή και τρίτο playthrough). Χωρίς να κάνει κάτι ρηξικέλευθο, τα στατιστικά μας και το background μας ξεκλειδώνουν διαφορετικές αποκρίσεις σε διαλόγους, που με τη σειρά τους είναι ικανές να ανοίξουν νέες οδούς για την ολοκλήρωση των objectives, σε κύρια και δευτερεύοντα quests αλλά ακόμα και σε κάποια μικρά gigs.

Η βασική πλοκή είναι ένα από τη σημαντικά τμήματα του παιχνιδιού που δείχνουν ότι θα γείρουν τη ζυγαριά προς τον έναν ή τον άλλο βαθμό (όση ουσία θα έχει εν τέλει αυτό το νούμερο). Στις έως τώρα 60 ώρες ενασχόλησης επικεντρωθήκαμε κυρίως στα δευτερεύοντα quests και τα λεγόμενα gigs, τα οποία αριθμούν σε πολλές δεκάδες. Όπως προείπαμε, η φροντίδα που έχει δοθεί στις υπο-αποστολές είναι μεγάλη αλλά δεν παύουν να αποτελούν μεμονωμένες αποστολές -“σφηνάκια” αν προτιμάτε. Η ενασχόλησή μας με αυτά δεν έπαψε σε κανένα σημείο να είναι απολαυστική αφού, εκτός από το δουλεμένο gameplay, όλο και κάποια έκπληξη θα κρύβουν, όλο και κάποιος έξυπνος τρόπος ολοκλήρωσης θα υπάρχει βάσει του build μας.

Παρόλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι αποτελούν ένα συνοδευτικό, αναγκαίο μεν για το χτίσιμο ενός ζωντανού κόσμου και ιδανικά για την ιδιότητα του V, αλλά στο σύνολο του παιχνιδιού το υλικό που προσφέρει θα είναι πραγματικά πλήρες εάν και εφόσον η βασική αποστολή έχει χορταστική διάρκεια. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα βοηθήσει και η ύπαρξη εκτενέστερων side quests, ψήγματα για τα οποία έχουν αρχίσει να φαίνονται και ίσως τα δούμε να ξεδιπλώνονται με την περαιτέρω ενασχόληση.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η γραφή συνεχίζει να βρίσκεται στα ποιοτικά πρότυπα που έθεσαν τα Witcher, όντας ώριμη, δίχως αίσθηση σοβαροφάνειας και με αληθοφάνεια όσον αφορά στους διάφορους χαρακτήρες και τις προσωπικότητες.

Ορισμένες πιο ανάλαφρες ή και χιουμοριστικές καταστάσεις υπάρχουν, αλλά πάντα σε λογικά πλαίσια και χωρίς να χάνεται το ώριμο ύφος και η σκοτεινή φύση του δυστοπικού κόσμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι και ο/η ηθοποιός που χαρίζει τη φωνή στον/στην V μεταφέρει με συναίσθημα τους ποικίλους διαλόγους, αποφεύγοντας την προσέγγιση της επίπεδης υποκριτικής που συναντάμε συχνά σε πρωταγωνιστές RPGs, άνευ οποιουδήποτε συναισθήματος, σε μία μάλλον λανθασμένη προσπάθεια να αποτελεί προέκταση του παίκτη.

Όλα όμως δεν είναι ρόδινα στον κόσμο του Cyberpunk 2077 καθώς υπάρχουν ορισμένες παραφωνίες. Πρώτη και καλύτερη παραφωνία αποτελεί η πληθώρα από bugs και glitches. Αυτοκίνητα που εμφανίζονται μέσα στην άσφαλτο, χαρακτήρες που “κάθονται” μερικά μέτρα παραπέρα από την καρέκλα τους, σώματα που μπαίνουν μέσα στα στοιχεία του περιβάλλοντος κ.λπ. Όλα είναι προβλήματα που εμφανίζονται αρκετά συχνά ώστε να μην μας επιτρέπουν να απορροφηθούμε πλήρως σε έναν κατά τα άλλα πανέμορφο κόσμο.

Σημειωτέον βέβαια ότι η CD Projekt έχει υποσχεθεί ένα σημαντικό patch για την πρώτη μέρα κυκλοφορίας, στη λίστα του οποίου αναφέρεται η διόρθωση διαφόρων προβλημάτων από αυτά που συναντήσαμε. Επομένως, ελπίζουμε ότι η ενασχόληση θα είναι σαφέστατα πιο ομαλή με την κυκλοφορία του παιχνιδιού. Η εμπειρία μας και πάλι δεν μπορούμε να πούμε ότι ζημιώθηκε σημαντικά από αυτά τα bugs, αλλά δε γίνεται παρά να δούμε ότι όπως και στην περίπτωση του Witcher 3 έτσι και εδώ μπορεί να χρειαστεί να περάσει ένα εύλογο διάστημα μέχρι το παιχνίδι να γίνει αψεγάδιαστο.

Το έτερο θέμα που δεν ξέρουμε αν και κατά πόσον είναι εφικτό να διορθωθεί αφορά στην A.I. που ιδίως στα stealth σημεία έχει κάποιες αστοχίες. Ενώ οι εχθροί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μας εντοπίσουν αρκετά γρήγορα όταν μπούμε στο πεδίο όρασής τους, από την άλλη δείχνουν να αγνοούν διάφορους θορύβους, όπως όταν ένα άτομο αυτοκτονεί (κατόπιν hack μας) εκπυρσοκροτώντας το πιστόλι του μερικά μέτρα δίπλα από τους συμπολεμιστές τους. Η περιφερειακή τους όραση επιπλέον είναι κάπως προβληματική καθώς αν δεν είμαστε εντελώς μπροστά τους δεν θα μας αντιληφθούν.

Το stealth παραμένει γενικά απολαυστικό και απαιτητικό, απαιτώντας μεγάλη προσοχή και αξιοποίηση πλειάδας εργαλείων για να επιτευχθεί, ωστόσο, τα παραπάνω προβλήματα αφαιρούν πόντους από την αληθοφάνεια. Στα της δράσης, η κατάσταση είναι αρκετά καλύτερη, έχοντας απέναντί μας δραστήριους εχθρούς, που ξέρουν να καλύπτονται στην πλειονότητα των περιπτώσεων αλλά και να χρησιμοποιούν διάφορους εξοπλισμούς για να μας αναγκάσουν να αφήσουμε την ασφάλεια κάποιας κάλυψης.

Μία ακόμα παρατήρηση που θα θέλαμε να κάνουμε, είναι η εμφάνιση των δεκάδων εικονιδίων στον χάρτη. Αν και τα quests έχουν επιμεληθεί σε υψηλό βαθμό, η αλήθεια είναι ότι η αίσθηση του map cleaning και πάλι δημιουργείται, έστω και ασυναίσθητα. Θα προτιμούσαμε μία πιο οργανική εμφάνισή τους, στα πρότυπα των Grand Theft Auto και Red Dead Redemption, σε αντίθεση με τον τεράστιο ζήλο της CD Projekt να δείξει εξαρχής τον τεράστιο όγκο υλικού που έχει σχεδιάσει. Να τονίσουμε όμως και πάλι πως όταν τελικά κάποιος ξεπεράσει αυτό το πρώτο… σοκ, θα νοιώσει ανακούφιση όταν διαπιστώσει ότι τα quests δεν υπάρχουν απλά και μόνο για να αυξήσουν τεχνητά τη διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά όντως έχουν προσεχθεί και δεν είναι ατάκτως ερριμμένα.

Μπορούν να ειπωθούν πολλά, πάρα πολλά, ακόμα για το παιχνίδι (δεν έχουμε ακουμπήσει καν τις θεματικές του παιχνιδιού και τους βασικούς χαρακτήρες του) αλλά θα τα αφήσουμε αυτά για το επόμενο κείμενό μας, όταν πλέον θα έχουμε πλήρη εικόνα για το παιχνίδι.

Στις 60 ώρες το Cyberpunk 2077 καταφέρνει τελικά να φτάσει τις προσδοκίες που έχτισε, ταξιδεύοντάς μας σε μία πανέμορφη δυστοπική, cyberpunk Night City, με ένα gameplay που αποτελεί αμάλγαμα του ανοικτού, αστικού σχεδιασμού των GTA, του μεθοδικού stealth gameplay με έμφαση στο hack ενός Deus Ex, της εξαιρετικής και ώριμης γραφής του Witcher 3, των ξεχωριστών builds που βρίσκουμε σε καθαρόαιμα RPG, της απολαυστικής αίσθησης των όπλων (melee και πυροβόλων) ενός ανόθευτου FPS και της πρωτόγνωρης αίσθησης μίας πόλης που δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Πρόκειται για μία ανάλογη αίσθηση με αυτήν που νοιώσαμε όταν επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά την Rapture των BioShock (σε πολύ, πολύ μεγαλύτερη κλίμακα βέβαια εδώ, σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους).

Το ορόσημο που δείχνει να φέρνει εν τέλει το Cyberpunk 2077 έχει να κάνει με το συνδυασμό όλων αυτών των στοιχείων στα υψηλά ποιοτικά στάνταρ που μας έχουν δώσει τα επιμέρους παιχνίδια και είδη που αναφέρονται, οδηγώντας σε ένα σύνολο που ελάχιστα ταλαντούχα, AAA στούντιο μπορούν να φέρουν εις πέρας. Τα bugs θεωρούμε ότι σταδιακά θα εξαλειφθούν, όπως ακριβώς έγινε με το Witcher 3 (αν δεν δούμε ήδη σημαντική βελτίωση στο day-one patch).

Ελπίζουμε και σε διορθώσεις στα θέματα της A.I. ώστε πλέον και το σκέλος του stealth, σε όλα τα παραπάνω, να έρχεται αψεγάδιαστο. Ακόμα και με αυτά τα προβλήματα θα πρέπει να τονίσουμε ότι η CD Projekt δείχνει έμπρακτα τη φιλοδοξία της για το χτίσιμο ενός νέου σύμπαντος, θέτοντας νέα ποιοτικά σταθμά σε επιμέρους τομείς αλλά και συνολικά.

Ετοιμαστείτε να χαθείτε για εβδομάδες στην γοητευτικά δυστοπική ζωή της Night City.

Ασχοληθήκαμε με το Cybeprunk 2077 στην έκδοση του GOG.com. Ο υπολογιστής του γράφοντος έχει επεξεργαστή i7 7700K, GTX 1070 και 16GB RAM. Οι ρυθμίσεις στα medium σε ανάλυση 1080 απέδωσαν fps μεταξύ 50-60, αποδίδοντας μία ιδιαίτερα ομαλή εμπειρία. Στα 1440p ακόμα και στα low δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποια ρύθμιση που να βγάζει σταθερά αποτελέσματα πάνω από 30 fps. Να σημειώσουμε ότι η έκδοση του review συμπεριλάμβανε το DRM της Denuvo, κάτι όμως που υπάρχει αποκλειστικά για τους review κώδικες και θα αφαιρεθεί με την κυκλοφορία του παιχνιδιού στο GOG.com όπως διαβεβαιώνει η CD Projekt.

Σύμφωνα με τα γραφόμενά της το Denuvo, έχει επίπτωση στην απόδοση του παιχνιδιού, η οποία θα βελτιωθεί με την αφαίρεσή του, καθώς επίσης υπόσχεται ότι το patch της πρώτης μέρας κυκλοφορίας θα βελτιώσει περαιτέρω την απόδοση του Cyberpunk 2077 στους υπολογιστές.

The post Cyberpunk 2077 – Review in progress appeared first on GameOver.